Buikpijn en de overgang, toch?

Van 19 juni tot 22 juni liep ik de 4 x 25 km van de Vierdaagse van Alkmaar. Ik had hier al een jaar naar uitgekeken. Ik had dagen kunnen ruilen met mijn collega, oppas geregeld voor onze zoon en een hotel geboekt in Egmond. Eindelijk was het zover. Ik ging het echt doen.

De eerste dag ging goed maar de tweede dag was een drama. Ik had enorm buikpijn. Nu was het al een poosje aan het zeuren in mijn buik. Ik had veel last van mijn menstruatie, was in mei 3 weken aan één stuk  ongesteld geweest, Hormonaal zat ik niet lekker in mijn vel;  ik had last van vermoeidheid, stemmingswisselingen en zweetaanvallen. Ook was mijn buik opgezet. Ik vond dit wel raar. Ik liep zo ontzettend veel, mijn heupen en benen werden steeds gespierder maar ik viel niet af en mijn broeken zaten allemaal (te) strak om mijn buik. Ik weet alles aan de overgang. Het was nog wel wat vroeg, ik moest eigenlijk eens naar de huisarts...

Die tweede dag was loodzwaar. Ik kon niet eten, niet goed drinken, ik was duizelig, mijn buik was enorm opgezet en ik moest nog zeker 15 kilometer tot de eindstreep. Toen ik net voor de 10 kilometerpost verrast werd door een hevige bui, lukte het niet meer om  mijn tranen tegen te houden. Hier had ik zo naar uitgekeken, dit was mijn moment en nu ging het op dag twee al zo mis. Ik beloofde mezelf dat als het niet snel beter zou gaan, ik toch echt eens langs de huisarts moest. Dit was niet goed. 

Tien kilometer lang ploeterde ik door. Ik nam extra pauze, ging nog een keer extra naar het toilet. Op vijf kilometer voor het eind was de buikpijn ineens verdwenen. De laatste vijf kilometer heb ik goed door kunnen lopen, euforisch bijna. Ik haalde de eindstreep. Dag drie en vier verliepen zonder noemenswaardige problemen. De buikpijn kwam pas een week later weer terug. Maar toen weet ik het aan het einde van het schooljaar. Dat is in het onderwijs altijd een hectische tijd. Pas begin augustus, in de laatste week van de zomervakantie, ik had inmiddels dagelijks buikpijn, ging ik langs de huisarts. Geen seconde heb ik er bij stilgestaan dat het wel eens foute boel zou kunnen zijn.