Pffff

Na de eerste betrekkelijk goede dagen na de 2e chemo volgden toch nog een paar pittige. Ging ik er zaterdag nog even op uit, daarna was het pijpje snel leeg en volgden een paar dagen malaise. Geen dooie muis dit keer, maar bijna alles smaakte niet, nauwelijks of vies. Gecombineerd met een totaal gebrek aan eetlust - of eerder zelfs weerzin tegen eten - kreeg ik weinig binnen en dan gaat het hard achteruit. 

Maandag kon ik al iets meer eten en dinsdag nog wat meer. Vooral zoetigheid van het slechte soort dit keer, waar ik de vorige ronde nog wel blij kon worden van komkommer of bietjes. Alles is is goed, heb ik begrepen, dát je wat eet is het belangrijkste, al probeer ik wel op de eiwitten te letten. Bij een volgend ziekenhuisbezoek toch maar eens vragen of er nog meer te verzinnen valt voor deze dagen, zodat ik wat minder uitgewoond raak.

Vandaag ging het eten nog steeds matig en de krachten komen niet heel snel terug maar het verschil met een paar dagen geleden is evengoed groot. 

Intussen kon ik weer langs de huisarts. Het hoesten gaat maar niet over en de pijn in mijn rug ook niet. Het is medisch gezien zo geregeld dat het ziekenhuis gaat over alles wat met kanker en de behandeling daarvan te maken heeft, en de huisarts voor de andere zaken. Wel weten ze van elkaar wie wat voorschrijft. Ik krijg nu iets om te inhaleren. Voor de rug geldt warmhouden en paracetamol, en eventueel nog een fysiotherapeut, al zit ik niet te springen om nog meer medische afspraken. 

Gisteravond alarmcode geel: lichte verhoging. Bij koorts moet ik aan de bel trekken. Mijn temperatuur is nog steeds iets hoger dan normaal, maar buiten de gevarenzone. Ik hou het in de gaten.