Onderste boven

Onderste boven ben ik van het aantal lezers en reacties op mijn openbaar gepubliceerde blog. En een heel fijn gevoel dat veel mensen er een oppepper uit konden halen. Dank voor alle reacties.

Maar ook onderste boven ben ik van wat er nu allemaal in Nederland gebeurt. Zowel het weer als ook de politiek blijkt weer eens op zijn kop te staan en totaal onbetrouwbaar. Elkaar hakjes zetten, onderuit proberen te halen en in een kwaad daglicht zetten kennen we al lang in de politiek. Ik ben geen echte fan van de heer Rutte, maar wat er nu gebeurd is ruikt voor mij een beetje naar rotte eieren. Het zal me zeer benieuwen welk staartje dit krijgt en wat dat voor onze gezondheidszorg gaat betekenen. Een zorg waar wij als mensen met kankergeschiedenis zo afhankelijk van zijn. Hoe D66 over ouderenzorg denkt vindt ik persoonlijk eng. Hoe het opvangen van de economische en financiële ramp die boven ons hoofd hangt eruit gaat zien al evenzo. Er zal niet veel van de schatkist over blijven. Deze zal dus toch weer aangevuld moeten worden en dat kan alleen door heffen van belastingen en zorgkosten premies of verhoogde eigen bijdragen. Met de hoop op eindelijk verlost te worden van een pandemie  zullen we ook de hoop op een goed leven moeten opschroeven en opnieuw definiëren. Wat is een goed leven? Gezond zijn, een dak boven je hoofd hebben, genoeg te eten hebben, je rekeningen kunnen betalen, een zinvol leven leiden en mee kunnen doen in een maatschappij die zo individualistisch is geworden? Loslaten van alle overbodige en overdreven luxe? Materialisme terug dringen? Dure en verre vakanties, auto's en uitjes indammen? Hierin zal een ieder zelf zijn keuzes moeten maken. Corona heeft ons laten kennis maken met sober leven en inleveren. Kunnen wij nog zeggen: ik heb een goed leven. Ik ben tevreden en gelukkig met dat wat ik heb. Of hebben we juist geleerd weer te genieten van de rust, de natuur en ons gezinsleven? Tijd zal het leren.

Voor mensen met een levensbedreigende ziekte als kanker is een goed leven misschien heel wat anders. Hopen en dankbaar zijn voor aangeboden en mogelijke behandelingen. Hopen dat het "op tijd" werd ontdekt. Pijnbestrijding en extra tijd winnen. Belangrijke zaken nog kunnen regelen en quality time met je dierbaren door kunnen brengen. Een weg vinden in een leven dat moeizaam en vol valkuilen zit en een manier zoeken om vrede te vinden met wat er nu gebeurt. Misschien afscheid moeten nemen van een werkzaam leven en niet meer mee kunnen doen in de maatschappij. Zoeken naar de dan nog overgebleven zin van het leven. Moed vinden om door te gaan en de toch nog steeds belangrijke en mooie dingen juist wel te zien en waarderen. En uiteindelijk misschien wel helemaal los moeten laten. Hoeveel tijd wij hebben weten we eigenlijk niemand. Maar ik hoop en wens dat voor iedereen de tijd die er is, een goed leven zal zijn. 

Lieve groet, Anne