14.06.2019

Pling. Een mail van onze trouwfotograaf. De foto's zijn klaar. En terwijl ik ze download schieten de afgelopen 3 maanden als in een snel afgespoelde film door mijn hoofd. Hoe ik besloot m'n zussen en moeder niet meer mee te nemen naar het passen van m'n trouwjurk omdat ik het dubbele gevoel in hun ogen te moeilijk vond. Hoe Jaïr en ik maar niet konden bedenken hoe we Abel een rol konden geven en Abel zelf met de oplossing kwam toen hij zei  "ik wil ook trouwen". Hoe geschrokken de ambtenaar keek toen we zeiden dat we in totaal 6 ringen hadden. Hoe het weer roet in onze buiten-bruiloft gooide. Hoe de ceremonie naar een plek verplaatst werd waar we nog nooit geweest waren en we tot op de laatste seconde niet wisten waar we gingen trouwen. Hoe Jaïr m'n jurk dichtsnoerde en Abel m'n sieraden om deed. Hoe bijzonder ik het vond om alle mensen die zo belangrijk voor ons zijn in 1 ruimte bij elkaar te hebben. Maar ook hoe bang ik was dat het een beladen dag zou worden.

Mijn oog valt op het cadeautje dat we van de trouwambtenaar gekregen hebben. 'huwelijk Jaïr Abel Elske 07.06.2019' staat erop. 

Stuk voor stuk verschijnen de foto's in beeld en ik zie alleen maar lachende, vrolijke en blije mensen. We wilden deze dag het leven en de liefde vieren. Volgens mij is het gelukt. En goed ook!