Niet nóg meer!
April 2020
Nog verder dokteren
Op 2 april kan ik bij de gynaecoloog terecht. Om een lang verhaal kort te maken – er wordt een hysteroscopie gepland voor over 14 dagen. En al die tijd maalt het door mijn hoofd: ik zal toch geen baarmoederkanker hebben? Is dat mogelijk als je nog maar een paar maanden tamoxifen gebruikt? Het zal toch wel iets onschuldigers zijn? Enkele jaren geleden zijn er al eens poliepen weggehaald uit mijn baarmoeder. Maar ik ben er nu niet gerust op.
Ik weet even niet hoe ik mijn gedachten tot rust kan brengen. Waarom volgt de ene kwaal de andere maar op? Ik bid en vraag God om nieuwe moed. Ik breng al mijn zorgen bij Hem en probeer ze los te laten.
Inmiddels heb ik ook een slijmbeursontsteking in mijn heup. Gelukkig is de zenuwpijn in dat been enigszins tot rust gekomen. De fysiotherapeut heeft de tintelingen in mijn arm een paar keer behandeld, maar door de coronamaatregelen ligt de therapie nu weer stil. Voor de slijmbeursontsteking krijg ik medicijnen van de huisarts, ik zoek wat oefeningen op YouTube en als dat geen baat heeft, zal de huisarts een injectie geven.
Wat verlang ik ernaar om eindelijk weer te kunnen zwemmen. Ik weet uit ervaring dat ik daarmee heel wat klachten kan voorkomen en ‘behandelen’. Maar het zit er niet in.
Na Pasen, waar dit jaar nauwelijks iets feestelijks aan is, volgt de hysteroscopie. Er worden opnieuw twee soorten poliepen weggehaald. De arts zegt dat het waarschijnlijk wel goedaardig zal zijn. Ik kijk hem aan en reageer: ‘Dat hoorde ik een klein half jaar geleden ook toen ik een knobbeltje voelde. Het is fijn dat u me gerust probeert te stellen, maar dat ben ik pas als het weefsel onderzocht is.’
Een week later krijg ik - God zij dank – een gunstige uitslag. Het waren ‘onschuldige’ poliepen. Samen met de gynaecoloog hoop ik dat dit niet een derde keer gaat gebeuren, want dan zal de baarmoeder verwijderd worden. Daar ga ik me nog maar geen zorgen om maken.
Aan het einde van de maand begint het Erasmus-onderzoek naar de tamoxifen. Ik krijg een intakegesprek en ik onderteken het onderzoekscontract. Over zes weken zal voor de eerste keer bloed worden geprikt. Nou ja, dit zal wel los lopen.