Durven leven
Mens, durf te leven…
Met je kop in de hoogte,
En neus in de wind.
En lap aan je laars
hoe een ander het vindt.
Houd een hart vol van warmte,
En van liefde in je borst.
Maar wees op je vierkante meter een vorst.
Wat je zoekt kan geen ander je geven.
Mens, durf te leven.
Mens, durf te leven – Ramses Shaffy
Een oud liedje met voor mij een flinke wijsheid. Durven leven. Dat is voor mij na kanker wel aardig aan het lukken. Ik houd mij vast aan de uitslag van februari. De snijranden waren schoon. Schoon. Mijn lijf is goed aan het herstellen. En ik durf best al weer veel, vind ik zelf. Afgelopen week heb ik de eerste kilometers hardgelopen, ben ik naar mijn werk geweest, heb ik feestjes bezocht, heb ik genoten van de supervisie, ben ik naar een museum geweest, kan ik weer autorijden en geniet ik vooral van wat weer kan. De stoma’s gaan eigenlijk goed. Vooral met mijn darmstoma ben ik erg blij. Overal waar ik kom check ik niet als eerste waar de wc is. Toen ik afgelopen vrijdag met de trein weg ging, heb ik een trein eerder gepakt. Gewoon om eindelijk weer eens een koffietje te kunnen kopen op het station en daar zo ontzettend van te genieten! Geen stress om te zien waar de wc is, geen gedoe in mijn hoofd en denken. Tranen op het station. Tranen, omdat ik zo ontzettend dankbaar ben dat het mij lukt. Tranen voor alles wat ik niet heb kunnen doen en nu weer wel. Tranen, omdat de weg lang is geweest. Het is alles en daar kan ik om huilen. Gelukkig.
Maar die zin, mens durf te leven. Die raakte mij wel in dit lied. Want hoewel ik van alles durf is er toch een onderbuik gevoel wat ik af en toe aan durf te raken. Dat onderbuikgevoel wat ergens in mijn lijf soms rondzwerft. Het is er minder hevig dan na de vorige behandelingen. Het onderbuikgevoel van: is het echt weg? Kan ik echt weer vooruit gaan kijken? Natuurlijk ben ik ook bang dat de kanker weer terugkomt. Vorig jaar na de behandelingen (juli 2022), was ik ook aan het terugkomen. Ik wilde dat vooral heel goed doen. Goed terugkomen na kanker. Mijn werk goed oppakken, laten zien dat ik het heus wel allemaal nog kon. Een klein Nielsje in mij die het graag goed wilde doen. En dat onderbuikgevoel was er ook, heviger dan nu. Ik dacht, als ik gewoon hard mijn best doe dan zal de kanker misschien wel wegblijven. Maar helaas leerde ik dat, hoe hard ik ook mijn best doe, kanker echt zijn eigen weg loopt. In december was het al helemaal mis. Waar ik zo ontzettend bang voor was is al gebeurd. Ik heb het meegemaakt dat kanker kan terugkomen, dat ik sterfelijk ben, dat ik geen idee heb wat de kanker doet. Komende dinsdag heb ik mijn eerste scans na de operatie.
Toch lukt het nu. Durven leven. Ik geniet ontzettend van wat ik allemaal alweer kan. En de tranen zijn niet meer alleen van verdriet. Voor mij voelt het alsof ik het leven nog even heb teruggekregen. Dat ik de dood in de ogen heb gekeken. Dus een uitje naar een museum met de lieve Lambert, lekker eten, bikkel weer kunnen uitlaten, collega’s weer zien, vrienden ontmoeten.. Het is allemaal intenser dan ooit. Want ik ben er zo bewust bij. Het komt allemaal binnen en dan kan ik zo geraakt worden. Dat het leven zoveel kan bieden. Ik kan de focus leggen op wat ik allemaal niet meer kan(ik slik nog antibiotica en loop nog met een drain rond), maar ik wil durven leven. En ja, dan is er ook het onderbuikgevoel. De scans die er weer aankomen. Die scans die ervoor zorgen dat ik ook verdrietig kan worden. Dat naast de tranen van dankbaarheid ook een stukje bang er is. Want wat gaat de komende week brengen?
Voor mij is durven leven echt alles omarmen. Toelaten. Kanker leert mij dat het leven alles is. Van een heerlijke kop koffie tot een verbindend gesprek met een vriendin tot huilen om alles wat zeer en verdriet doet. En in de komende week ga ik weer durven leven (ik hoop jullie ook!). Met mijn bang, blij, boos en mijn hart vol liefde. Dan komt het, hoe dan ook, goed!
Even een kleine update: de uitslagen van de scans waren goed!
28 reacties
Lieve Niels,
Wat een heerlijke positieve blog om te lezen. Zo mooi verwoord. Durf maar te leven en ik duim voor een positieve uitslag.
liefs, Monique
Wat fijn Niels om weer een blog van je te lezen. Met een stoma valt goed te leven. Mooi om te horen dat je geniet van alles wat nog wel kan, misschien geniet je nu nog wel intenser. Ik duim voor positief nieuws, blijft toch spannend die controle momenten.
Niels, wat schrijf je mooi, het lijkt alsof je tegenover mij zit met je bakkie koffie en vertelt over je gevoel. Het komt zo duidelijk over dat jij durft te leven!!
Geniet Samen, liefs Rita
Wat fijn dat de uitslag van de scans goed was, gefeliciteerd!!
❤️ Rita
Prachtig Niels, en ik vind het ook heel herkenbaar. Dank je wel.
Liefs, Mirjam
Lieve Niels, wat ben je toch bijzonder mooi, sterk en krachtig. Ik denk veel aan je en heb veel bewondering voor jou ❤️❤️❤️
Een erg herkenbaar verhaal Niels, je hebt het echt mooi onder woorden gebracht! Ik wens je weer veel plezier met het leven :)
We beleven het allemaal anders. En dit is een onderwerp bij uitstek om emotioneel tekeer te gaan. Dood en ziekte zijn tranentrekkers bij uitstek. Nee ik heb er geen traan omgelaten. Heb het volledig geaccepteerd. Heb zelfs aangedrongen op eeuwige verlossing, zowel bij de huisarts als tijdens de ziekenhuisopname maar dat werd geweigerd. Ik ben niet genezen en ga niet weer aan dat gif. Wellicht einde oefening maar daar heb ik hardstikke vrede mee. Op mijn eigen wijze ben ik ook een held. Hoef er geen schouderklopje voor.
Moedige keuze, ook ik heb geleerd na mijn borstkanker om te kiezen voor de kwaliteit van het leven en niet de kwantiteit!
Veel liefs maar vooral veel liefde, groetjes, Gina
Hey Niels
Ik miste je blog en hoopte en duimde dat het goed met je gaat dus ik was blij te lezen dat het naar omstandigheden redelijk goed gaat☺️. Dapper en mooi dat je je zo kwetsbaar opstelt op deze site. Al eens aan een boek schrijven gedacht? Je hebt al een heel stuk af😉. Respect!!!
Helemaal mee eens!
Niels, je kunt alles goed verwoorden, je onmacht, je diepste gevoelens etcetera.
Het heeft mij ook geholpen om een boek te schrijven met het doel om er anderen mee te helpen. Ik kan nu weer de stip op de horizon zien en wens jou het beste!
Veel liefs en groetjes,
Gina
Mooi, dat positieve ‘Mens durf te leven’ en Ramses gaf zelf wel het voorbeeld.
Drie jaar geleden geopereerd en meteen schoon, geen bestraling, geen chemo. Maar toch ook bij mij bij iedere controle die spanning.
Maar laten we maar leven, voluit leven!
Dank voor je tekst!!!!!
Ik 1 mei nog 1 scan hoop ,ik na 5 jaar.had een longtumor,ingekapseld weggehaald enen longkwab kwijt.geen chemo geen bestraling ,toch spannend om 3 mei de uitslag tekrijgen.dan laten ze je los of ik mag om de twee jaar komen ,wat ikzeker zal doen.heb indetussentijd nog neus bijholtekanker gehad door een poliep in mijn neus
Hele gezicht open en botten eruit je ziet er niks meer vanen het was gelukkig goedaardig🍀🍀🍀🍀allemaal Ingrid
Vind het ook een mooie tekst van Ramses!
Wel moeilijk als je nog in het herstelproces zit. Bij mij heeft het jaren nog geduurd voordat ik echt durfde te leven. Was wel blij voor iedere dag dat ik nog leefde maar maakte geen plannen en nu wel!
Veel liefs en groetjes,
Gina
Lieve Niels,
Wat klinkt jij ontzettend sterk! En wat fijn dat je zoveel dingen weer kunt. Precies wat jij zegt, genieten van alles. Hoe klein ook. Dat is wat nu al bij mij geland is, toen ik begin maart totaal onverwachts de diagnose borstkanker met uitzaaiingen in de lever kreeg. Ik heb twee chemo's achter de rug en sta dus echt nog aan het begin van dit traject. En ik hoop dat de dag komt, dat ik ook de dingen weer kan die nu onverwachts zijn komen stil te staan.
Ik hoop dat je de komende tijd nog veel meer mag genieten van heel veel dingen.
Lieve groeten, Barbara
Hallo Niels,
Dankjewel voor je mooie woorden. Zo herkenbaar. Ik keek ook waar de toiletten waren maar na een tijdje besefte ik dat het minderde. Soms is er nog wel even een spannend moment als er maar 1 toilet is en dat is bezet of als er een mama met kindje voor je staat... Die kan je niet vragen of je even voor mag omdat je bijna in je broek doet. Ondanks dat trek ik erop uit. En ja, onderweg naar zee 4x moeten stoppen of in het vliegtuig de zoveelste keer moeten vragen of ze even willen rechtstaan omdat je weeral moet. Tijdens een wandeling in de sneeuw, in de duinen, in de bossen, tussen de druivelaars waar je los doorziet, ... Ik heb me erover gezet.
Bij mij werd in okt 2021 endeldarmkanker vastgesteld. Na 6 chemo's operatie in maart vorig jaar en daarna nog 6 chemo's nog rustig hersteld en sinds deze week terug halfijds als kleuterjuf zorgjuf aan het werk. Wat voelt het goed om terug bezig te zijn... Enorm moe maar ook vol goede moed.
Nog heel veel 'mens durf te leven' genot en bedankt om dit te delen.
Viv
Je bent goed bezig!
Veel liefs en groetjes,
Gina
Prachtige woorden en zo herkenbaar !!!❤️❤️❤️
Lieve Niels,
Heel mooi om te lezen en oh wat ben ik blij met de kleine update onderaan :)
Ik weet hoe dat voelt, ik heb net gisteren te horen gekregen dat mijn snijranden schoon waren, na 9 gruwelijke chemokuren en een operatie. Maar volgens mij gaat dat "is-het-echt-weg-gevoel" nooit meer helemaal weg. Dat is een onderdeel van ons leven geworden, maar we worden er wel sterk van.
Liefs, Patricia
Klopt helemaal wat je zegt dat het gevoel blijft maar van lieverlee krijgt het een plaatsje op de achtergrond.
Waar je aandacht naar toe gaat dat groeit!
Ik heb mijzelf aangeleerd om meer aan alles te denken wat mij een goed gevoel geeft, ook al zijn het de meest triviale gewone kleine geniet momenten om die heel erg bijzonder en speciaal te vinden.
Dat gaat jullie allemaal ook vast lukken, bij de een wat eerder als de ander maar dat geeft niet. Practice makes perfect!
Veel liefs en groetjes,
Gina
Lieve Niels,
Een lange weg,
JOUW levensweg
Een weg voor kanker
En een leven met.
Samen met jouw schat Lambert,
wow wat een superteam vormen jullie.
Met jullie neus vooruit,
heerlijk in de zachte wind
warme handen ineengeslagen,
armen liefdevol om elkaar heen
Het is diep ontroerend hoe
jullie liefde zoveel overwint
hartegroet, Berit
Wat een mooi positief verhaal!
Blijf durven leven!
Beste Niels,
pak de natuur om rust te vinden ipv angsten die je zo hard meemaakt
Durf maar en volop te leven , in vrijheid en hoe rijk dat je veel intenser gaat voelen en waarderen. mijn tip Geef die mensen in de zorg de aandacht en liefde en waardering
breng spontaan wat lekkers mee het zijn kanjers de specialisten met passie voor hun vak bij Oncologie en Neuriologie en ontdek de lieve Verrpleegzorg wanneer je even op een zorgafdeling komt voor een tijdelijk verblijf :) chapeau
ik heb dit jaar al best spannende momenten meegemaakt , het gaat goed en en de dag plukken van zomerse dagen Zal die song van Ramses Shaffy beluisteren erg benieuwd ,
blijf positief elke dag !!
gegroet, Ben
30 jaar geleden . te goed verdrongen voor precies herinneren .
Maar wel daarna . Je oog is er niet uit , de Kanker is bestraald , door je oog een beetje naar buiten te brengen , wat spiertjes los , en een raioactief plaatje er achter voor ruim 8 dagen .
allemaal geschiedenis . Thuis met twee zonnen brillen op en 14 dagen niet bukken . en geen druk .
Daarna die eerste maanden , wel aan het werk . Zo moe , je kan slecht zien . Ze hadden compassie . .maar na een tijdje moest ik gaan .
Je denkt dat alles wel weer goed komt . maar weet dat het uitgezaaid kan zijn . Elke maand controle . steeds na dubbeldruppelen . een dag eindeloos wachten om weer wat te kunnen zien . Jezelf Bewijzen dat alles weer goed is .
En nu Ik kan nog steeds kijken . heb aanvaard dat het misschien fout kan zijn . Mijn goede oog maakt voor dat slechte de beelden over nieuw . Dat geeft rust en zo veel , wat ik allemaal heb kunnen beleven , Je leven levend mogen zien als goed geschonden . Je mag en kan anderen , helpen die aan de wallekant van die angst zee staan .
Ze een denkbare boei geven . Er is geen hulp , die komt altijd uit jezelf . de rust die dat geeft is het plezier , dat je elke dag beleeft . Met je ogen dicht nog in je ged in de morgen , kan je even zien wat er echt in dat en oog een flink stuk beeld weg is . te zien als een zwarte vlek in een zee van helder licht .
Doorleven , met elke dag een eerste gevoel , van : Ja ik mag weer verder .
Giel .
Lieve Niels,
Je bent een oprecht mens om dit alles te delen, zo sta ik ook in het leven. Je bent goed bezig!
Het leven geeft geen garanties en is zo kostbaar, daarom zie iedere dag als een kadootje.
Je kunt ook stikken in een visgraat, om maar iets te noemen dat plotseling je leven verandert, dus durf te leven is zo belangrijk!
Pak je geluksmomentjes, hoe klein ze ook mogen zijn, vier het leven want het duurt maar even.
Verspil het niet met negatieve gedachten maar laat ze wel toe, onderdrukken heeft geen zin want je voelt verdriet, boosheid, angst etc. maar blijf er niet te lang in hangen dat is zonde van je tijd.
Ik hield een dagboek bij, dat heeft mij ook geholpen, omdat ik niet alles wilde delen vanwege de pijn die ik in de ogen van dierbaren zag mij soms teveel werd.
Mijn ervaringen en ontdekkingen wilde ik delen dus heb een boek geschreven, die hopelijk ook waardevol kan zijn voor anderen. Het heeft mij ook geholpen in mijn verwerkingsproces. Misschien ook wat voor jou!
Wens je veel kracht en liefde,
Gina
Lieve Niels,
bedankt voor je mooie worden.
Voor mij persoonlijk beschrijft jouw laatste zin gewoon alles. Ik voel hem, ik leef hem. De sfeer en het gevoel is zo herkenbaar. Terwijl ik schrijf is er ook direct weer een traantje in mijn gezicht. Dankbaar, blij en verdrietig in een moment.
"Voor mij is durven leven echt alles omarmen. Toelaten. Kanker leert mij dat het leven alles is. Van een heerlijke kop koffie tot een verbindend gesprek met een vriendin tot huilen om alles wat zeer en verdriet doet..."
Dan is het nu aan de tijd om een kop koffie te drinken en te genieten.
Groetjes,
Nadine
Mooi geschreven hoe je erover denkt Niels! Fijn dat het zo goed gaat. 11 jaar geleden is mijn leven gered en de kanker weggehaald. Ook ik heb het tot nu volgehouden om angsten te verdrijven met een levensmotto die ik mezelf heb opgelegd. In angst leven voor de terugkeer die niet komt en dan over pakweg 20jaar erachter komen dat ik mezelf en naasten een leuk leven heb ontzegt wilde ik niet.
Een moeizaam en langdurig proces. Pas op voor het diepe gat waarin je valt na de behandeling. Je staat nu nog in overlevingsmodus. maar als het (vooral voor de omgeving) normaliseert zal je moeten zoeken naar een nieuwe leefstijl. Immers je leven heeft op zijn kop gestaan en zal nooit meer hetzelfde zijn op vele fronten. lichamelijk ongemak door de behandelingen, slecht energielevel, en concentratieproblemen zijn gebleven. Mijn werk is wel wat aangepast, en ik werk nog fulltime, maar ik ben gestopt om te "moeten" bewijzen. Vaak is het zo dat je na je dood of pensioen snel uit beeld bent. t leven gaat door voor je...en werk is daar maar een onderdeel van. Dus geniet ervan wat wel je kan doen en doe anders maar een stapje terug of maak duidelijke afspraken met jezelf. Simon
Dag,
Overleven is een groot woord,men moet verder ook al is het moeilijk .Maar toch het leven gaat verder
en de volgende dag zijn wij er nog .Na vier jaar overleven van tongkanker ben ik er nog.Hou er de moed in!!
Groetjes en sterkte voor iedereen.
Eric.