"Gelukkig heb ik geen kinderwens meer"

Op 5 augustus had ik een afspraak met de huisarts in opleiding. Ik had op internet al wat rond geneusd. Toen ze vroeg waar ik zelf aan dacht, gaf ik aan dat ik vermoedde dat ik een vleesboom had. Maar op internet had ik gezien dat het ook endometriose kon zijn, dat gaf immers ook vergelijkbare klachten. De derde optie in het rijtje, eierstokkanker, nam ik niet serieus. Hypochonder als ik ben kon ik mezelf daar alleen maar gek mee maken.

De huisarts in opleiding dacht een vergrootte baarmoeder te voelen. Omdat ze het niet helemaal vertrouwde, vroeg ze advies aan mijn huisarts. Hij dacht, gezien de pijnklachten over heel mijn buik, meer aan een darmprobleem. Diezelfde middag ging ik naar het ziekenhuis voor een foto. Ook moest ik bloed laten prikken. Uit beide onderzoeken kwam niets verdachts. Geen darmprobleem. Voor de zekerheid zou ik de maandag erop een echo krijgen. Mijn grootste angst was op dat moment dat er niets aan de hand zou zijn, dat ik me alleen maar vreselijk aanstelde...

Op 12 augustus kreeg ik een echo. Diezelfde avond werd ik gebeld door de huisarts. Ik had de volgende dag een afspraak bij de gynaecoloog. Ik hoefde me geen zorgen te maken, er was een gaatje vrij gekomen. Op 13 augustus werd ik al vroeg gebeld. Of ik een half uurtje eerder kon komen, ze wilden graag nog een echo maken. Ook nu zocht ik hier niks achter. 

De tweede echo was een stuk uitgebreider. Vrolijk babbelend lag ik op de onderzoekstafel. Het één en ander werd opgemeten, ik vond het allemaal best. Kennelijk was er toch iets te zien, dit stelde mij gerust. Ook bij het gesprek met de gynaecoloog zag ik alles nog vrij zonnig in. Mijn baarmoeder bleek ik orde. Wel was er iets aan de hand met mijn eierstokken. Het zag er niet uit zoals het eruit zou moeten zien. Toen de gynaecoloog zei dat mijn eierstokken waarschijnlijk verwijderd moesten worden, grapte ik nog: "Gelukkig heb ik geen kinderwens meer." Toen ze zei dat het ook kwaadaardig zou kunnen zijn, schrok ik wel even. Er werd een uitstrijkje gemaakt, ik moest wederom bloed laten prikken en ook werd er een afspraak gemaakt voor een CT-scan. 

Een week later, op 19 augustus, kreeg ik te horen dat er een tumor gevonden was van 27 cm doorsnee op één van mijn eierstokken. De tumor zag er compact uit, mogelijk was hij goedaardig. Wel had ik een enorm hoge score op de CA 125. Waar hij maximaal 30 mocht zijn, was hij 1737. Maar nog zag ik geen reden tot paniek. 

Een operatie werd gepland op 5 september. Het zou gaan om een zogenaamde debulkingsoperatie. Alles was nog mogelijk. Van het weghalen van één eierstok met een goedaardige cyste tot het verwijderen van eierstokken, baarmoeder, vetschort en eventuele uitzaaiingen. Pas op het moment dat ze me open zouden maken, zouden ze zien wat ze aan gingen treffen. Ik zou het pas weten als ik weer wakker werd uit de narcose.

Op 28 augustus werd ik gebeld. Tijdens de afname van het uitstrijkje was ik ongesteld geweest. Bij het uitstrijkje waren kankercellen aangetroffen. Deze waren niet afkomstig uit de baarmoederhals, maar waarschijnlijk met het bloed mee getransporteerd. Op dit moment zakte de bodem onder me vandaan: ik had kanker.

5 reacties

Wat heftig, ineens is je zorgeloze leven weg. Bij het woord kanker gaat er van alles door je heen. Alarmbellen gaan rinkelen je weet alleen nog niet waar de klepel hangt. 

Hopelijk kunnen ze het dan weg halen. Die tumoren van 27 cm is ook geen kleine jongen dus verklaarbaar je dikke opgezette buik.

Mijn moeder had ook 1 van 22 cm maar deze was goedaardig. Dus de grote zegt niet altijd wat.

Hopelijk komt het goed door een operatie en is de buikpijn weg.

Sterkte en veel kracht 

Liefs Alise ❤

Laatst bewerkt: 27/09/2019 - 06:55

Hoi Alise, 

dankjewel voor je berichtje.

De buikpijn is nog niet weg. Op zich ook niet zo gek, operatie is pas drie weken geleden. Ik durf de paracetamol nog niet af te bouwen. Ze zijn natuurlijk flink bezig geweest in mijn buik en nu er zoveel weg gehaald is, zal alles toch weer zijn plekje moeten vinden. Tijd...

Laatst bewerkt: 27/09/2019 - 09:12

Oh jeetje. Wat bizar. Dat je in 1e instantie niet ongerust was, had ik ook. Alleen was ik wel gelijk naar de huisarts gegaan omdat ik door hem gerustgesteld wilde worden. Hij verwees me door naar het borstcentrum. Gelijk kreeg ik van de radioloog te horen dat ik zeer waarschijnlijk borstkanker had. Dit kun je dan bijna niet geloven. Zo raar is dit. Dat je er goed uit kunt zien en dat je, je goed kunt voelen, en dat je dan toch kanker hebt. Je wordt dan met een sneltreinvaart in een rollercoaster van heel veel informatie, onzekerheid  en emoties geduwd. Een zeer heftige periode die je niemand gunt.

Ik ga je volgen Bianca. Hoop zo dat er nu gunstige berichten gaan volgen.🍀🕯️🙏

Lieve groet Dasje 🌺🌺🌺

Laatst bewerkt: 04/10/2019 - 13:33

Hoi Dasje,

Gek is dat, hè? Ik heb echt heel lang gedacht dat ik me aanstelde en dat het gewoon bij het vrouw zijn en de overgang hoorde. Nu was ik ook het grootste deel van de tijd ongesteld en dan ga ik dus echt niet naar de huisarts. Uitstrijkje van oktober vorig jaar was ook gewoon goed (tja, baarmoederhals was zelfs nu schoon). Ik heb wel vaak geroepen dat ik eigenlijk naar de huisarts moest. Achteraf gezien kreeg ik ook van de huisarts en later van de gynaecologen niet echt het gevoel dat ik me direct zorgen moest gaan maken.  Dat er een tumor in mijn baarmoeder zat was op de echo en scans niet eens te zien, zo klein was het plekje. Maar vervolgens hebben die celletjes dus wel flink huisgehouden in mijn eierstokken. Achteraf gezien misschien maar goed, want wanneer had ik het anders gemerkt? 

Ik blijf het raar vinden hoor dat je zo ziek kunt zijn, terwijl je inderdaad blaakt van gezondheid. Wat, ook weer achteraf het geval was: Ik verfde mijn haar altijd rood. Sinds driekwart jaar wilde dat rood niet meer goed pakken. Tijdens het wassen ging de helft er al uit. Ook was mijn haar erg dof. Toen mijn kapper hoorde dat ik ziek was, zei hij meteen: je haar! Als ik 20 jaar ouder was geweest, had hij me geadviseerd even langs de huisarts te gaan. Ook nu zie ik er nog goed uit. Ik ben wat bleek,  maar verder niks aan het handje. Dat gaat straks veranderen... Eng idee...

Liefs, Bianca

Laatst bewerkt: 05/10/2019 - 18:05

Lieve Bianca. Probeer die zorgen van je af te zetten. Het is zo wisselend hoe iedereen reageert op de behandeling. Het is bij iedereen wisselend hoe heftig de bijwerkingen zijn. En het is ook heel wisselend van welke bijwerkingen je last gaat krijgen. Probeer er dus blanco in te stappen. En bekijk het stap voor stap.

Liefs Dasje 🌺🌺🌺

Laatst bewerkt: 05/10/2019 - 20:00