Het gaat gewoon door
Het leven, zo raar als het op dit moment ook is gaat gewoon door. Behalve voor hen die uit het leven worden genomen en voor hen die ontredderd achter blijven. Mijn nichtje heeft deze aardbol verlaten. Haar pijn is nu geleden en haar man en kinderen hebben er naar toe kunnen leven. Samen met veel overleg in een grote wolk van liefde. Nu komt het verwerken en een leven zien te vinden waar je verder kunt en je verdriet er mag zijn. Moeilijk hoor. We konden er niet heen, geen laatste eer bewijzen maar in gedachten waren we er bij. Mensen worden creatief in deze tijd. Er was een walk through in de kerk om afscheid te nemen. We besloten niet te gaan. Mijn partner had koorts en we zaten in de piepzak. 2 Weken strenge huisarrest, nog strenger dan al was. Het is met een sisser afgelopen maar de angst was net zo erg als toen ik moest wachten op de uitslagen in mijn kankertijd. We zijn dankbaar en respecteren de afstand nog bewuster. Net voor hij koorts kreeg was ik in het ziekenhuis voor halfjaarlijkse blaascontrole. Gelukkig ook alles goed. Reden genoeg om vol vertrouwen weer verder te gaan. Want dat is wat het leven wil: gewoon verder gaan.
2 reacties
Lieve Anne,
Gecondoleerd met het verlies van je nichtje en gefeliciteerd met de sisser en de goede uitslag van de blaascontrole. Heel raar om dit alles in één zin te schrijven; verdriet, blijdschap en opluchting, maar zo is is het leven. Enerzijds een rare, bizarre tijd vol angst en onzekerheid en anderzijds de rust die de Corona in de hectische wereld lijkt te brengen. Ik vraag me af of het ooit weer 'normaal wordt.
Liefs, Rita.
Hallo Rita. Bedankt voor je lieve bericht. Het is inderdaad een hele rare tijd. Ik zelf denk dat het ook veel positiefs kan brengen zoal de rust waar jij het over hebt. Voor veel ouders de verantwoording voor de scholing van eigen kinderen. Weer ontdekken hoe belangrijk samen zijn en gezondheid is. Het najagen van materieel geluk was ook buiten proporties aan het groeien. De andere kant van de medaille: economie en eenzaamheid die beiden het moeilijk maken ook te genieten van de rust. Hoe het zal gaan worden is afwachten. Totdat er een vaccin komt zal het zo blijven en of het ooit weer als voorheen wordt? Wat is normaal? Zullen we allemaal zelf weer moeten gaan bepalen. Lieve groet en blijf gezond. Anne