Ken je dat? Dat het nu even niet uitkomt?

Ken je dat? Dat het nu even niet uitkomt?

Als je op je 30e bevalt van je eerste dochter denk je er niet aan, want iedereen heeft al uitgebreid kunnen kijken. Ook niet als je bijna 4 jaar later bevalt van je 2e dochter denk je er niet aan. Want kom op nou, nog geen jaar geleden lagen die benen ook in de beugels, het zal toch niet. Maar dan komt de 40e levensjaar, daar ligt hij dan weer op de mat. Je legt hem even boven, want ja ik moet nog even douchen. Dag erna, het komt nu even niet uit. Dagen later, ik moet het echt binnenkort even doen. Wat, ow ja hij ligt nog in de kast. Zou ik hem nog mogen doen? Doe het anders gewoon even. Ja zo, het komt nu even niet uit. En toen was je ineens 43. Typisch.

Als je dan ook sinds 2012 ligt te tobben met je gezondheid, een auto-ongeluk met een geblesseerde nek voor het leven als gevolg. Dat je onverklaarbare pijnen hebt aan je lijf. Dat je ziekenhuis in en uit loopt voor onderzoeken en plannen om je te leren leven met allerlei pijntjes die je maar niet vooruit helpen. Dat je maagzweren hebt, andere ontstekingen, een gekke knobbel op je pols. 2 operaties. Dat Corona toeslaat, dat je heftige hielspoor ontwikkeld in datzelfde jaar. Weer dagen, weken, maanden de deur plat loopt bij de artsen. Even een klein testje doen, ja dat kwam even niet uit.

Dat je dan sinds begin van dit jaar pijn krijgt in je buik, je kan niet meer over een hobbel heen fietsen. Dan de doorbreek bloedingen. Ja die pil die slik ik toch niet braaf, komt daardoor. Hey wacht even ben ik nou alweer ongesteld? Ik zal het wel weer verkeerd hebben berekend. Hmm dit doet toch echt wel erg veel pijn iedere keer als ik ongesteld ben. Wat een gekkigheid. Toch even de dokter bellen. Heb ik ooit een uitstrijkje bij je afgenomen vraagt hij? Uhhhh nee zeg ik, ben er niet aan toegekomen. Laten we dat maar doen, ik geef je eerst even iets om het bloeden te stoppen. Ow maar dokter, volgens mij heb ik een blaasontsteking, zou dat het niet kunnen zijn? Ok we testen eerst daar maar op. Ja hoor, hier heb je een kuur en dan wil ik je volgende week weer spreken.

Week later, we moeten je antibiotica verlengen, want die ontsteking zit er nog. Daarna ga ik een week op vakantie. Maar dokter, ik vermoed toch dat er meer aan de hand is. Het zit hier bij mijn onderbuik, ik denk mijn darmen. Het doet zo een zeer.
Weet je wat, je krijgt een verwijsbrief voor een echo. Laten we je maar gelijk doorsturen.
En als de dokter dan op vakantie is, je de achterwacht moet bellen omdat de antibiotica nog steeds zijn werk niet lijkt te doen, je erg veel pijn hebt. En dat je dan alleen de assistente van de vervanger aan de lijn krijgt en die je dan doodleuk zegt, hier heb je een middeltje tegen verstopping en zoek een diëtist nemen we wel even voor lief, niet? Het kwam de vervanger ook gewoon even niet uit, om mij te woord te staan. Kan ze ook niks aan doen.

Maandje later kan ik dan terecht voor de echo. Wat een hel! Ze heeft heel de boel bekeken. Maar er was helemaal niks te zien. Maar gloeiende, wat doet zo een inwendige echo zeer. Dat deed het toch vroeger niet? Moet dan wel iets in mijn darmen zitten. Of zou die blaas nog ontstoken zijn? Weet je zegt de echoscopist, denk dat je toch even naar de gynaecoloog moet. Het doet zo een zeer, ze moet maar even met de blote oog kijken en van daaruit verder uitzoeken. Want ik zie niks geks.

Huisarts, ik moet naar de gynaecoloog, dus kan zij het uitstrijkje ook wel doen, toch? Het komt nu toch even niet uit, ik ga zo bijna op vakantie. Zou ik dan nog wel die medicijnen weer mogen hebben? Want die leken toch echt iets te helpen. Dat was geen probleem. En wat een heerlijke 2 maanden tot ik daadwerkelijk terecht kon bij de gyno in september. Bijna niks van buikpijn. Ook de bloedingen leken van de aardbodem verdwenen. 

Goedemorgen Gyno, alsjeblieft, dit zijn mijn klachten en dit hebben we tot dusver gedaan. Nog nooit een uitstrijkje? Nee ja dat is nou eenmaal zo gelopen, stom ik weet het, het kwam me telkens niet uit. Wat eerst even kijken, dan een uitstrijkje? Helemaal prima!
Ow, je ziet wat zitten? Moet ik dan gelijk het ergste denken? Eerst even verder onderzoeken en een biopt, ja joh doe maar. Nog een echo erbij? Zucht oke…

De gyno’s gezicht spreekt boekdelen maar daar hebben we het maar niet over. Ook niet over het feit dat de sfeer in de kamer onder 0 daalde hebben we het maar niet over. Wat dat voor afwijking is die zij heeft zien zitten is me allang duidelijk. De puzzelstukjes van afgelopen maanden vallen nu toch zeker wel op zijn plaats. Of je me over een paar dagen weer kan zien gyno? Tuurlijk, al weet ik al wat je me gaat vertellen. Nee hoor ik hoef niet perse iemand mee te nemen. Je gezicht heeft me net al verteld wat je me volgende week vol medelijden wilt gaan vertellen. Nou ja, dank je wel voor het kijken. Ik ga nu even nadenken wat dit betekent voor al mijn toekomstplannen en waarom dit wat je mij niet nu wilt vertellen en wat ik dus al gewoon weet, gewoon nu even niet uitkomt……