Whats happening

Hoi Remivira, 

Voor mij is het herkenbaar, dat mensen weer verdergaan met hun leven terwijl jij nog met overgebleven klachten zit van de behandelingen. Vooral het contrast tussen net na de diagnose en als alles "voorbij" is. Veel mensen realiseren zich niet dat kanker niet voorbij is wanneer de behandelingen klaar zijn. Het is wel rot dat je dit al zo snel ervaart. Wat doet dat met je? En hoe zou je het willen zien? 
De Patio ken ik niet, maar er zijn wel veel inloophuizen, is dat ongeveer hetzelfde? En hier op de site zijn veel lieve mensen die je een luisterend oor/lezend oog kunnen bieden. 

Houd moed, groetjes, Mirjam

Het besef kanker patiënt te zijn doet ook wat tussen je oren, wie was je vroeger en wie ben je nu het loslaten dat je ervaart is een algemeen verschijnsel wat bij bijna iedereen voorkomt.Ik begrijp dat je zoiets als genezen bent of iets wat daar op lijkt. Fysiek en emotioneel door de mangel door je lichaam en je werkgever, om het makkelijk te zeggen je hebt het geluk niet aan je kont hangen en kan de wijzigingen niet plaatsen die zo kort op elkaar zijn gekomen. Praten en schrijven helpt soms wat  gezever teug van iemand waar je nooit van hebt gehoord en waarschijnlijk in het normale leven nooit zou zijn tegengekomen. Het opbouwen van een ander lichaam waar je onbewust of bewust aan twijfelt, collegas en vrienden die ook moeten wennen aan het veranderende  mens die nu tegenover ze zit als ze dan al op visite komen, opnieuw je zelf uitvinden en voor anderen geldt het zelfde. Daarnaast heb je waarschijnlijk wat stress dat je opzoek moet naar een andere job en er zijn niet veel mensen die dat een ontspannen bezigheid vinden. Heb je chemo gehad/ begeleiding van een psycholoog. Er zijn bij mij een paar kennissen geweest die openlijk tegen mij hebben gezegd dat ze het contact wilde beëindigen omdat ze het te zwaar vonden de rest is stil afgehaakt niet dat ik veel vrienden of kennissen heb gehad bij 10 stopte het en oud collega's hebben het massaal laten afweten.Hoe vatten je kinderen het op zijn ze oud genoeg te praten over de impact begrijpen ze het. Daarnaast heb je ook te dealen met je therapie die er vrolijk op los hakt in je bovenkamer., de bijwerkingen staan summier beschreven maar een wereld van verschil tussen de ervaringen van mensen. Blijf schrijven

Sterkte

Ik heb geleerd om dat aan mezelf te geven. Althans, dat ben ik steeds meer aan het leren.

Heel moeilijk, René, en ik denk voor velen hier herkenbaar. Je wereld wordt kleiner als je ziek wordt, en na de eerste hausse van reacties wordt het stil. Voor jou wel een heel nare bijkomstigheid hoe het op je werk is gelopen.

Goed dat je deze site gevonden hebt en bent gaan bloggen. Ik vind hier ontzettend veel steun en herkenning, ik hoop dat dit jou ook gaat gebeuren. Velen plaatsen hier alleen hun eigen blog en wachten de reacties af, maar het helpt als je ook blogs van anderen gaat lezen en daarop reageert. Zo ontstaat er echt contact, waarbij mensen die je niet eens persoonlijk kent, jou bask beter begrijpen dan de mensen die je wel kent. Er ontstaan echte vriendschappen op deze site en iedereen is welkom.

 Sterkte,

Hanneke

Hoi Hanneke,

Bedankt voor je fijne reactie. Ik ga proberen hier wat contacten op te dien.

Grtz René 

 hi, Sterkte!

Je zit nu in de molen van immuuntherapie, dat zal nog wel een jaar duren. De omgeving begrijpt dat vaak niet. Je bent niet echt ziek vaak, bij mij tenminste. Maar het duurt wel een jaar. Sommige vragen na 2 maanden of je al klaar bent bv. en snappen dan niet dat het een jaar duurt. 

Mijn tip, veel blijven sporten! lekker hardlopen of fietsen bv. Is goed voor je lijf en houdt je fit. 

Mark

Hoi René,

Dat je je werk op zo'n ***lige (met een u, niet een o) manier bent kwijtgeraakt doet zeer. Je nieuwe werkgever zal wel moeten, maar ik vermoed dat er van een reïntegratie plan weinig terecht komt. Ik heb geen idee hoe jouw traject er nu uit gaat zien. Geeft je in ieder geval wel wat tijd om dat uit te zoeken en ook om je draai in je leven weer te vinden.

Mooi dat je ons gevonden hebt, je vindt hier altijd een luisterend oor. En wat Hanneke zegt, mingle, lees andere blogs, reageer, al is het een klein woord. Het doet jou goed en degene op wie je reageert. We zijn hier onder ons.

Leuke woordspeling. Daar houd ik van.

Ha René,

Voor mij klinkt het ook heel herkenbaar maar het is al wat langer geleden dat ik de diagnose kanker heb gehad (2014). 
Ik heb veel steun ondervonden bij Inloophuis De IJssel in Capelle, waar ik inmiddels nu zelf als vrijwilliger werk met heel veel plezier. 
Ik weet natuurlijk niet waar je woont maar ook in jouw omgeving zijn denk ik Inloophuizen. Er zijn er ruim 80 verspreid over heel Nederland. Ik stuur de link even mee van ons activiteiten programma zodat je een beetje een beeld kan krijgen wat er zoal te doen is bij ons maar ieder inloophuis heeft zijn eigen programma. (https://www.inloophuisdeijssel.nl/evenementen/)
Je kunt zowel ondersteuning als afleiding vinden bij een inloophuis. Er kan gepraat worden over de (on)zekerheden waar je tegen aanloopt maar er wordt ook heel veel gelachen en op het gebied van beweging en ontspanning wordt ook heel veel aangeboden. Ik denk zeker de moeite waard om eens te kijken. 
Veel succes verder en een hartelijke groet!
Mieke

Hoi Mieke

Dank je wel voor je berichtje.  En voor je tip. Ik woon in Dordrecht en weet dat er wel iets in de buurt zit. Hier ga ik dan ook zeker een afspraak maken.

Hoop dat het nu goed met je gaat.

Grtz René