Bijna een jaar verder na de laatste behandeling.
Vorig jaar zat ik rond deze tijd iedere dag in het ziekenhuis, vakantie naar Amerika was geannuleerd en van een zomervakantie was geen sprake. Gelukkig hebben we dit jaar wel van de vakantie kunnen genieten en zijn we net terug van 3 weken kamperen in Oostenrijk en Italië. Omdat het bijna een jaar geleden is dat ik mijn laatste behandeling heb gehad (14 september) vond ik het wel weer eens tijd voor een stukje op mijn blog om te delen hoe het nu gaat.
Eind februari ben ik weer fulltime gaan werken, ik voelde me goed en ook qua energie ging dit prima! Wat vond ik het heerlijk dat ik weer in de 'gewone' wereld kon meedraaien. Oncologische fysiotherapie was afgerond en ik kon het gewone sporten weer oppakken, ik voelde me na een tijdje echt weer bijna de oude.
Wel heb ik nog steeds regelmatig last van mijn darmen. Ook heb ik last gekregen van oedeem in mijn benen, enkels en voeten. Vooral met warm weer icm weinig bewegen wordt het erg. Een keer in de week krijg ik hier oedeemfysiotherapie voor. Daarnaast verloor ik flink wat gewicht waardoor mijn radiotherapeute bij de controle in mei besloot om een CT scan te maken. Gelukkig was hier niets op te zien! Erg fijn om dat naast de reguliere controle via zo'n scan bevestigd te krijgen. Waarschijnlijk kwam het gewichtsverlies door mijn darmen en dat het fulltime werken onbewust toch wel wat energie kostte.
Sinds de laatste maand voor de zomervakantie ben ik ineens erg moe en voel ik me vaak lamlendig, alsof er een griepje op komst is. Dat griepje blijft echter uit en ik heb er nu al zo'n twee maanden last van.. Sommige dagen voel ik me goed en andere dagen voelt m'n lichaam zwaar en heb ik weinig energie. Eergisteren had ik mijn drie maandelijkse controle. Volgens mijn arts ziet alles er gelukkig nog steeds goed uit. De moeheid verwijdt hij aan de chemo. Toch vind ik het raar dat ik eerst helemaal geen last had van vermoeidheid en nu wel zo erg. Zijn er mensen die dit herkennen?
In mijn vorige blog schreef ik dat er na het lichamelijk herstel nu ruimte kwam om het nieuws te verwerken dat we geen kinderen meer kunnen krijgen. Tot een paar weken geleden kon ik hier nog prima mee omgaan en over praten. In de vakantie werd ik echter geconfronteerd door allemaal gezinnetjes die gezellig aan het kamperen waren. Toen kwam het besef dat wij dit nooit zullen mee maken. Dat was wel erg confronterend. Ook steeds meer vrienden om ons heen krijgen kinderen. In het begin kon ik dit prima handelen maar ik merk dat het me nu steeds zwaarder begint te vallen.
Al met al dacht ik overal goed mee om te (kunnen) gaan, nu baal ik af en toe flink van de klachten die opspelen. Maar goed, ik ga nog twee weken lekker genieten van de zomervakantie en dan maar weer eens kijken of ik het fulltime werken nog volhoudt, wellicht krijg ik er juist weer energie van.
Eind februari ben ik weer fulltime gaan werken, ik voelde me goed en ook qua energie ging dit prima! Wat vond ik het heerlijk dat ik weer in de 'gewone' wereld kon meedraaien. Oncologische fysiotherapie was afgerond en ik kon het gewone sporten weer oppakken, ik voelde me na een tijdje echt weer bijna de oude.
Wel heb ik nog steeds regelmatig last van mijn darmen. Ook heb ik last gekregen van oedeem in mijn benen, enkels en voeten. Vooral met warm weer icm weinig bewegen wordt het erg. Een keer in de week krijg ik hier oedeemfysiotherapie voor. Daarnaast verloor ik flink wat gewicht waardoor mijn radiotherapeute bij de controle in mei besloot om een CT scan te maken. Gelukkig was hier niets op te zien! Erg fijn om dat naast de reguliere controle via zo'n scan bevestigd te krijgen. Waarschijnlijk kwam het gewichtsverlies door mijn darmen en dat het fulltime werken onbewust toch wel wat energie kostte.
Sinds de laatste maand voor de zomervakantie ben ik ineens erg moe en voel ik me vaak lamlendig, alsof er een griepje op komst is. Dat griepje blijft echter uit en ik heb er nu al zo'n twee maanden last van.. Sommige dagen voel ik me goed en andere dagen voelt m'n lichaam zwaar en heb ik weinig energie. Eergisteren had ik mijn drie maandelijkse controle. Volgens mijn arts ziet alles er gelukkig nog steeds goed uit. De moeheid verwijdt hij aan de chemo. Toch vind ik het raar dat ik eerst helemaal geen last had van vermoeidheid en nu wel zo erg. Zijn er mensen die dit herkennen?
In mijn vorige blog schreef ik dat er na het lichamelijk herstel nu ruimte kwam om het nieuws te verwerken dat we geen kinderen meer kunnen krijgen. Tot een paar weken geleden kon ik hier nog prima mee omgaan en over praten. In de vakantie werd ik echter geconfronteerd door allemaal gezinnetjes die gezellig aan het kamperen waren. Toen kwam het besef dat wij dit nooit zullen mee maken. Dat was wel erg confronterend. Ook steeds meer vrienden om ons heen krijgen kinderen. In het begin kon ik dit prima handelen maar ik merk dat het me nu steeds zwaarder begint te vallen.
Al met al dacht ik overal goed mee om te (kunnen) gaan, nu baal ik af en toe flink van de klachten die opspelen. Maar goed, ik ga nog twee weken lekker genieten van de zomervakantie en dan maar weer eens kijken of ik het fulltime werken nog volhoudt, wellicht krijg ik er juist weer energie van.
2 reacties