Op de goede weg ...

De stijgende lijn heeft zich de afgelopen week voortgezet en ik durf nu met zekerheid te stellen dat het de goede kant opgaat. Ik hoef 's nachts niet meer te drinken. De droge keel en mond heb ik nog wel, maar ik slaap nu gewoon door en hoef ook niet meer te drinken. Dit voelt als een overwinning. Een overwinning van mijn lijf op de pijn. De pijn die op de achtergrond weliswaar nog steeds aanwezig is, maar die verder is gezakt. Ik heb vanochtend mijn dosering verlaagd naar 2x 30 mg langwerkende Oxycodon. De kortwerkende tabletten gebruik ik bijna niet meer. Hoe sneller ik van dat spul af ben hoe beter. Ik hou me aan mijn plan om iedere 3-4 dagen in stapjes van 10 mg te verlagen.

Als de pijn verdwijnt, dan gaat vanzelf ook het eten beter. Als ik meer eet, dan kom ik ook weer vanzelf aan in lichaamsgewicht. Ieder pondje gaat per slot van rekening nog altijd door het mondje. Alle niet vloeibare voedsel met een beetje structuur voelt vreemd aan in mijn mond. De smaakbeleving is totaal anders. Het blijft plakken door gebrek aan speeksel. Ik kan kiezen: wegspoelen en slikken met water of uitspugen. Ik moet weer opnieuw leren kauwen en de zintuigen in mijn mond activeren. Niks smaakt meer als voorheen. Ik merk overigens wel dat er langzaam smaaktonen in mijn mond terugkomen. Het verandert weliswaar iedere dag, maar het geeft hoop voor de toekomst dat mijn smaak zich weer zal herstellen. Het voelt iedere dag weer als een ontdekkingsreis op smaakgebied. Kreeg de tip om te beginnen met kleine muizenhapjes met vooral nieuwe dingen. Omdat alles anders smaakt, kunnen bekende lekkere dingen dingen tegenvallen.

Als ik naakt voor de spiegel sta, zie ik een mager skelet. Ik ben ruim 10 kg afgevallen. Vooral spiermassa ben ik verloren... mijn bovenarmen, mijn bovenbenen, mijn torso. Mijn lijf heeft mijn spieren opgegeten om er energie uit te halen voor. Het wordt tijd om hier iets aan te doen. Op advies van mijn psychologe van het Helen Dowling Instituut (HDI) start ik volgende week met Oncofit fysiotherapie. De dagelijkse wandeling is prima, maar is natuurlijk vrij eenzijdig. Het is goed om me te laten begeleiden door een specialist die precies weet wat mijn lichaam in mijn situatie nu nodig heeft in.

Het was overigens een heel goed gesprek met de psychologe van het HDI. Fijn om van een ervaringsdeskundige te horen dat ik op de goede weg ben. Zij kan mij de komende tijd verder helpen met het bewust te worden hoe bij mij bepaalde emoties en gedachten ontstaan. Als ik ze begrijp, dan kan ik er ook pas echt iets aan doen. Ik begin dankzij haar steeds duidelijker de werkelijke omvang van de gevolgen van kanker voor mij te beseffen ... op alle gebieden... en dat zijn er behoorlijk wat. Ze gebruikte een balans als metafoor. Op de ene schaal wegen alle veranderingen en effecten op mentaal, fysiek en emotioneel gebied zwaar door. De impact is enorm en werkt op heel veel facetten van mijn leven en van wie ik ben door. Ik heb hierop totaal geen invloed en herstel kost tijd. Op de andere schaal kan ik wel degelijk een aantal dingen doen om tegenwicht te bieden. Sommige dingen deed onbewust al. Het gaat om afleiding om de tijd door te komen, maar ook om lichaamsbeweging. Structuur en zoveel mogelijk patronen . Leuke dingen doen die energie geven. Maar ook ontspanning niet te vergeten. Wellicht komen we samen erachter of er nog andere dingen kan zijn om de boel meer in balans te krijgen om deze moeilijke periode door te komen.