19.09.2018
“Kun je naar huis komen? Ze denken dat het niet goed is.” Het is even stil aan de andere kant van de lijn. “Jezus. Ja, ik kom er meteen aan”. Volgend telefoontje. “Pap, willen jullie nu in de auto stappen en met Abel naar Den Haag komen? Ik vertel je straks wat er is. Kom eerst maar hierheen”.
Ik loop het ziekenhuis uit en terwijl de tranen over m’n wangen lopen, fiets ik naar huis.
Ik kom thuis in een leeg huis. Jaïr belt dat hij over 2 uur op het vliegtuig stapt en dus over 5 uur thuis is. Papa en mama zijn er ook pas over een uur. Wat doen mensen in godsnaam op zo’n moment? Zetten ze de radio aan? Gaan ze heel hard huilen? De vaatwasser is klaar. Laat ik die maar uitruimen. Dat moet ook gebeuren, ook als je waarschijnlijk borstkanker hebt.
Elske-kanker: 0-0
7 reacties
Wat naar om op dat moment alleen te zijn, gelukkig kon wel iedereen op weg naar je toe. Ik begrijp uit je biografie en de titel dat kanker inmiddels voor staat. Heel veel sterkte en kracht wens ik je toe!
Wat ellendig, zo'n diagnose. Dat gevoel van ineens je resterende leven in een paar jaar moeten proppen herken ik zeer. En ik was toch 'al' 52 toen het werd ontdekt, jij zo veel jonger nog!
Ja, en dan wil je zo graag genieten, ga er maar aanstaan met zo'n ernstige ziekte. Ik hoop dat het je toch, ondanks alles, nog af en toe lukt.
Heel veel sterkte gewenst,
Hanneke
Gelukkig lukt dat eigenlijk heel goed! (Ik moet eerst effe 9 maanden aan achterstallige informatie bloggen🙂) Maar hoe slechter de prognose wordt, hoe mooier het leven!
liefs,
elske
Elske,ik heb je verhalen gelezen en het valt niet altijd mee . Ik heb de zelfde negatieve uitslag en de zelfde soort tumor .Ben nu een kleine week geopereerd en nog herstellend van de operatie .Hoe het verder gaat ga ik maar per keer bekijken en horen probeer van alles even te genieten .Wat ik erg moeilijk vindt is het wachten op de volgende afspraak daar moet ik mee leren om te gaan .Wens jou alle steun toe die ik me maar kan bedenken
Liefs Kittie
En alle steun voor jou Kittie!! Vreselijk he die afspraken?! Toch elke keer weer zo spannend. Hopelijk voel je je goed en kun je genieten van de kleine (en soms grote) dingen.
Liefs, elske
Wat een k*t nieuws heb je gehad. Nu genieten, maar hoe doe je dat wanneer je weet dat je houdbaarheidsdatum beperkt is. Mijn eerste diagnose was ook op 38 jaar. Nu ben ik 42 en heb ik in januari te horen gekregen dat het uitgezaaid is. Hoop dat je via deze site je ervaringen kan delen. Gedeelde smart is halve smart😘
Jezus joh dat is ook nog zo kort geleden! Voel je je een beetje goed?
ik moet effe 9 maanden aan achterstand bloggen ☺️ maar voor mij geldt: hoe de slechter de diagnose werd, hoe mooier het leven. Natuurlijk tussen alle tranen en verdriet door maar ik probeer van elke dag een klein feestje te maken!