De kuur slaat aan!

Het is alweer een tijd geleden dat ik iets van me heb laten horen. Inmiddels is kuur 4 achter de rug met de gebruikelijke bijwerkingen. Het is geen feest maar ik neem het per dag. Elke dag zonder misselijk te zijn is er één. Ik geniet wanneer ik in mijn stopweek zit en op de fiets durf te zitten. De weken daarvoor ben ik daar te onstabiel voor. Mijn enige uitje is de oncologische fysiotherapie waar ik een paar lotgenoten tref tijdens het sporten. In de eerste week van de kuur moet ik me erheen slepen, maar wanneer ik er eenmaal ben klaar ik op en ga ervoor. Het geeft me echt een boost.

Op vrijdag 2 april heb ik mijn tweede MRI gehad. De uitslag kreeg ik op woensdag 7 april. Het goed is dat de kuur is aangeslagen. De verkleuring in de borst is minder fel. Wat wel nog zorgen baart is een klier die helder oplicht. Voorlopig blijven de artsen erbij om met de amputatie ook een okseltoilet uit te voeren. Maar het staat nog niet voor 100% vast. Vandaar dat ik na kuur 8 nog een MRI krijg om te kijken of deze klier nog steeds kliert. 

Vandaag had ik, nadat ik weer wat bloed heb laten afnemen, weer een gesprek met de oncoloog. Hij wil weer even polshoogte nemen wat betreft de bijwerkingen en noteert wat ik zelf doe om gezond te blijven. Hij vertelde me dat de HB waarden op het randje liggen. De Carboplatin is de schuldige dus naast de pillen voor mijn huid en tegen de misselijkheid krijg ik ijzertabletten. Hij raadt me ook aan om zelf veel groeten bladgroente te eten en rood vlees.

In ieder geval geeft deze uitslag mij energie om verder te gaan. Dus in mijn geval is dat morgen weer. Het feit dat ik altijd weer zo hartelijk word ontvangen op de dagbehandeling maakt het wat minder zwaar. 

Tot zover mijn belevenissen.