Niet alleen zwart of wit...

Er zijn momenten, die maken je stuk en dan voelt ieder zich zo nietig,
Zoals bij het overlijden van een familielid, rust zacht, zo snel en zo verdrietig.

Covid die weer flink toe slaat, de cijfers liegen er niet om, de ziekenhuizen vol.
De zorgmedewerkers flink aan de bak, met hun lijf en leden, maar missen weer de lol.

Duizenden mensen in quarantaine,  gewoon thuis of op het Ic, alles weer op slot.
De jeugdigen in depressies, de ouderen verliezen, zo donker, dat voelt toch zo rot.

Zieke mensen overal, of het nou klein of groot is, zoveel mensen zo veel verdriet en strijd.
Hoeveel steun je ook kan geven, met alle liefde en hoop, het is toch vaak de ander die lijdt.

Zelf heb je moeite met vermoeidheid en je fantoomhaar, die je telkens uit je gezicht veegt.
Voelt zo stom en onbenullig, al is het allemaal relatief hoe zwaar iets dan weegt.

Ik kijk om me heen zoveel moois en appgroepen vol verjaardagen, baby’s, sint en poezen.
Allerlei lekkers bij ieder op tafel, pepernoten, kruidnoten en mijn favoriet zelfs heerlijke soezen.

Kinderen die dolblij bezig zijn met hun surprises en feesten op het schoolplein.
Schoentjes zetten, cadeautjes uitpakken, aftellen naar pakjesavond en vol verwachting zijn.

De buuf die alvast kindervuurwerk bij de vleet aanschaft, voor haar kind en die van mij.
Ondanks dat we niet durven te plannen, zijn wij als kleine kinderen toch ook o zo blij.

Niet te spreken over al die andere engeltjes die helpen, die altijd voor me klaar staan.
Daar wordt toch elk mens gelukkig van, geeft je elke keer weer te kracht om door te gaan

Werk van ons beiden die allerlei lekkers komen brengen en in de post dingetjes vol geluk.
Bedenk ik me toch wel, ondanks alle ellende om ons heen kan ons pakjesavond niet meer stuk.

Naast al die pieken en dalen is er ook het wachten, voor je uit staren daar in dat grijze gebied.
Dan valt er weinig te vermelden, soms zit je zonder woorden, maar dat geeft dan ook helemaal niet.

Vandaar dan dit gerijm, want het besef van andermans vreugd of verdriet is ook zeker aanwezig.
Ieder wordt nu geconfronteerd met iets in hun leven en houdt daar de gemoederen bezig.

Daarom mijn wens voor jou, jij die nu overmand wordt door angst, pijn, verdriet en/of eenzaamheid.
Ik stuur je hierbij mijn liefde, kracht en warmte en hoop dat het je hart toch iets verblijdt.

Jij die vreugde voelt, wens ik ook alle goeds en hoop dat dat gevoel vooral nog lang mag duren.
Dat jij je liefde, je warmte en je blijdschap om je heen houdt en deelt met je al je liefdes en buren.

Voor een ander die het weekend viert in alle rust, geniet hiervan en laat alles wat je niet wilt los.
Of je dit nou doet door bank te hangen, schoonmaken, voor je uit te staren of wandelen in het bos.

Wij vieren dit weekend het feest van de goedheiligman, een oer Hollands feest van weleer.
Ik moet nog een gedicht schrijven, krijg er nu al hoofdpijn van, maar doe het met plezier weer.

Ik wens allen een goed, liefdevol en warm weekend vol stralende kinder- of volwassenogen.
Dat we allen dit weekend, iets wat ons allen zo belast, bezighoudt en zeer doet, loslaten mogen.

Veel liefs