Vrijdag 18 januari 2019 - Genieten...

Volgens mij moet je het toestaan. Als je ik je mooie lach zie denk ik dat het helemaal goed komt.

Een goede terugreis blijf lachen probeer jezelf terug te vinden. Zoals je was zal het nooit meer worden. Maak er wat van. 😊

Liefs Alice😘❤

Het leven is anders geworden, maar anders is niet per definitie minder. Probeer meer te laten zijn wat is, juist door een mindere dag voel je je de volgende dag weer super gelukkig. Zonder de dalen geen pieken, zoooo stom al die clichés, maar zo waar. Liefs Kim 😘

Genieten, ik heb er ook een keer een blog over geschreven, ga genieten, zegt iedereen. Je kunt onmogelijk continu genieten en dat hoeft ook niet. Geef jezelf wat tijd. Niets wordt meer hetzelfde, maar de nieuwe versie van jou is ook goed. En je ziet er prachtig uit op de foto's!

Heel herkenbaar allemaal, het lijkt of je in een zwart gat beland na alle behandelingen enz. Alles werd geregeld je word een soort van geleeft door andere. En dan ineens moet je alles weer zelf doen, bedenken wat je gaat doen met al de tijd die je nu hebt ipv ziekenhuis in en uit.

Heel fijn natuurlijk maar nu komt dan eigenlijk pas het verwerkingsproces van wat je allemaal is overkomen.

En iedereen heeft gelijk als ze zeggen ga genieten, maar is makkelijker gezegd dan gedaan. Je hele lijf is afgebroken door de behandelingen, en dan nog wat er in je koppie zit. Dat vond ik het moeilijkste, ik dacht dat ik alles wel weer kon zoals voor die tijd, maar helaas niet dus hoofd en lijf matste niet meer met elkaar en daar werd ik heel boos en verdrietig van.

Telkens maar moeten accepteren dat dingen niet meer als vanzelf gaan.

Nu nog steeds worstel ik met dat en zeker nu het kouder en natter weer is, merk ik dit aan mijn lijf. Spieren worden stijf en alles gaat moeizamer. Ik ben altijd al geen fan van deze periode van het jaar geweest maar nu nog minder.

Maar ik kan wel genieten, genieten van leuke dingen doen met vrienden en familie. Mijn hobby's vooral mijn allergrootste hobby bij mijn bijrijdpaardje Sebb zijn, en samen met mijn nichtje Kirsten naar bijrijdpaardje Gauke gaan, ben haar groom hahaha, Gauke is 1.70m en Kirsten is 11 jaar dus nog te klein om hem op te zadelen.

De paarden hebben mij erg geholpen en ook mijn lieve  steun en toeverlaat Proetieproet (maincoon poes) die altijd bij me is soms tot vervelends toe hahaha.

En natuurlijk mijn man en zoon die het ook niet makkelijk hebben staan altijd voor me klaar.

Cindy zoals ik jou heb leren kennen via je mooie blogs en foto's weet ik wel zeker dat jouw het ook gaat lukken om tot rust te komen en dan echt te kunnen genieten.

Je bent een mooi mens met een prachtige lach.

Sterkte met de verwerking van alles wat er gebeurd is.

Dikke knuffel Irma