Huwelijksdag

Afgelopen maandag waren we twee jaar getrouwd en dit moest natuurlijk gevierd worden. 

We hadden een lekkere lunchbox besteld van het hotel waar we ook de huwelijksnacht hadden doorgebracht en hebben uitgebreid geluncht. 

Na de lunch hebben we onze geloftes van die dag nog een keer aan elkaar voorgelezen en dit zorgde toch wel voor wat tranen.

Bizar wat er in twee jaar tijd kan gebeuren.

2 Jaar lijkt zo kort maar het voelt alsof er 10 jaar in die tijd voorbij zijn gegaan. 

We schrijven allebei dat we er zullen zijn in goede tijden maar ook in slechte.

''Als ik nadenk over de toekomst zie ik die altijd met jou. Jij komt er altijd in voor, welk scenario ik ook bedenk en dat is waarom ik hier vandaag sta. Omdat ik niets liever wil dan samen het leven te leven, wat daar dan ook bij komt kijken. Het gaat ons heel veel moois brengen, daar ben ik van overtuigd. Maar ook als het tegenzit wil ik dat juist met jou aan gaan.''

Het hardop voorlezen van deze zin voelt zo naïef. Ik schrijf het wel en ik meende het ook en ik meen het nog steeds. Maar ik had echt totaal geen idee wat het daadwerkelijk inhield wat ik schreef.

Wie had zich ook kunnen bedenken dat dit scenario zich voor zou doen en dat amper 2 jaar nadat we getrouwd zijn. 

Dat tegenzit betekent dat je moet vechten voor je leven, je wens voor een tweede kindje helemaal niet meer zo vanzelfsprekend en je mee moet varen met wat het leven je geeft.

Het doet me nogmaals heel goed beseffen dat het leven onverwacht kan zijn en wellicht het leven kort. Ik heb nu natuurlijk veel tijd om na te denken en probeer erachter te komen wat me echt gelukkig maakt. Hoe wil ik mijn toekomst invullen. Wat hoort daarbij, wie hoort daarbij en hoe ga ik dat mogelijk maken. Dat maakt me ook onrustig want soms is het ook een gevecht met mezelf om rust te vinden in het niks doen. 

Het voelt nu soms alsof ik ieder uur moet benutten met iets waardevols, anders is het verloren tijd en dat maakt me onrustig.

Het is weer even de balans zoeken in mezelf, maar ook hier vertrouw ik er weer op dat het goed komt.

En laten we niet vergeten dat in die twee jaar ons ook het allermooiste is overkomen en dat is natuurlijk B. Ik ben zo blij met zijn onbevangenheid, vrolijkheid en liefde. Hoe moeilijk of zwaar de dag ook is, hij maakt alles weer goed.