Isala in Zwolle

Een verademing. Het leek erop alsof het Radboud er alles aan deed om het verzoek voor 2nd opinion te vertragen maar het Isala joeg achter het Radboud aan. En zo kwam er het gesprek met de chirurg van het Isala. Kort en goed was de diagnose van het Radboud correct. Hij wist daar (ondersteund door de CT van het Slingeland ziekenhuis) aan toe te voegen dat de tumor is ontstaan in de gal weg.  Het Radboud twijfelde aan de oorsprong. Dat maakt voor een herstel behoorlijk uit. Goed nieuws eigenlijk. Zelden een meer heldere uitleg van het geheel gehad. Opereren blijft, maar het kan heel goed maag sparend (de PPPD) én met een hybride kijkoperatie. Het hak en breekwerk gaat dan via endoscopen (en kleine gaatjes in je buik) en een luikje (10 cm lang) om de boel uit je buik te halen als het is los geknipt. Geen dikke snee van links naar rechts. Dat alleen als het tegen zit. Uiteindelijk worden er op drie plaatsen een nieuwe verbinding gemaakt. Die kunnen gaan lekken. Als er alvleesklier sap gaat lekken (en dat gebeurt het vaakst) wil dat nogal eens vanzelf over gaan, maar daar valt ook wel wat aan te doen met een kleine ingreep. Op de andere twee plaatsen is het minder kritiek en dat gaat vaak ook snel over. Voor het geval ik mocht besluiten de operatie in het Isala (door hem) te laten uitvoeren had hij al een datum voor me. 1 juli. "Kans zegt niets en overlevingskans is een vreemd begrip", zei hij. "Maar wat ik wel durf te zeggen dat je echt aan de goede kant van de statistiek zit", vervolgde hij. Vooralsnog geen chemo of straling. Na de operatie ook niet. Als het weer opduikt is er weinig aan te doen.  "Chemo voegt bij jou niets toe", sprak de arts. "Kost je alleen maar slechte dagen en verhoogt de goede niet", was de toelichting. "Ik mag het eigenlijk niet zeggen, maar als ik jou was zou ik me laten opereren. We zijn er vroeg bij en je kan het fysiek nu aan.". Maar ik ben jou niet", waren zijn laatste woorden.

Zelfs mijn vrouw klaarde er van op. We gaan het doen.

Daarna de regieverpleegster en de anesthesioloog. Beide vrouwen en hadden zich duidelijk voorbereid. Prettige gesprekken. Ter plekke regelde de anesthesioloog dat ze bij mijn operatie aanwezig zou zijn. Dat voelde goed. Ze liet blijken behoorlijk wat te weten van hartpatiënten met een kunstklep op de mitralis positie en dat je daarbij bepaalde dingen wel of niet moet doen. Onder geen voorwaarde mogen er bloedstolsels op die klep komen, want dan ben je als patiënt het haasje of diep in aap gelogeerd. En ruggeprikken zijn uit den boze.  Dat was een opluchting, want daar heb ik het niet zo op. Nog even langs de apotheek (om enzympillen op te halen om die voortaan bij de maaltijd te slikken) en dan ergens een broodje scoren.

Het kan dus wel zodanig dat je er vertrouwen in krijgt. Heldere analyse, heldere uitleg van wat er gaat volgen en wat de risico's zijn. Mensen die zich ingelezen hadden. We klaarden helemaal op.  "Goodbye Radboud".