Uitstel is geen zwakte
Maandag 22 februari
In mijn vorige blog eindig ik met het uitstellen van kuur 3. Alle lieve reacties daarop en de lieve reactie uit mijn directe omgeving helpen me enorm dit niet als nederlaag te zien. Ik vergeet af en toe dat ik in een zwaar traject zit. Ik merk ook soms dat mensen in mijn omgeving zich hier niet van bewust zijn. Het is natuurlijk ook niet voor te stellen wanneer je er zelf niet mee te maken krijgt. Gelukkig maar.
Deze middag begin ik met mijn oncologische fysiotherapie. Uit onderzoek is gebleken dat beweging juist goed is en je kan helpen om je lichaam sterker te maken. Sterker om de bijwerkingen beter aan te kunnen. De eerste sessie is pittig. Ik werk me niet in het zweet maar doe allerlei oefeningen om je conditie te verbeteren en je spieren sterker te maken. Dat is ook het doel. Ik merk dat ik ervan baal dat ik niet meer kan. Daar is dat kleine meisje van 3 jaar die zonder oefenen meteen wil fietsen zonder zijwieltjes. Kleine stapjes, pfffff.
Dinsdag ben word ik wakker met een lijf als lood. Ik wil mijn bed niet uit. Ik heb gisteren toch teveel gevraagd van mijn lijf. Omdat ik gelukkig niet eigenwijs ben, heb ik toch even gestofzuigd en het avondeten gekookt. Maar de rest van de dag lag ik in bed.
Het was op woensdag 24 februari fantastisch lenteweer. Mijn lief, heeft een wandeling bedacht op het mooie Tholen (de Krabbenkreek), met een picknick-lunch. Het was zalig, allebei. De wandeling was toch nog 4 km en toen we in de buurt van de auto kwamen, was ik erg blij, zo moe was ik. Er stond veel wind en dus zochten we met de auto een mooie plek uit langs het Grevelingenmeer. We hebben genoten van het uitzicht maar ook van de picknick. Thuisgekomen, hing er een tasje met een lieve kaart en een bosje tulpen van een neef en zijn vriendin, dus stond ik daar weer te huilen, zo lief. De rest van de middag lag ik weer in bed. Ik was gesloopt.
Op donderdag wordt ik eindelijk wat fitter wakker. Waarschijnlijk ook omdat elke donderdag onze hulp komt die ervoor zorgt dat het huis weer heerlijk schoon wordt, weer iets waar ik me geen zorgen over hoef te maken. Zelf lap ik een paar ramen. Ja, ik ben nu eenmaal eigenwijs. Mijn lief zorgt er wel voor dat ik op tijd stop zodat ik 's middags een beetje kan relaxen.
Op naar de 3de kuur!