MRI: goede uitslag

Vrijdag belde de oncoloog: de mri liet een goede uitslag zien. De tumoren zijn weer verder geslonken. Ik zat er niet heel erg over in, maar juist daarvan werd ik toch weer een beetje nerveus: in eerdere situaties kreeg ik slecht nieuws als ik het niet verwachtte en goed nieuws als ik er erg over in spanning zat. Maar dit is een prima resultaat. De artsen zijn zelfs al blij als de tumor niet verder groeit tijdens de chemo, dus dit was al weer beter dan dat.

De operatie staat nog steeds gepland voor de 26ste en daar brengt deze mri geen verandering in. Ik realiseerde me dat het op dit moment weinig zin heeft om te vragen of het coronavirus nog voor wijzigingen kan zorgen. Ik houd er rekening mee dat dit zomaar kan. Omdat er teveel zorgpersoneel ziek is, omdat er veel patiënten zijn die meer zorg behoeven, of omdat ik zelf iets onder de leden krijg. In deze rare tijden kan niemand me iets vertellen voor over 2 weken, en dat kan ik niemand kwalijk nemen. Ik kan nu gaan genieten van een ziekenhuisloze periode: geen onderzoeken, geen afspraken.

In elk geval maken we geen geen reisje naar het zonnige zuiden helaas, en we gaan zelfs de grens niet over. Het wordt hooguit een paar dagen Veluwe of Texel. In een andere omgeving is het vast uitnodigender om erop uit te trekken en al lopend of fietsend de conditie verder op te vijzelen. Vanmiddag zijn we naar het strand gefietst en hebben daar een stuk gelopen. Vooral aan het laatste stuk tegen de wind in en daarna omhoog bij de strandopgang kon ik merken dat ik nog wat op te bouwen heb. Toch denk ik dat ik tevreden mag zijn met hoe ik er voor sta. Ik heb de afgelopen 4 maanden naast de slechte dagen gelukkig ook genoeg dagen gehad dat ik tot dingen in staat was en weer kon opkrabbelen.

Mijn smaak is nog niet op orde. Het lijkt qua smaakbeleving of er een soort deken ligt over wat ik eet. Rauwkostsalades proef ik nog het best en gelukkig eet ik dat graag. En het allerbest smaakte nog het glas rode wijn :).