Ik ben Jacqueline en ik had slokdarmkanker , hoe begon het in 2016?
Wel met het gevoel alsof ik een propje in mijn keel had.
Ik kan alleen maar zeggen luister naar je gevoel ik stopte het weg had allang gezien via google dat het wel eens kanker kon zijn maar ja ook heel veel andere dingen ben in mei 2016 naar de huisarts gegaan met deze klacht maar dankzij google had ik de oplossing klaar het was hooikoorts de arts ging erin mee en ik kreeg pilletjes , je begrijpt dit hielp niet.
In juli nog maar eens terug want tja eten ging ook niet zo lekker dus weer via google mijn schildklier? Zit in de familie dus ko geprikt erop nee hoor schildklier perfect.
in september zouden wij gaan vliegen maar ik had oorpijn dus weer naar de dokter dit was de 3de ha en zij vroeg mij hoe gaat het eten eigenlijk? Want mijn oren waren in orde.
Ik zei ja wel wat minder mijn pillen zakken niet zo goed blijven hangen ,dus ze zei misschien moet je maar eens naar een KNO arts.
Maar schijterd die ik ben ik wist dat men dan met een scoop via mijn neus naar mijn keel gingen kijken dus schoof het voor mij uit.
Ik ben 20 september jarig en na de vakantie werd ik 60 wat ik groots wou vieren dat deed ik dat weekend maar het eten ging steeds slechter en ik moest maandag de 19de naar de KNO , diep in mijn hart wist ik dat het niet goed zat maar ja struisvogel he?
En idd de scoop ging via mijn neus (wat trouwens toen meeviel) en de arts zei ziet er goed uit.
Wat vanzelf komt gaat vanzelf ook weer , maar mijn dochter (verpleegkundige) nam daar geen genoegen mee en eiste een gastroscopie daar wou deze arts tot mijn grote opluchting niks van weten maar hij wou dan wel een ct scan doen waar hij eigenlijk niets van verwachte.
Afspraak gemaakt en ik kon de 20ste op mijn verjaardag al vroeg voor de scan, ik dat gedaan gebakje en koffie met mijn vriendin gedaan, ik zei wel tegen haar komt hier niets uit dan wil ik toch verder onderzoek want er klopt iets niet.
Tussen de middag werd ik gebeld door de ass van de KNO arts hij wou mij s' middags terug zien op spreekuur , tjaa dan weet je het al he? Ze laten je niet voor een antibioticakuur terug komen.
Ik man en kind gebeld de een was op de fiets in Rotterdam de ander met de auto in UMCU beiden 1 uur erover doen om thuis te komen in die tijd was ik redelijk in paniek vriendin en schoonzoon gebeld die ook heel snel bij mij waren.
Daarna werd ik redelijk kalm ik wist dat ik geen goed nieuw zou krijgen maar ja wat?
We moesten best wel lang wachten en werden allemaal steeds zenuwachtiger maar we zaten goed en wel en daar kwam het hoge woord eruit : slokdarmkanker!!!!! Mijn man en schoonzoon helemaal verslagen mijn dochter en ik nuchterder ook al had zij het ook niet verwacht ik had het niet willen horen maar wel verwacht diep in je hart weet je het.
De andere dag most ik voor een gastroscopie en ik vind dat echt zo erg dat onderzoek dus ik wou onder narcose en werd doorgestuurd naar de anesthesist die ons hoorde praten over mijn levensverwachting want ja ik had mijn google verwachting bij deze kanker hij zei stap voor stap en nog niet in de put zitten .
Goed advies maar ik dacht echt dood te gaan.
De andere dag de scoop ondergaan aangezien ik werk in he zh gevraagd of ik AUB platgespoten kon worden en dat werd ik gelukkig ook heb er bijna niets van gemerkt en dan lig je daar te wachten op de arts voor mij niet zo spannend het slechte nieuws wist ik immers al? Er werd mij verteld dat ik een hoge tumor had en ik moest naar een academisch ziekenhuis want men wist niet of mijn strottenhoofd er ook uit moest. Delft werkt samen met AMC maar mijn dochter werkte in UMCU en is daar naar de spec verpleegkundige gegaan en die zei dat zij mij wel konden helpen , ik moest op vrijdag nog een pet scan ondergaan in Delft en er werd gezegd laat dit gelijk op bestralingshoogte doen op een cd branden en neem hem maandag mee. zo gezegd zo gedaan al was men er niet blij mee ,.
Daarna kwam het in stroomversnelling onderzoeken in utrecht heel veel gesprekken, behandelplan mijn hoofd tolde ervan heb het maar over mij heen laten komen.
Ik ben op 24-10-2016 begonnen met chemo en bestraling , kreeg 5 x op maandag chemo en bestraling en elke dag behalve weekend dagelijks bestralingen moest elke dag heen en weer naar Utrecht, maar gek genoeg heb ik het niet als zwaar ervaren heb ook gewoon 3 ochtenden gewerkt voelde me gewoon goed.
17 feb 2017 heb ik de buismaag gekregen een 10 uur durende operatie maar ook dat heb ik goed doorstaan en eigenlijk mocht ik 6 dagen na de operatie naar huis maar vond ik dat zelf te vroeg ben op de 9de dag na mijn operatie naar huis gegaan.
Het gaat goed met mij ben zelfs aangekomen kan ook niet anders want het eten .gaat goed ook al moet je met vallen en opstaan leren wat er wel en niet kan. Je grootste vijand is acceptatie wat er niet meer kan en vooral die grote angst wanneer komt het terug? Want overal hoor je dat dit een van de zorgstelijke kankers is, lang verhaal in een notendop hopelijk heeft iemand er wat aan of kan mij nog wat tips geven.
Hallo Jacqueline. Goh. Wat een heftig verhaal. Wat heb jij veel moeten schakelen en veel moeten doorstaan. En nu nog. Gelukkig heb je een weg gevonden wat en hoeveel je per keer kan eten. Mijn oom heeft ook slokdarmkanker gehad. Was inmiddels 7 jaar verder zonder terugkeer van de ziekte. Maar helaas is hij vorig jaar helaas overleden door een hartstilstand. Ook hij lukte het om op gewicht te blijven. Maar het eten is wel altijd een dingetje geweest. Uit eten in een restaurant deed hij liever niet.
Wat ben jij een kanjer zeg. Hoe was jou uitslag door de patholoog na alle behandelingen en de operatie? Heb je daar geen houvast aan waar je kracht en vertrouwen uit haalt?
Ja gelukkig is het eten bij mij goed en ga ik met veel plezier uit eten.
Na de behandelingen ging ik schoon de operatie in en ook de uitslag van de patholoog na mijn operatie was helemaal goed geen kankercel meer te zien. Dat is natuurlijk de mooiste uitslag die je kan krijgen maar toch …. het blijft toch spoken als je iets voelt . Ben 2 weken geleden nog op controle geweest en van wegen pijntjes ook voor de zekerheid door de scan gegaan maar alles was gelukkig goed. Dus ben ik weer gerustgesteld . Wat jammer dat het zo goed ging met je oom en dan door iets heel anders komt te overlijden kan raar lopen in het leven dank je wel voor je berichtje .
nou fijn dat het goed gaat. weet hoe het is heb ook een blog.beetje zelfde mee gemaakt heb geen buis maag alleen darm gedaan in umc met ook nog prof uit amc er bij gaat wel aardig heb nog tpv s nachts mag alles eten maar gaat niet makkelijk.
nou misschien ga ik je weer eens spreken veel sterkte daar gr kees
Ik weet niet met welke aanhef ik het beste kan beginnen.
Ik ben Gerda van NOg geen operatie. Ik zie erg tegen de naweeën op van de Ok het eten e.d en ook over toch eventuele uitzaaiingen na de Ok, ze kunnen dit namelijk niet garanderen.
Wat ik dan ook wil weten van mensen die hetzelfde meemaken wel OK en dan toch uitzaaiingen , hoe lang erna en geen OK dan uitzaaingen na hoeveel tijd.Is het de ellende dan wel waard van die naweeeën.
Ik ben best een actieve 72 jarige vrouw en doe alles het liefst zelf zonder mankeren.
4 reacties
Hallo Jacqueline. Goh. Wat een heftig verhaal. Wat heb jij veel moeten schakelen en veel moeten doorstaan. En nu nog. Gelukkig heb je een weg gevonden wat en hoeveel je per keer kan eten. Mijn oom heeft ook slokdarmkanker gehad. Was inmiddels 7 jaar verder zonder terugkeer van de ziekte. Maar helaas is hij vorig jaar helaas overleden door een hartstilstand. Ook hij lukte het om op gewicht te blijven. Maar het eten is wel altijd een dingetje geweest. Uit eten in een restaurant deed hij liever niet.
Wat ben jij een kanjer zeg. Hoe was jou uitslag door de patholoog na alle behandelingen en de operatie? Heb je daar geen houvast aan waar je kracht en vertrouwen uit haalt?
Lieve groet Dasje 🌹🌹🌹🍀🕯️
Hoi dasje
Ja gelukkig is het eten bij mij goed en ga ik met veel plezier uit eten.
Na de behandelingen ging ik schoon de operatie in en ook de uitslag van de patholoog na mijn operatie was helemaal goed geen kankercel meer te zien. Dat is natuurlijk de mooiste uitslag die je kan krijgen maar toch …. het blijft toch spoken als je iets voelt . Ben 2 weken geleden nog op controle geweest en van wegen pijntjes ook voor de zekerheid door de scan gegaan maar alles was gelukkig goed. Dus ben ik weer gerustgesteld . Wat jammer dat het zo goed ging met je oom en dan door iets heel anders komt te overlijden kan raar lopen in het leven dank je wel voor je berichtje .
Groetjes Jacqueline
nou fijn dat het goed gaat. weet hoe het is heb ook een blog.beetje zelfde mee gemaakt heb geen buis maag alleen darm gedaan in umc met ook nog prof uit amc er bij gaat wel aardig heb nog tpv s nachts mag alles eten maar gaat niet makkelijk.
nou misschien ga ik je weer eens spreken veel sterkte daar gr kees
Ik weet niet met welke aanhef ik het beste kan beginnen.
Ik ben Gerda van NOg geen operatie. Ik zie erg tegen de naweeën op van de Ok het eten e.d en ook over toch eventuele uitzaaiingen na de Ok, ze kunnen dit namelijk niet garanderen.
Wat ik dan ook wil weten van mensen die hetzelfde meemaken wel OK en dan toch uitzaaiingen , hoe lang erna en geen OK dan uitzaaingen na hoeveel tijd.Is het de ellende dan wel waard van die naweeeën.
Ik ben best een actieve 72 jarige vrouw en doe alles het liefst zelf zonder mankeren.
HELP