start 3e kuur en voor het eerst signaal van mijn lichaam

Gisteren zijn de bloedcontroles geweest en en mijn lichaam is voldoende hersteld dus ik mag starten met de derde kuur. Gezien mijn ervaringen tot nu toe voelt dat dubbel. Positief dat mijn lichaam in staat is om de strijd aan te gaan en ik door kan. Twijfel omdat ik een een keer een kuur wil zonder gezeik. De oncologieverpleegkundige geeft me groot gelijk, maar dat helpt niet of maakt het gevoel niet beter of slechter.

Afgelopen week had ik voor het eerst een vervelend gevoel in mijn buik, verhoogde druk, zeurderig gevoel. Dat riep allerlei gevoelens op.

• Het kan komen omdat de chemo werkt en de kanker wordt uitgemoord, dat zou mooi zijn.
• Het kan komen omdat de chemo zijn werk niet doet en de kanker doorgroeit, dat zou k** zijn.
• Het kan komen door de jaarlijkse najaarsvirussen waar ik de afgelopen vijf jaar altijd last van heb gehad.
• Het kan komen door de stress, zou voor het eerst zijn dat mijn lichaam stress signalen afgeeft.

Ik heb kanker, de status is niet goed, dus mijn gedachten richten zich voornamelijk op scenario's ronde de chemo. Gevolg is dat ik me bewust wordt dat als het tweede scenario speelt de zomer 2019 niet meer haalbaar is.... Wat betekent dat. In het verleden heb ik al wel eens besproken dat ik in het laatste stadium van mijn ziekte mee wil doen aan een Europese Studie naar geconditioneerde regressie. Risicovol proces en slechts beperkt beschikbaar maar ja wat maakt dat uit als het einde daadwerkelijk zo dicht bij komt.

Maar onder welke conditionele of andere voorwaarden kom ik aanmerking voor deze studie. Ik heb mijn oncoloog gisteren maar gevraagd deze voorwaarden te achterhalen. Ongeacht welk scenario er speelt als ik die voorwaarden op een rijtje heb hoef ik me daar niet meer druk over te maken en als blijkt dat na de komende CT scan na de vierde kuur dat de kanker doorgroeit weet ik of ik deze studie moet aangrijpen.

Alleen al het feit dat de vraag gesteld is geeft me "rust". ik weet niet eens of de oncoloog de juiste antwoorden boven tafel krijgt, maar ik heb de vraag gesteld en daarmee het tijdelijk van mijn bordje geveegd. 

Eerst maar eens kuur nummer drie afmaken en met mijn huidige conditie de klussen in huis afronden. Zolang ik dat nog kan en dat is ook zo iets vreemds. Zo ziek zijn, dat zonder werking van de chemo je geen jaar meer vooruit kan kijken en dan gewoon in huis je bijdrage leveren en dagelijks (uitgezonderd de kuurweek) een beetje klussen, maximaal anderhalf tot twee uur, maar toch.... ik kan dat nog wel. gelijktijdig zie ik genoeg patiënten die nog niet ongeneeslijk ziek zijn die niet vooruit te branden zijn omdat de chemo zoveel impact op hun leven heeft. 

Ik bof daar maar mee.

Nog even dit, ik ben ook wel weer geschrokken van wat mijn directe omgeving eigenlijk meekrijgt van alles. Terwijl ik een gesprek voer met de oncologieverpleegkundige zie ik mijn vrouw heftig schrikken. Ik vraag later waar ze van schrok, "ik had niet in de gaten dat het zo erg is...", wat mij opnieuw laat beseffen dat alle betrokkenen de strijd tegen kanker op geheel wijze verwerken!

Een nieuw punt aan de to-do lijst toevoegen de uitvaart maar eens wat gedetailleerder gaan bespreken.....

Tot de volgende keer.