Mijn verhaal - Longkanker, DIPNECH én borstkanker

Gewoon plat, zonder shitty titties

Beeld je eens in, een vrouw zonder borsten, of maar met één borst. Zie je niet vaak hè? Niet omdat ze er niet zijn. Reconstructie of externe protheses zijn de norm. En waarom? Niet omdat dat makkelijker is voor de vrouw in kwestie.

 In 2020 kreeg ik de diagnose…

Ruim  2 jaar geleden schreef ik voor het laatst. Sindsdien vond ik een redelijke balans tussen medicatie(bijwerkingen), vermoeidheid, controles, werk en privé. De laatste tijd kreeg ik het echter benauwder en er kwam weer een CT van mijn longen. Die waren stabiel… máár er werd ook een knobbel in…

Toch tijd om mijn blog af te stoffen denk ik, want ik moet het ergens kwijt. Tegelijkertijd voelt het niet goed. Ik moet ‘van me af schrijven’ terwijl ik in zoveel opzichten meer geluk heb gehad dan anderen op deze site. Sorry… 

Vorig jaar bleek mijn adenocarcinoom geen adenocarcinoom, maar een…

Het is tijd om dit verhaal af te ronden. De tumor is weg en de oorzaak van de aanhoudende klachten is sinds vorige week bekend. Dit is daarmee het laatste deel van mijn verhaal.

Natuurlijk gaat mijn verhaal in het echte leven gewoon door. Maar het dreigt een langdradige story te worden en daar…

Hoe gaat het met je? Als ik  er nou eens voor kon zorgen dat die vraag niet meer gesteld werd, dan zou ik spontaan een fles champagne opentrekken. Al word ik helemaal niet blij van het effect dat alcohol op me heeft het laatste jaar. Binnen no-time ben ik een tomaat en heb ik loeihete handen en…

En toen was er alweer een maand voorbij sinds mijn laatste stukje.

Een maand waarin ik langzaam verder herstelde van de operatie.
Een maand sinds het overlijden van mijn schoonzusje.
Een maand waarin mijn borstontsteking niet herstelde en ook niet erger werd. Komende week naar de dermatoloog, omdat…

Er is alweer ruim een week voorbij sinds mijn laatste stukje. Nu heb ik waarschijnlijk ook minder frequent iets te melden, omdat ik, in ieder geval voor nu, kankervrij ben.

Toch voelde deze week om andere redenen weer als een rollercoaster. Een rollercoaster zonder einde. Een van de lezeressen die…

Dinsdag. Daar zitten we dan, wachtende op de uitslag van de Dotatoc-scan. Terwijl ik in de wachtkamer zit, denk ik terug aan de voorgaande dag. 

Toen ik bij de nucleaire geneeskunde kwam, werd ik vrijwel gelijk meegenomen om een infuusnaald te zetten. Net als de vorige keer in een hokje van 1×1…

In de week voorafgaand aan de scan heb ik het onverwachts druk. Collega’s spelen me wat meer werk door, waardoor de uren achter de laptop gestaag oplopen. Al werk ik nog erg langzaam, ik doe tenminste weer wat. Op dinsdag komen twee van mijn collega’s een prijs brengen die ik heb gewonnen dankzij…

Op vrijdag ga ik weer naar het ziekenhuis. Deze keer voor de leverecho. Terwijl ik me op de tafel hijs, vraag ik aan degene die me helpt of ze tijdens de echo al kunnen zeggen wat ze zien, of dat ik moet wachten tot de arts maandag belt. Ik leg ook uit waarom. Dat het vermoeden bestaat dat er…