Geen woorden voor het gemis..

Mijn vrouw, 43 jaar, is pas net overleden. Halverwege juli 2023. Zij kreeg in maart 2022 te horen dat ze borstkanker had. Triple negative. Een jaar later in mei was ze eigenlijk klaar met de behandeling, maar klaagde al een tijdje over hoofdpijn. In juni kregen we te horen dat er meerdere uitzaaiingen in haar hoofd te zitten. En na een scan ook in de rest van haar lichaam allemaal uitzaaiingen. Onze wereld stortte in. In rap tempo zag ik hoe zij elke dag minder kon en uiteindelijk amper een maand na het slechte nieuws met euthanasie is overleden.
Ik ben bij haar geweest tot het eind. Heb haar verzorgd tot het eind. Maar was zo machteloos. 
Ik blijf achter met 2 jonge kinderen van 9 en 11 jaar. 
Ik kan nu niks anders dan de hele dag huilen, foto’s kijken, filmpjes kijken. Ik denk alleen aan haar. We waren bijna 27 jaar samen. De liefde van mijn leven. 
Ik kan niet met woorden beschrijven hoe zeer ik haar mis.
Al die kleine dingen die er niet meer zijn. 
Alleen in bed liggen, zij niet meer aan de ontbijttafel, niemand die naast je zit in de auto. En alles wat we nog wilde doen. Het is niet meer. 
Ik kan me nog geen leven voorstellen zonder haar nu en hoop dat zoals iedereen zegt, de tijd inderdaad de pijn zal verzachten. 
Wij geloven niet in het hiernamaals of zoiets, maar toch hoop ik ook stiekem dat ze ergens op me neer kijkt en kan zeggen: “het is goed zo”. 
Missen heeft een andere betekenis gekregen voor mij….