Vriendschap en verbondenheid

Gisteren bezocht ik een vioolconcert in de Laurenskerk in Rotterdam. Een intieme en indrukwekkende voorstelling, een ode aan: Vriendschap - in tijden van ernstige ziekte.
Een goede vriend van mij lijdt aan Parkinson, we praten vaak over de impact van zo'n levens bepalende aandoening en op verschillende manieren vinden we herkenning bij elkaar. Gisteren maakte Hans duidelijk, hoe belangrijk vriendschap en de verbondenheid in tijden van zijn ziekte is. Onder begeleiding van leden van het Rotterdams Philharmonisch Orkest deelde hij de meest bijzondere momenten waarop mensen hem te hulp zijn geschoten, zelfs uit hoeken die hij totaal niet had verwacht.

In tijden van een ernstige ziekte biedt onbaatzuchtige steun uit je omgeving een draagvlak van vertrouwen. Hans deelde de woorden van zijn moeder: Als je een verschil kunt maken in het leven van iemand, grijp dat dan altijd met beide handen aan.

Die woorden galmen na in mijn hoofd terwijl ik weer aan een nieuwe dag begin. Zonder verwachtingen, puur vanuit de gedachte dat er misschien mensen zijn die op zoek zijn naar manieren om te helpen, of geholpen te worden tijdens een periode van kanker. Het begint bij verbondenheid en het draait er altijd weer op uit. Liefde en aandacht voor elkaar.
= Goud!