Cha cha

De eerste dagen van mijn nieuwe kuur brengen onrust. In plaats van een infuus elke twee weken moet ik nu wennen aan een regime van tweemaal per etmaal gif-inname. In mijn hoofd gaat dat meestal zo van oh, ik moet die pil straks innemen (ca. 4x per ochtend en idem per avond) en als ik hem genomen heb denk ik in wilde paniek nog drie keer oh, had ik die pil nu al genomen daarnet of moet dat nog?

Na tien dagen is mijn interne klok tot kalmte weergekeerd. Het komt ook niet op een uurtje aan, als ik over het etmaal maar genoeg troep binnenkrijg. Ook weer niet teveel want dan ga je misschien dood of nog erger. Duidelijke bijwerking lijkt me, waaraan niemand ongemerkt voorbij kan. Omdat de eerste drie weken geen zware pijn of nare effecten te zien gaven, mocht ik door naar de volgende trap. Van tweemaal vijf naar 2x zeven mg. De eerste paar dagen na de dosisverhoging merkt mijn tong dat er meer aan de hand is dan de week ervoor. Maar na die paar dagen schijnen de bijwerkingen wat te verzachten. Het is nu net iets zwaarder dan hoe het begon maar nog amper de helft van sunitinib. Goed te doen dus. Over een week weet ik of ze me dan in de hoogste versnelling durven te gooien. Ik durf wel, maar misschien iemand anders die mijn labwaarden dan heeft bekeken, absoluut niet.

Prof liet weten dat er maar weinig mensen zijn die de tweemaal die hoge dosis van tien mg per dag trekken. Dat klinkt als een extra stimulans, voor mij voldoende reden om het dus wel even te proberen. Mocht het goedje iets helpen, dan weet ik zeker dat ik er genoeg van naar binnen heb gewerkt. Maar het blijft een beetje opletten. Een andere bijwerking is geestiger van aard. Langzaam trekt iemand een muts over mijn zintuigen heen, er komt een dempend laagje overheen te liggen en ik val er een beetje in terug. Kribbigheid en prikkelbaarheid nemen wat toe. Ik mag weer wat meer mindful aandacht geven aan deze nieuwe toestand. Beetje meer rekening houden met partner en directe omgeving lijkt me raadzaam, ik zit tenslotte onder de dope, ben mogelijk niet meer geheel toerekeningsvatbaar en daarvan hoeven anderen geen slachtoffer te worden.

Experimenteren met drugs, dat vonden we vroeger ook al zo grappig. Misschien is mijn ervaring met het verwerken van drogerijen, kruiden en stofjes wel de bodem voor mijn huidige drugverwerking. Een beetje zoals de ervaren drinker die ook een effectievere lever heeft dan iemand die nooit alcohol nam.
Dus gooi die handel er maar in, mijn ingewanden kunnen het hebben. Ik stap elke ochtend een tot twee uurtjes door bos en park, om wakker te worden en de boel op gang te krijgen. Misschien pak ik er nog een zwembadje bij voor de totale beweeglijkheid.

En als deze dure dope het evenmin doet, zijn we klaar voor de Alternativio's. Are you experienced?
Leve het experiment!

8 reacties

Je schrijft heel samenhangend, Chromo. Daarin is je geest in ieder geval niet beneveld. Liefs, Ingrid
Laatst bewerkt: 07/07/2017 - 12:28
Gaan we een dansje wagen? Zo te lezen heb je alles nog op een recht rijtje en de bomen in het bos en park vinden het vast niet erg als je zaken als prikkelbaarheid en kribbigheid aan hun stevige takken ophangt; ze worden wel voor ergere dingen gebruikt. Keep moving en houd vol! liefs, Rita.
Laatst bewerkt: 07/07/2017 - 12:28
Dank Klaver, gelukkig zie jij de samenhang en hopelijk daar doorheen ook een beetje de grap in van dit alles. Tsja, tsja, moet je nagaan hoe helder ik zou zijn indien onbeneveld.
We blijven swingen en bewegen, Rita, maar ik raad iedereen aan een veilige marge met me aan te houden voorlopig. Voor ik het weet sta ik weer op iemands te lange tenen te dansen.
Laatst bewerkt: 07/07/2017 - 12:28
Als ik goed heb opgelet schrijf je in het begin van dit relaas dat dit nieuw goedje voor de gifkikker wel eens bijwerkingen kunnen hebben, die erger zijn dan de dood. Nou, dat snap ik dan even niet meer. Nochtans leef ik in een andere overtuiging dan jij, maar dat komt omdat ik jou niet ben. Dans veel, loop veel. De bomen zullen blij zijn met jouw gezelschap. Net zozeer als ik blij ben met jou. Maar dat kan ik ook niet helpen. Vanwege mijn naam en vanwege jouw onmiskenbare charme. In gedachten betrokken! Aurinka
Laatst bewerkt: 07/07/2017 - 12:28
Droeve eenzaamheid in een trage aftakeling is soms erger dan gewoon een laatste ademtocht. Maar je hebt gelijk, het is wat arbitrair.
Laatst bewerkt: 07/07/2017 - 12:28
Arbitrair is willekeurig. Maar als er dan niets zeker is, is alles mogelijk. Toch?!
Laatst bewerkt: 07/07/2017 - 12:28
Alles is wel mogelijk voor de geest, maar niet voor het lichaam. Dus zolang mijn lichaam bezield blijft, is alles mogelijk. Toch?
Laatst bewerkt: 07/07/2017 - 12:28
Bingo! πŸ’ͺπŸŽ‰πŸ’–πŸŽΌπŸŽΆπŸ€πŸŒˆβ˜€πŸ’πŸ“šβœ’πŸ”¬πŸŽ¨πŸŽ€πŸŽ§πŸƒπŸ‡πŸπŸ†πŸ₯πŸ‘πŸŽ πŸš£πŸš²β›½πŸŽ­πŸŽͺπŸŽˆπŸŒΏπŸƒπŸŒ±πŸŒΎπŸŒ·βœ¨πŸ’«πŸ‘‚πŸ‘€πŸ‘†β˜πŸ‘ŸπŸ‘ŸπŸŒ³πŸŒ³πŸŒ²πŸŒ²πŸ’“πŸ’•πŸ’ž
Laatst bewerkt: 07/07/2017 - 12:28