Weekend

7 en 8 november 2020

Na deze heftige week komt nu langzaam het besef dat mijn leven er misschien wel heel anders uit gaat zien binnenkort. Ik voel me helemaal niet ziek, ik voel me juist heel erg fit, maar ik ben wel ziek, en ik zal me straks waarschijnlijk niet meer zo fit voelen als nu.
Na de operatie mag ik 2 weken niet tillen, dat is duidelijk. Dat is allemaal nog wel te overzien en op te lossen, maar hoe zal het nabehandelingstraject eruitzien? Dat zijn grote onzekerheden. Misschien valt het mee, en ben ik na de operatie schoon en is er geen nabehandeling nodig. Dat zou natuurlijk fantastisch zijn, dan kan ik mijn gewone leventje weer oppakken. Bij de chirurg heb ik al een beetje geïnformeerd hoelang  een nabehandelingstraject van chemotherapie bijvoorbeeld zal gaan duren. Hij wond er toen geen doekjes om: 20 weken. Poeh. Dan praat je over 4,5 maand. Dan zitten we bijna alweer in de zomer.
Maar voor alsnog is het helemaal niet aan de orde dat ik dit nodig heb en ik mag altijd nog zelf beslissen. Het is mijn lijf. Toch ben ik daar al over aan het denken.

Ik neem een drastisch besluit: ik ga stoppen met mijn krantenwijk. Ik heb straks mijn rust en energie hard nodig en 5 uur opstaan elke morgen doet daar geen goed aan. Tijdelijk een vervanger zoeken, alles uitleggen, regelen en betalen is een heel gedoe en daar is eenvoudigweg geen ruimte voor in mijn hoofd. Voor nu zeg ik het op, met pijn in mijn hart, ik heb een mooi wijkje in mijn eigen buurt, maar wie weet komt er wel weer eens wat op mijn pad.
Met het oppassen zal ik helaas ook tijdelijk moeten stoppen. Maar mijn zoon heeft mij gezegd dat hij wil dat ik goed naar mijn lichaam luister de komende tijd en dat ik mijn rust moet pakken voor de komende maanden die gaan komen. En als ik dan veel behoefte heb om de jongens eventjes vast te pakken dan komt hij gewoon even langs met de jongens. Wat heb ik toch een lieve, verstandige zoon.
Dan werk ik nog deels vrijwillig, deels betaald bij de parochie waar ik heel veel plezier in heb. Daar zal ik me ziek gaan melden, maar ik wil de komende weken nog wel wat klussen af gaan ronden en overdragen.

Zondagochtend ben ik vroeg wakker. Ik zit achter mijn computer om me maar eens in te loggen bij de site van Mijndijklander.nl Het lukt me na een tijdje en ik ben verbaasd wat ik dan allemaal te zien krijg: patiëntbrieven, behandelverslagen, uitslagen, mijn hele medisch verleden, en een agenda.  Uren ben ik zoet met het ontcijferen van de medische termen. Het is één grote ontdekkingstocht. Maar als ik uitkom bij de uitleg van de verschillende stadia en overlevingspercentage bij borstkanker krijg ik een draai in mijn buik en lees ik niet meer verder. Het is even genoeg zo.

Dan zie ik in de agenda dat de operatie al gepland staat! Op 26 november.
Ik ben blij dat we morgen een afspraak hebben met de casemanager. Ik heb weer heel veel vragen.