Toch maar 'n CT-scan

Vorige week toch maar even bij de uroloog langsgegaan (de oorspronkelijke afspraak was in mei) .Hoewel de PSA-waarde hier geen enkele aanleiding toe gaf (deze was wederom gedaald, nu naar 2,7) hebben we toch besloten een CT-scan te laten uitvoeren. Dit had vooral te maken met een "vreemd" gevoel in de buik, waar vóór de chemo een behoorlijke opeenhoping van de lymfeklieren zat. Dit gevoel is het beste te omschrijven alsof je een broek aan hebt die 1 à 2 maten te klein is. Het is even afwachten wanneer ik de oproep krijg. Voor de uroloog was dit geen aanleiding om daarna weer snel op controle te komen. De volgende afspraak is in juni en dan worden de resultaten besproken en heb ik inmiddels ook weer m'n derde Eligard hormoonspuit gehad.
Van de bijwerkingen van de chemo heb ik steeds minder last. Nog 'n klein beetje neuropathie aan de vingers en onder de voeten, maar dat is goed te doen. De conditie laat nog wel behoorlijk te wensen over. Maar daar werken we hard aan. Elke morgen zo'n 7 kilometer op de hometrainer en we (mijn vrouw en ik) proberen elke dag toch even een rondje te lopen.
Zoals u op mijn profielfoto kunt zien lust ik graag een glaasje wijn (met mate overigens). Maar sinds kort kan ik deze niet meer verdragen. Bij de eerste paar slokken komt er een behoorlijke pijn opzetten, die na 'n paar minuten weer wegtrekt. De uroloog had dit nog niet eerder gehoord en kon het niet duiden. Ik vraag me af of één van u wellicht ook hiermee te maken heeft gehad. Er blijft dus niets anders over dan geen alcohol meer te drinken en door te gaan met leven. waarvan ik merk dat je daar steeds een stukje van inlevert. Dagelijks wordt je herinnert dat er iets "niet lekker" zit in je lichaam. Ik heb me inmiddels al veel van deze dingen eigen gemaakt, waardoor het lijkt alsof ze er bij horen. En ik hoop dat ik dat nog 'n hele tijd kan volhouden.

Fijne paasdagen allemaal!