Wees welkom!!
Van harte welkom in de groep 'Omgaan met kanker: niet meer beter worden' (Openbaar).
Een groep waar mag/kan worden gesproken over:
Hoe ga je om met kanker en wat als je te horen hebt gekregen dat je niet meer beter wordt. Of als je een partner, kind of naaste bent van iemand die dit bericht heeft gehad.
Hoe ga je hier mee om? Hoe beleef je deze periode? Hoe deel je dit met je naasten? Kun je dit delen met je naasten? Wat gaat er in je om?
Wat werkt voor jou goed? Waar heb je een vraag over? Waar kun je hulp bij gebruiken?
En misschien wil je alleen je verhaal delen.
Voel je vrij om hier te posten wat, waar, hoe je maar bezig houdt. Laat ons weten waar we je mee kunnen helpen of ondersteunen. Wat je behoefte is. Hopelijk kunnen we er samen een informatieve, hulpvaardige, warme, veilige plek van maken waar je je zorgen, kennis, kunde en mooie momenten kunt delen en waar je anderen misschien ook kunt bijstaan!
Wees welkom en voel je vrij!
Een groep waar mag/kan worden gesproken over:
Hoe ga je om met kanker en wat als je te horen hebt gekregen dat je niet meer beter wordt. Of als je een partner, kind of naaste bent van iemand die dit bericht heeft gehad.
Hoe ga je hier mee om? Hoe beleef je deze periode? Hoe deel je dit met je naasten? Kun je dit delen met je naasten? Wat gaat er in je om?
Wat werkt voor jou goed? Waar heb je een vraag over? Waar kun je hulp bij gebruiken?
En misschien wil je alleen je verhaal delen.
Voel je vrij om hier te posten wat, waar, hoe je maar bezig houdt. Laat ons weten waar we je mee kunnen helpen of ondersteunen. Wat je behoefte is. Hopelijk kunnen we er samen een informatieve, hulpvaardige, warme, veilige plek van maken waar je je zorgen, kennis, kunde en mooie momenten kunt delen en waar je anderen misschien ook kunt bijstaan!
Wees welkom en voel je vrij!
9 reacties
Sinds 18 juli weet ik dat ik in de palliatieve fase zit van darmkanker.Zes uitzaaiingen in de longen.Gelukkig nog geen klachten maar evengoed kwam het bericht aan als een mokerslag! Nu kan ik er af en toe een beetje van loskomen en wordt het iets rustiger in mijn hoofd. Ik heb behoorlijk moeten strijden om mijn situatie goed duidelijk te krijgen maar die boosheid kan ik gelukkig goed loslaten. Het is allemaal verspilde energie en ik heb nu een lieve ,warme vrouw als oncoloog, echt een lichtpuntje in zware tijden.Op dit moment zijn de dagen eigenlijk best prettig en probeer ik er van te genieten, ook heb ik een lieve groep mensen om me heel waar ik goed mee kan praten.Helaas zijn er ook veel mensen waar ik niets van hoor maar dat zie ik dan maar als een natuurlijke selectie.Morgen voor het eerst weer koffiedrinken op mijn werk ,ook een behoorlijke drempel, maar stapje voor stapje weer een stukje normaal leven opbouwen voelt ook goed.Ondertussen probeer ik al wat te regelen voor mijn verstandelijk beperkte zoon en dat lukt goed, geeft ook rust in mijn hoofd. Mijn lieve partner heeft het zwaar en heeft behoefte aan ondersteuning die hij ook gaat krijgen. Samen proberen we te genieten van alles wat we nog kunnen doen.
Welkom in de groep.
Goed om te horen dat het lukt om van de dagen te genieten, en je een fijne groep mensen om je heen hebt! Hoe was het koffie drinken op je werk, viel het mee?
Mocht er iets zijn, start gerust een nieuwe discussie, of stel een vraag. En mocht je partner de behoefte voelen, dan kan hij zich uiteraard ook aanmelden op Kanker.nl.
Groet, Vlinder.
mij als van hem als je de vraag krijgt van (zijn) famillie hoe lang heb je nog te gaan? of hoe lang denk je dat je nog te leven hebt? of nog vervelender: wordt het niet eens tijd voor een scan dan weet je hoe ver de kanker verspreid zit en weet je ook hoe lang je nog hebt!! ik zelf begin dit beu te worden en mijn vriend natuurlijk ook..... we weten even niet wat we hier mee aan moeten. zou fijn zijn als iemand hier antwoord op kan geven..
Ik zie tot mijn schrik dat hier nog helemaal op gereageerd is. Inmiddels zijn we al weer 1,5 maand verder... en dan komt de vraag hoe gaat het nu met je vriend en jou?
Jullie vraag kan ik me erg goed voorstellen en vind het ook een vraag waar meer mensen tegen aan lopen. Dus ondanks dat ik niet weet hoe jullie situatie nu is en of jullie er een weg in hebben kunnen vinden, toch wil ik deze vraag graag ook uitzetten in de groep. Zodat anderen hier misschien tips kunnen geven.
Heel veel kracht en mocht je willen laten weten hoe het nu gaat en hoe/of je er een weg in hebt gevonden zou dat fijn zijn.
harte groet, Anne
Ik moet je helaas mededelen dat mijn vriend 6 februari is overleden.. op die zelfde dag heeft mijn vriend de familie bijeen geroepen om hier een einde aan te maken.. hij was het spuug zat.. lag toen al in het ziekenhuis.. er is een zaal
arts bij dit gesprek aanwezig geweest die heeft aan enkele familie leden alles verteld over zijn ziekte en aangegeven
dat niemand weet hoe lang dit nog kon gaan duren. Op die dag wist ik zelf al dat dit niet lang meer kon duren om dat hij
vreselijk hard was achteruit gegaan en hij lag er (vreselijk) bij toen ik die dag op zijn kamer kwam...
Met mij gaat het niet gewelldig.. ik sta er nu helemaal alleen voor en moet ook alles alleen regelen.. ik ben ook al gaan
kijken op deze site naar lotgenoten maar helaas... volgends mij zijn er maar heel erg weinig mensen in nederland
die longvlies kanker hebben. Ik heb vandaag geprobeerd de draad weer op te pakken maar valt me erg zwaar.
Groetjes: Mathilde
-Otto-
En dat je je niet geweldig voelt lijkt me logisch... zo'n verlies en het er alleen voorstaan en alles moeten regelen, dat is ook niet niks.
Ik durf niet te zeggen of en hoeveel lotgenoten er zijn voor naasten van longvlieskanker, maar misschien kun je ook al steun vinden bij überhaupt (jonge) nabestaanden van geliefden met kanker.
Kun je steun vinden bij jouw eigen familie en vrienden?
Voel je (altijd) vrij om hier je verdriet, je zorgen, je woede, je onmacht te uiten en hulp te vragen. Dat is wat we hier ook proberen te bewerkstelligen.
Heel veel kracht en moed om te voelen wat je voelt en te kijken wat er mogelijk is, elk moment... Wees lief en zacht voor jezelf, je hebt heel wat te verstouwen...
Lieve groet, Anne