Vakantie! Leuk of niet leuk en waar loop je tegenaan?

Hier is het nog "the sky is the limit".
The sky dat ben ik, kan zelf bepalen wat ik nog wel trek en wat niet. En daarom gaan we twee weken met een bouwstenen-concept een individuele rondreis door Griekenland maken. Met zes personen, dus een dikke huurauto die ben ik bang voornamelijk door mij bestuurd zal worden. Maar dat kan ook nog.

Belangrijkste is dat de twee oudste kinderen, beiden op kamers wonend omdat ze ver van Utrecht studeren (in Groningen en Delft) toch wel heel erg graag met ons meegaan als we tenminste een uitdagend reisdoel hebben. Gelukkig valt Griekenland onder die criteria dus gaan we aankomende zomer met de hele familie (vier kinderen, van 14 tot 20 jaar) op stap. Ik koester dat.
We mochten alleen niet te lang op stap gaan want de studenten hadden ook nog zo hun eigen plannen. Ziedaar de reden dat we 'slechts' twee weken in Griekenland zijn!

Wij proberen om een zo normale vakantie als altijd te houden. Meestal gaan we in de zomer kamperen en dat gaan we dit jaar ook doen. Inderdaad met een medische verklaring bij de hand, een reservebril, extra medicijnen en vaker zelf koken. Toch naar een zonnig en warm land, ondanks dat ik op moet passen met direct zonlicht. Daarvoor neem ik extra parasols en hoeden mee. We hebben ooit het plan gehad om de Camino naar Santiago de Compostella te lopen of te fietsen, maar dat gaat 'm niet meer worden. Daar ben ik fysiek niet meer toe in staat, dus ons reis- en kampeertempo zal ook wel drastisch lager liggen dan voorheen. Maar dat maakt niet veel uit. We zijn blij dat we weer op vakantie kunnen,en genieten nu eigenlijk meer van alles wat we meemaken. We hebben echter altijd alle reizen zelf georganiseerd, ook vliegreizen ed. Sinds ik kankerpatiënt ben zijn we een paar keer extra op reis geweest. Dat heeft ook te maken met het feit dat één van onze kinderen in het buitenland verblijft. We organiseren onze reizen nu niet anders dan voorheen, maar kijken wel extra naar mogelijkheden voor 'als er wat gebeurt'.
Je hoort vaak dat als mensen het einde zien naderen, men behoefte heeft om op reis te gaan. Dat gevoel heb ik persoonlijk niet, integendeel, ik ben heel tevreden met mijn plekje thuis.