Ik en mijn reis met borstkanker

De tijd vliegt voorbij, ik heb nog geen tijd om mijn blog bij te houden. Ik ben druk, druk. Soms denk ik niet eens aan mezelf en neem dan ook niet echt de tijd om te rusten. Misschien is dat wel een goed teken.

Na mijn second opinion zitten we weer in een sneltrein. Mijn weefsel is opgestuurd om te kijken of ik een bepaalde genmutatie heb om mee te mogen doen met de Alpelisib studie. De uitslag kan 10 werkdagen duren.

Wat waren het een paar verschrikkelijke dagen. Ik zag het echt niet meer zitten. Ik weet ook dat je niet zo snel dood gaat maar zag het wel akelig dichtbij komen.

Gisteren geweest voor de uitslag van de scan. Helaas alweer slecht nieuws. Naast mijn uitzaaiingen in mijn lymfe en 3e wervel zitten er nu ook uitzaaiingen in mijn lever. Hier wordt je toch gek van. Ik heb 3hormonen gehad en ben benieuwd wat er nog is. Mijn oncoloog had het over chemotabletten.

In maart begonnen met nieuwe therapie Faslodex injecties. Nieuwe therapie, nieuwe kansen. Zoals vele van jullie wel van me weten zie ik het leven positief. Ook nu. Spuiten werden in mijn kont gejast en klaar. Nergens last van, beetje beurs gevoel maar te verwaarlozen.

Zoals de titel al zegt: "ik weet niet zo goed hoe ik me voel".  Eigenlijk voel ik me wel goed maar aan de andere kant ook weer niet.

Afgelopen week moest ik nog een botscan laten maken in verband met het afronden van de studie met mijn tabletten Ribociclib en Femara. Je krijgt dan eerst een contrastvloeistof ingespoten en dan 3 uur wachten en dan de scan. Ik dacht ok, even een prikje.

En dan zijn we drie maanden verder. Ondertussen lekker op vakantie geweest, heerlijk genoten. Drie maanden van weten dat de uitzaaiingen zich hebben uitgebreid was vandaag de afspraak bij de oncoloog.

Gisteren kreeg ik telefoon, mijn oncoloog met een niet zo'n fijne mededeling.

En ja hoor de achtbaan gaat gewoon weer verder. Hij heeft wel wat tussenstations.