Diagnose en behandelingen
Zoals ik in mijn 1e blog vertelde, kwam mijn diagnose in februari 2016. Ik weet nog dat ik een "Gut feeling" had dat het niet goed zat. Ookal zeiden mijn artsen dat ze voor 90% positief waren en om de laatste 10% uit te sluiten, besloten ze een biopsie te doen. Daaruit bleek dat ik hormoon gevoelige (zowel oestrogeen als progesteron) DCIS in situ had, dat wil zeggen "begin stadium van borstkanker in rust". Het rare vind ik (nogsteeds), is dat ik 2 tumoren bleek te hebben in mijn rechter borst. Beide met dezelfde samenstelling, ze hebben toen ook gezegd dat omdat het "in situ" was de kans dat ik bestraling moest krijgen zeer klein was. Ik zou ivm kinderwens starten met een IVF traject, omdat je door de Chemo mogelijk onvruchtbaar kan worden. Samen met mijn vriend besloten om zowel eicellen als embryo's te proberen te "maken", uiteindelijk na 2 weken zelf injecties toedienen en het oogsten van mijn eitjes. Heb ik 5 eicellen en 4 embryo's, mijn back up. Nog geen week nadat dit gelukt was, kreeg ik mijn 1e chemokuur. Ik zou 6x de TAC chemo krijgen 1x per 3 weken, dat is een Chemo bestaande uit 3 soorten. Ik was elke x een week "ziek" en leefde die periode ook echt van week tot week. Chemo week was week 1 dan was ik belabberd en thuis, de 2e week was m'n iets betere week en de 3e week voelde ik me weer bijna mezelf. Om vervolgens weer opnieuw te starten, t word je verteld dat elke x zwaarder word en dat merk je ook. Ik vond het moeilijk dat ik niet wist wat ik kon verwachten, je hoort van alles maar je kunt je toch niet helemaal voorbereiden op hoe het voelt. Na de 1e Chemo dacht ik te weten hoe het voelde, maar de 2e viel heel anders. Net als de 3e, 4e, 5e en uiteindelijk 6e (Hier zal ik een aparte blog over schrijven). Ook kreeg ik een dag na elke chemo een injectie neulasta, dat om je witte bloedlichaampjes sneller weer aan te vullen. Zodat je sneller hersteld van de chemo's. Halverwege de Chemo wilde ik weten wat ik kon verwachten mbt de operatie. (Ik had in de week van diagnose al besloten dat ik mijn borst eraf zou laten halen als ik de optie zou krijgen) omdat ik niet wilde dat ik 2 verschillende borsten zou krijgen, 1 met gevoel en met tepel en 1 zonder gevoel en zonder tepel.. heb ik gevraagd of mijn linker borst preventief ook verwijderd kon worden. Het was voor mij een mega opluchting dat mijn arts instemde, voor mensen die niet in zo'n situatie zitten is dit heel lastig. Ik merkte dat veel mensen het als heel heftig ervaarde als ik het zo tussen neus en lippen door zei. "M'n borsten gaan eraf en ik krijg er nieuwe voor terug" voor mij was het een kwestie van kanker eruit. Ik heb in overleg met mijn plastisch chirurg gekozen voor Tissue expanders. Dat zijn tijdelijke protheses, die ervoor zorgen dat de huid weer een beetje oprekt omdat je best een groot stuk huid (rondom je tepel) kwijt bent geraakt tijdens de amputatie. Geleidelijk worden deze gevuld met zout oplossing totdat jullie beide tevreden zijn over de grootte, wekelijks of om de 2 weken. Uiteindelijk worden die weer vervangen door de blijvende protheses, kan zout water zijn maar ook silicone (afhankelijk van je eigen voorkeur). Na mijn operatie bleek mijn schildwachtklier (de klier die in connectie staat met je tumor) niet schoon. Een plaatselijke uitzaaiing, dit kwam geheel onverwachts. En om eerlijk te zijn snap ik het nogsteeds niet helemaal, mijn tumoren waren "goedaardig" geworden door de chemo. Mijn borstkanker was toch "in situ"?! Hoe heeft het zich daar verplaatst naar m'n schildwachtklier? Ik kreeg het advies om 16x bestraling te ondergaan, daar heb ik nogsteeds geen beslissing over kunnen maken. Ik slik momenteel Tamoxifen, dit is een oestrogeen remmer, die moet ervoor zorgen dat mijn cel verdeling weer "normaal" word, ipv het vormen van "abnormale" cellen. Het advies wat ik in 1e instantie kreeg was 5 jaar, na de vondst van de cellen in m'n schildwachtklier hebben ze advies verhoogd naar (eigenlijk) 10 jaar. Uiteraard vanwege mijn kinderwens ben ik het hier niet mee eens en zal ik het 3 tot 5 jaar gaan gebruiken (denk ik). Nou het is weer een heel verhaal geworden, dus ik stop maar even. Tot de volgende blog!