Overzicht

Als je, heel trendy, wil minimaliseren in je spullen, moet je kanker krijgen, overleven en bij je moeder gaan wonen. Echt.

Nieuwe kleding heb ik niet nodig, want ik bent meestal thuis en van weinig doen slijt kleding amper. Impulsaankopen doe ik haast niet meer, want van een winkelcentrum raak ik overprikkeld, dus geen tas vol met Actionkoopjes. Voor hobby’s heb ik geen energie, dus hobbyspullen hoef ik niet meer aan te schaffen. Dus er komen amper spullen binnen, maar er ging en gaat des te meer uit. Want mijn inboedel van een bovenwoning met anderhalve slaapkamer paste niet op mijn huidige zolderkamer van vijf bij acht. Dat hoefde op zich ook niet, in de garage is ruimte voor opslag. Veel grote meubels had ik niet, door de vaste kasten in mijn vorige huis, dat scheelde. Maar ik zocht mij een slag in de rondte naar spullen in verhuisdozen. Want wat je zoekt zit altijd in de laatste doos die je open doet. Altijd.

Bedolf

Orde is fijn, dat alles ligt waar het hoort, alles op zijn eigen plek en niet in een verhuisdoos. In mijn vorige huis had ik op de bovenste verdieping een hele diepe vaste kast. Heel makkelijk. Ik kon iets niet kwijt en dan kon het altijd in die kast. Totdat ik de deur heel voorzichtig open moest doen, omdat anders de inhoud de gang bedolf. Tja. Uitzoeken en opruimen dus. Dus ik nam afscheid van mijn collectie kartonnen dozen die ik weleens van de supermarkt meenam, als ik de boodschappentas vergat, en om wat voor reden dan ook bewaarde. Kilo’s tijdschriften heb ik weggedaan nadat ik wat interessante artikelen en plaatjes had uitgescheurd. Kleding die ik amper droeg, enzovoort, enzovoort. Verder zocht ik alles uit wat ik niet of nauwelijks gebruikte en bracht het naar de kringloop.

Ruis

Ik raakte op dreef en ging andere ruimtes in huis aanpakken. Niet om te eindigen met lege kamers. Maar wel met de spullen die ik echt leuk vind en gebruik, een huis zonder ruis zeg maar. Het bleek ook praktisch, toen ik ziek was en andere mensen mijn huishouden overnamen, kon ik gewoon op de bank blijven liggen en hun vertellen waar alles lag, want alles had zijn plek.

Full House

Mijn moeder is een verzamelaar, dus die zit in een heel andere wereld qua opruimen en uitzoeken. Bovendien was een paar maanden voor mij mijn broer ook weer thuis komen wonen. In het begin werd ik stapelgek van dat volle huis, vooral omdat ik geen energie had om er iets aan te doen. Gek genoeg hielp het om blogs te volgen van vrouwen (het zijn bijna altijd vrouwen) die ook bezig waren met opruimen, minimaliseren, bewust inkopen en veel kunnen met weinig. Dan maar mijn hart ophalen aan vorderingen en ervaringen van anderen, toch? Nu bijna twee jaar later zijn de meeste dozen leeg, nog een stuk of tien te gaan. Binnenkort ga ik weer een opruimronde houden, om ruimte maken.

Als de garage opgeruimd is, mag ik er een zomerslaapkamer van maken. Slapen op zolder in een zomer zoals die van 2018 was niet altijd verkwikkend . Veel meubels en spullen hebben een plek gevonden op mijn zolder en ook in en om de rest van het huis, de rest ging naar de kringloop.

Eerlijk gezegd kan ik mij nu amper herinneren wat ik weg heb gedaan, dat zegt ook wel wat. Maar het is mooi dat wat ik overhou ook echt mijn lievelingsspullen zijn. Omdat ze fijn zijn in het gebruik, omdat ze de mooiste herinnering aan bijvoorbeeld mijn oma’s en opa’s zijn of gewoon omdat ik ze heel erg mooi vind.

Bij chaos val ik terug op structureren, hetzij door schrijven, lijstjes maken of ordenen en opruimen. Het geeft rust en ruimte in mijn hoofd. Overzicht geeft inzicht. Inzicht in wat echt belangrijk voor mij is.