Vrijdag 9 september 2022 -Maand september .... altijd druk-
Een week vliegt ook zo weer voorbij en wat voor dag het is maakt voor mij ook bijna niet meer uit. Enige waar ik rekening mee moet houden is dat als je op een vrijdag wat medisch voelt aankomen je niet overal terecht kan behalve dan de SEH of huisartsenposten. Wat zou het toch mooi zijn dat je als patiënt 24h/7d overal in elk ziekenhuis terecht kon zonder afspraak, of zonder wachtlijsten je je ziek bij de ingang wordt afgeleverd en je er even later altijd 100% beter weer bij de uitgang kan worden opgehaald. Beetje Science-fiction maar is volgens mij een kwestie van tijd.
Eind deze maand zijn we een jaar verder in deze 'tombola' en eerlijk gezegd ben ik er ook soms wel eens een beetje klaar mee. Schrik niet maar een jaar in deze situatie word je geestelijk en lichamelijk niet veel beter en sterker van. Ook is de maand september altijd druk in onze familie met veel verjaardagen (mijn vader zou de 5e j.l. 100 jaar zijn geworden) maar ook minder prettige festiviteiten. Wij doen er altijd weinig aan binnen de familie en dat vind ik prima.
Zo blij ook dat ik dit allemaal niet alleen hoef te doen, ik zou niet weten hoe ik de dag zou moeten doorkomen zonder mijn naasten. Ik weet dat er mensen zijn die dit alleen moeten doen, wat knap!
Ik maak mij de laatste dagen wel meer zorgen om wat er van binnen gebeurd. Inmiddels rommelt het in mijn keel (waar alles begon vorig jaar) en heeft dit even alle aandacht met de meest vieze antibioticum pillen die ik ooit heb moeten slikken.
Ik maak het thuis ook niet altijd iedereen naar hun zin en ik ben niet meer zo voorzichtig in mijn woorden als vroeger lijkt het. Geen woordenwisselingen maar ik snap wel dat men hier thuis af en toe met mij een beetje klaar is. Schreeuwen of hard praten kan ik gelukkig niet meer daar zijn mijn stembanden te veel voor beschadigd. Vandaag heb ik nog niet veel woorden gezegd en dat is wel jammer daar wij hier juist thuis in een situatie verkeren waar nog genoeg valt te bespreken!
Ik kijk maar wat ik nog wel kan. Lopen (langzaam), praten (zachtjes), eten (weinig), drinken (geen alcohol), het is inmiddels een groot verschil met 2-3 maanden geleden en moet het gaan aanvaarden wat er staat te gebeuren. De keuzes Hospice, Thuiszorg, en Euthanasie komen toch weer steeds dichterbij.
17 reacties
Ach. Wat lijkt me zo'n weg zwaar.
Heel veel sterkte!💕🌹
Beste Tom
Wat je schrijft in het eerste stukje ja dat zou wat zijn he maar je weet maar nooit alhoewel dat dan best wel lijkt op idd sience fiction ,
Wat naar voor je om je zo te voelen ,alleen zachtjes kunnen praten is erg frustrerend ik lees dat je elke dag een stukje Tom inlevert hoe oneindig zwaar is dat wel niet voor een mens ,begrijpelijk dat je er soms weleens klaar mee bent .
Keuzes maken over het moeilijkste wat er bestaat is echt heel erg zwaar voor jou maar ook voor je gezin en familie jullie gaan door een heel moeilijke periode en staan voor een bijna onmogelijke opgave ,ik wens je er heel veel sterkte mee en hoop met mn hele hart dat je wat rust kan vinden en mocht je ook pijn hebben dat daar iets aan gedaan kan worden ,denk aan jullie met een zeer warme groet hes
Tom, als je tijd gekomen is voel je dat zelf het beste aan. Je hoeft niets.
Er is geen perspectief op beter worden. Je lichaam, geliefde mensen en omgeving los laten is een moeilijk proces.
Wanneer de kwaliteit overgaat in kwantiteit, dat is het moment. En wanneer dat is, dat weet alleen jij. Sterkte in je keuze mijn vriend.
Zweef
Lieve Tom.
Veel sterkte.!
Dikke knuffel Petra
Zoooo fijn om te lezen dat je thuis bent en je in je eigen bed slaapt naast jouw grote liefde ❤️❤️❤️
Tom zo sterk dat je blijft schrijven ik heb er geen woorden voor😍 wat een drive heb jij👌
zo kwetsbaar zo moeilijk deze periode denk vooral aan jezelf Tom 🍀
loslaten zoooooo moeilijk🥲
Liefs
Hoi tom
Het is een zware tijd voor jouw en je gezin wens je veel sterkte met de keuze die je maakt het is gewoon een rot ziekte
Sterkte willeke
Hi Tom,
ja je bent een jaar verder.
maar wat n jaar ?
hoe moeilijk het ook is, praat over jouw wil zoveel mogelijk met Zwaan en de kids. Het zou fijn zijn als je nooit hoeft te lijden. Gelukkig kan dat tegenwoordig.
Met alles wat in mij is wens ik je heeeeel veeeeel sterkte
Gozah 🌻
😘
Dikke knuffel en heel veel liefs ❤️❤️❤️
Dag Tom, JK told me
Old soldiers never die
They just fade away
Vaarwel
Gozah
Dag Tom,
Je kent me waarschijnlijk niet (ik ben een vriendin van je schoonzus uit Emmen)
Ik volg je blog met bewondering en heb diep respect voor de wijze waarop je je afscheid aan het voorbereiden bent.
Mijn Peter heeft dit op dezelfde wijze gedaan, waardig en respectvol. Dat geeft mij nu veel troost en steun.
Ik wens jullie een liefdevol afscheid en wens jou een goede reis.
Selamat jalan.
Zie Tomkorver.nl
Opgewekt naar de eindstreep. Ik zal je blogs missen. Jij wist er het laatste jaar wat van te maken. Goede reis vriend, sla een balletje boven en neem een wijntje, dat zal je nu vast weer smaken.
Lieve Zwaan en de kinderen. Mijn innige deelneming met het zware verlies van Tom ,jou man, jullie vader. Wens jullie alle sterkte toe brand een kaarsje en jullie zijn in mijn gedachten ,
Ook gecondoleerd alle verdere familie en vrienden van Tom ook jullie alle sterkte
Dan rest mij nog een ding Tom zelf ,ik wens voor jou dat je rust en vrede hebt gevonden maar ook dat er een heerlijke rijsttafel voor je klaar stond die je goed gesmaakt heeft .
Beristirahat dalam damai
Zeer warme groet Hes
Lieve Zwanetta & Familie,
Heel veel Liefs & Sterkte toegewenst voor jullie allen.
Tom’s geest zal voor altijd voortleven & bij jullie zijn.
👼👼❤️👼👼
Waar je ook bent, wat je ook doet. In jullie harten zullen jullie hem voelen, in jullie gedachten zullen jullie zijn antwoorden horen, in jullie dromen zullen jullie hem kunnen aanraken & zien.
Namasté
❤️🙏❤️