We zijn onderweg

Vanmorgen de eerste kuur gekregen. Thuis mocht ik al de eerste pil innemen. Daarmee was deze etappe officieel begonnen. Op de speciale afdeling in het ziekenhuis staan comfortabele stoelen die je in alle standen kunt instellen, allemaal op een groot raam gericht zodat je nog wat naar buiten kan kijken.

Eerst krijg ik een warmtepack op mijn arm. Die moet geschikte bloedvaten naar het oppervlak brengen voor het infuus. Dit soort middelen geven ze liefst in grotere aderen. Na enig zoekwerk valt de keuze op een plek dicht bij mijn pols.

De eerste twee middelen worden het voorafje genoemd. Allebei bedoeld tegen bijwerkingen. Dan volgt het echte werk, ook weer twee verschillende middelen (A en C voor de kenners). De eerste is rood van kleur, het is goed te zien hoe dit mijn pols bereikt. 

Inmiddels is mijn gezelschap uitgebreid. Manlief is er bij zoals alle keren, nu is ook mijn lieve vriendin binnengekomen. Zij volgt haar eigen reis en zo kruisen onze paden elkaar nu in dit ziekenhuis. Zo met z'n drietjes gaan de circa anderhalf uur snel en soepel voorbij.

We lopen daarna nog even binnen bij de vleugel waar de rest van oncologie zit. Ik ben namelijk gebeld door het Avl voor een afspraak, vanwege die studie. Maar er staan ook alle onderzoeken op het programma die ze doen bij mensen die de diagnose nog niét hebben en die ik zelf feitelijk dus al gehad heb. Ik had liever eerst een informatief gesprek gehad. Daar had ik over gebeld, maar kreeg niet meer te horen dan dat dit hun werkwijze is. Ik ben er nog steeds niet zeker van of mijn situatie duidelijk is overgekomen en heb weinig zit in een dag vol scans als dat niet nodig is. Daarom kaart ik het dus ook in mijn eigen ziekenhuis aan. Binnenkort heb ik hierover telefonisch contact met mijn oncoloog. En anders beschouw ik het maar als een second opinion.

De buurman wacht ons op voor de terugreis. Eenmaal thuis ben ik vooral suffig en slaperig. Aan het eind van de middag neem ik toch maar het eerste pilletje tegen misselijkheid. Meteen bij de eerste voortekenen innemen, was me op het hart gebonden, dan werkt het het best. Dit is dus middeltje 4 vandaag tegen de bijwerkingen. Tot dusver lijken ze in elk geval te helpen.