De emotionele achtbaan stopt niet... ook niet na kanker

Het ene moment gerustgesteld en kan je de wereld weer aan... en het volgende moment voel je je weer eenzaam en alleen en is de angst weer terug van weg geweest.

De vorige controle had me gesterkt... daardoor ging ik vol vertrouwen deze controle in.... En dat moet je dus nooit doen ;-) Na afloop van de echo, geen tot ziens, je krijgt de uitslag van de arts en heel vaak een klein teken die het vertouwen geeft dat het goed is... nee deze echo was klaar en wat zegt ie.... Wacht even, ik ga nog even overleggen!!!

Daar lig je dan, moederziel alleen, in een veel te ongezellige koude echokamer, alles gaat door je hoofd.... Wat gaat hij in godsnaam overleggen, het is mis, komt dit nog goed en ik vervloek mezelf dat ik dacht dat ik deze keer wel alleen kon gaan, dus ook geen wachtend man in de wachtkamer.

Na een paar minuten komt ie terug met een collega, die wil ook nog even kijken, mijn hart klopt in mijn keel.... Te veel vocht tussen mijn bekken, oke... en wat zegt dat? Is dat erg? Is dat meteen een indicatie voor kanker of ontdekken jullie wellicht nu een ander kwaaltje? Deze echoscopiste zegt dat het in orde is... Oke dus toch goed maar dat vertrouwen heeft weer een enorme deuk opgeleverd...

twee dagen later, lekker met het gezin op vakantie gegaan, dat helpt even van alles weg... HEERLIJK!

Maar direct na de vakantie stond de endoscopie op de planning.... De voorbereiding, voor mij altijd een drama, ik krijg dat spul echt niet weg.... en dan het onderzoek. Met wat voorzichtig vertrouwen ga ik het onderzoek in. Krijg mn roesje en slaap (denk ik).....

Het enige dat ik nog weet is dat het zeer gedaan heeft, ik ben wakker geweest en heb aangegeven dat het zeer deed, meer weet ik niet. Vervolgens wordt ik wakker op de verpleegafdeling. Ok voel me goed, slaperig maar goed. Bij het aankleden zie ik een brief, er is een poliep gevonden en weg gehaald... dat is de boodschap, niets meer en niets minder...

Nu weet ik dat een poliep niets hoeft te betekenen, vorig jaar had ik er ook een, was niets... maar goed ik kweek dus aan de lopende band poliepen in die darm (en het is nog maar een halve darm)... Is dat normaal.... Tja, nu afwachten 25ste de uitslag.... iedere dag dat ze niet bellen geeft wel een beetje vertrouwen, als er echt iets is bellen ze vast eerder.... Het is al donderdag, nog een paar dagen te gaan... Wat haat ik dit....

4 reacties

Oh Maartje wat is dat toch ellendig! En wat ben jij stoer dat je alleen gaat. Je bent echt een heel eind op weg in je vertrouwen. Gewoon volhouden deze weg, als je dat lukt.  In welk ziekenhuis ben jij dat ze je elk jaar een scopie geven? 
Misschien horen poliepen gewoon bij jou? En als ze ze elke keer weghalen, kan het niet uitgroeien. Het duurt 2 tot 10 jaar voor het verkeerd kan gaan toch? Ik duim voor je, laat je weten dinsdag wat er uit kwam? Liefs, inge
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Hoi Maartje, bij mij zijn er afgelopen november weer 3 poliepen weggehaald, was niks bijzonders. De arts heeft me destijds ook al uitgelegd dat ALS een poliep kwaadaardig wordt daar jaren overheen gaat. Met deze strenge controle kan dat dus eigenlijk niet meer gebeuren denk ik dan.
Dat gaat dus gewoon een goede uitslag worden dinsdag! 

Grtz Monique


Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14