De operatie... 17-6-2020

Nuchter verschijnen op woensdag morgen. Wat fijn dat ik me geen zorgen maakte, en dat ik er heel rustig onder was. Op een of andere manier kwam het niet heel diep binnen dat er een teelbal afgezet ging worden. Nu drie dagen later, denk ik er nog hetzelfde over. Ik ben er blij mee dat ik me zo voelde en nog zo voel.
Deze “gezonde man”, elke keer dat ik verplaatst werd naar een andere afdeling hadden ze het over, een “gezonde man” had eigenlijk nog nooit een ziekenhuis op deze manier van binnen gezien. Er was zelfs geen geschiedenis van de apotheek te vinden over medicijngebruik :-).

Wat een rollercoaster dat ziekenhuis zeg. Als je eenmaal van je kamer richting OK gaat dan gebeurt er heel veel. Ongelofelijke hoe gesmeerd dat allemaal loopt bij/in de OK. Iedereen zijn eigen taak. Er werd niet met veel emotie gewerkt, maar dat begrijp ik ook wel. Als je meerdere operaties per dag doet dan wordt het wel “lopende band werk”. Ik heb leuk en goed contact gehad met iedereen. Tijdens de operatie maakten we zelfs grapjes en ik vond het zelfs gezellig. Komt dat alleen door mij? :-). Ik wilde graag dat er metal muziek opgezet werd, maar de chirurg vond dat geen goed idee. :-)

Na operatie was ik een beetje afgekoeld en kreeg ik een verwarming‘s deken over me heen, dat was even fijn. En een ijsje een raketje. Dat schijnt ook goed te helpen tegen de pijn. Voor de rest van de middag uitslapen en wachten tot de ruggenprik was uitgewerkt, ik dommelde steeds een beetje in.

Met mijn broers samen de meest gekke bal spreekwoorden bedacht en naar elkaar toe geappt. Sjonge wat was dat lachen! Alleen als ik te veel en te hard lachte krijg ik last van mijn wond. Ondanks de situatie kun je dus toch heel hard lachen! Mooi om te zien!

Om 8:00 in ziekenhuis, om 12:00 operatie, om 21:00 weer naar huis.