Hoe staat hij op?
Goedemorgen allemaal, leven met een partner met kanker valt niet altijd mee.
Elke dag weer spannend hoe staat hij op? Goed geslapen? Dat bepaald bij ons de dag. Ook het humeur is natuurlijk van groot belang.
Is hij verdrietig dan ben ik ook verdrietig. Het is moeilijk om de strubbelingen die hij dagelijks ondervindt aan te zien.
Ik zie zijn gevecht tegen de moeheid, ik voel zijn frustratie het niet meer kunnen fietsen op een niveau wat hij altijd had.
Zijn lijf wat alle mannelijke trekjes verliest.
Wij zijn in Zuid Limburg gaan wonen natuurlijk allereerst vanwege de fantastische omgeving, de gemoedelijkheid van de Limburgers en rust. Daarnaast (wij kwamen al ruim 15 jaar in Z. Limburg op vakantie) vanwege het feit dat hij hier super kan fietsen.
Alle bekende heuvel die naar hem lonken. Hij heeft ze inmiddels voordat de diagnose kwam allemaal al een keer getrotseerd.
Natuurlijk hij kan nog fietsen en daar is hij ontzettend blij om want bewegen is volgens de artsen het allerbeste. Stil zitten is achteruitgang.
Ik moedig hem ook constant aan als hij er even doorheen zit. Ga maar fietsen ook al is het veel minder als voorheen je kan nog fietsen dan maar wat minder dan maar wat korter.
De laatste tijd zit er gelukkig weer een beetje stijgende lijn in qua fietsen. Nee heuvels zoals voorheen gaat op dit moment niet meer. Gelukkig zitten wij bij de grens en kan hij het vlakke terrein op zoeken. Lang leven Komoot.
Uitstapjes zoals voorheen zijn natuurlijk lastig te plannen ik laat dat altijd aan hem over heeft hij zin of geen zin ik ben en blijf flexibel.
Nou weer afwachten wat voor medicatie hij gaat krijgen tegen zijn osteoporose en met de name de bijwerkingen.
14 juni weten wij meer.
Lieve groetjes Karin
19 reacties
Hoi Karin, ik ben geboren en getogen in Zuid Limburg , en mijn man doet ook wielrennen.
Ik heb eind vorige maand mijn laatste behandelingen voor borstkanker afgerond.
dat de humeur van de man ook de humeur van de vrouw bepaald herken ik welšš maar ik zeg dan nee nee ik wil me niet ook gaan ergeren nee nee ik wil positief blijven. En lukt me dat dan, ben ik degene die de humeur bepaaldšŖšŖ en deze is positief. Nooit opgevenšŖšŖ
heel veel sterkte
groetjes Bernieāļø
Hi Karin
Hormoontherapie is dan wel de gouden standaard , maar het is en blijft kiezen tussen de pest en de cholera .
De nevenwerkingen zijn zwaar . Maar intensief sporten , dwz tot aan de grens van je kunnen , helpt en helpt goed .
Je man is dus wel heel goed bezig .
Ikzelf doe krachttraining en hardlopen . En het kost veel moeite , maar tot hiertoe slaag ik er toch nog in om de vermoeidheid en de slanke lijn wat onder controle te houden .
En dat we achteruitgaan . Ja , 't is niet alleen die rotziekte , maar per slot van rekening worden we toch ook een dagje ouder en dat vergeten we soms.
gr , willy
Willy,
Hormoontherapie breekt af en hoe langer in het proces hoe meer. Het is voor het goede doel zullen we zeggen. Wat is het alternatief?
Je bent goed in beweging! En je gaat tot de grens met krachttraining en hardlopen. Hardlopen houdt het bot sterk door de belasting. Hopelijk kun je dit nog een lange tijd.
Het is goed om bezig te blijven met het ouder worden. Alle ballen in de lucht houden zoals vroeger is niet meer nodig.
Groet,
Met hormoontherapie worden er allang geen ballen in de lucht meer gehouden šš¤
Weet je
Als je een niet-zenuwbesparende prostaatverwijdering hebt gehad , wil je nog wel , maar je kan niet meer .
Als je ADT krijgt , kan je nog wel , maar je wil niet meer .
Eindresultaat is hetzelfde , maar wat is nu het ergste ?
Als je prostaat om zeep is, dan gebeurt daar ook niks meer. En. Met enza gaat het laatste beetje zin en kunnen overboord.
Gelukkig komen wij op andere manieren wel aan onze trekken. Dat hoeft niet op zijn bijtjes en bloemetjes.
Met alle respect, vind de reactie nou niet bepaald "kunstzinnig" en al helemaal niet grappig............
Hi Luvene .
Als je prostaat weg is ( of zoals bij Zweef gekookt , gebakken en lichtgevend ( zijn eigen woorden š) )en je krijgt daarbovenop dan nog hormoontherapie , dan ben je seksueel nog zo actief als een dooie goudvis .
En dat is echt niet leuk . Je hele man-zijn is om zeep .
Maar Zweef en ik proberen daar op een humoristische manier mee om te gaan . Zelfspot maakt het allemaal wat gemakkelijker om dragen .
En zolang je nog kan lachen ben je nog niet aan het doodgaan .
En dat doe ik met Zweef , ermee lachen , zoveel mogelijk . En voor ons helpt dat .
Maar ik begrijp dat dat niet voor iedereen zo is .
gr , Willy
Karin,
je voelt sterk met je man mee. Zijn humeur slaat op jou over. De hormonen tasten lijf en brein aan. Mijn man heeft hier ook last van en ik beweeg mee.
Het is inleveren wat betreft kracht, tempo en duur met fietsen. Sterk van man om dan toch op de fiets te blijven zitten en mee te rijden! Ik lees hierboven dat de leeftijd een rol kan spelen. Ćberhaupt knap om te blijven bewegen. Er zijn er genoeg die niets meer kunnen (of niets meer willen).
Bij botontkalking moet je kracht op het bot blijven uitoefenen om te behouden wat er is. In rustig tempo wandelen is al goed.
Mijn man krijgt calciumtabletten en X Geva om het bot te ondersteunen. Hormonen (enzalutamide) kunnen het bot aantasten.
Medio juni weten jullie meer.
Houden jullie je goed! Het blijft lastig.
Lieve Karin
Je omschrijft het prima zo is het ook ,als partner ben je zo betrokken en leef je zo mee dat je soms jezelf vergeet ,ik heb zelfs op ed zn chemo dag last van mn maag en buik ,en is idd zo verdrietig als je ziet hoe verdrietig en moe je man is en zo vreselijk graag nog alles willen doen en kunnen wat ooit zo normaal was ,vind het knap dat jou lief nog fietst das alleen maar goed ,wat jouzelf aangaat wees lief voor jezelf en vergeet jezelf niet ,al valt het werkelijk niet mee ,
Heel veel sterkte en schrijf het maar van je af dat helpt echt
Liefs hesšš»
Lieve Hes/Nicy,
Dank voor je lieve reactie. Natuurlijk denk ik ook aan mijzelf heb heel veel creatieve hobby's waarbij ik mijn gedachten kan uitschakelen. Het blijft wel lastig om gemotiveerd te blijven. Je ziet je man zijn gevecht wil er alles aan doen om het verdriet en gevecht weg te nemen en dan is het ook voor mij wel eens moeilijk om weer lekker achter mijn borduurmachine of naaimachine te gaan zitten. Geeft mij zelf een schop onder mijn kont en zeg dan een paar keer je kan het je kan het en door.... Hij heeft nog steeds de kracht en wil om te gaan fietsen wat ik super bewonderenswaardig vind. Ik ben zelf A sportief dus ik vind het zo wie zo geweldig dat ik zonder sportieve man heb. Zolang hij fietst blijf ik hobbyen. Heb jij een uitlaat klep?
Liefs Karin
Lieve Karin
Ik vind het bewonderenswaardig ,jullie doen het samen goed ,
Iets voor jezelf doen is alleen maar prima ,ja ik heb wel uitlaatkleppen ,hier schrijven helpt ,en ik ben graag in de tuin bezig ,kook graag en hou van de natuur en wandelen
Liefs hesšš»
Een vrouw uit duizenden....... hoe kom ik aan zo'n exemplaar? Ik schoot na vanmorgen het ook al gelezen te hebben, weer vol. Lieve Karin, ik hoop en vertrouw erop dat ik samen met jou nog minstens 10 jaar heb en wie weet nog wel meer. Aan mij zal het niet liggen, ik doe er veel voor, weet je maar heb ook mijn zwakke momenten...... zoals nu weer Trombose wat gelukkig goed gaat maar nu ook osteoporose...... en dan dat slechte slapen........dĆ³Ć³Ć³Ć³Ć³Ć³Ć³Ć³Ć³rgaan.............. ik weet het maar het valt allemaal niet mee.
xxx
Jil
Mooi geschreven gilles ,en idd ze is er een uit duizenden š»š
Groet hes
Lieve schat ,
Ik zeg maar 1 ding je kan het en weer door..... hou van jou al bijna 32 jaar.
We blijven toch nog wel gewoon met elkaar praten, hĆØ? En niet alleen via het forum.
"Schat, wil je ook koffie?"
š
Hoi Zweef, ook deze reactie......wat wil je ermee bereiken? Ook grappig bedoeld?
Ik probeer het leven minder zwaar te maken, althans niet zwaarder dan het is. En als humor daarbij helpt, dan helpt dat. Maar als je daarvan niet gediend bent, dan laat ik dat.
Mooi geschreven Karin!! soms is het leven een 3 en vaak lig een voldoende met uitschieters naar boven, ook met dit allemaal ja. Gelukkig zorgt de (soms zwartgallige) humor voor een lach, beter toch? Mooi dat hij zijn sport kan blijven beoefenen, en wij zoeken onze afleiding dan in andere dingen. Ik ben ook Asportief :-) mijn man helaas ook haha, maar die zoekt het dan weer in rommelmarktjes.
Liefs Hermien