Toch weer een verjaardag...

... En van de week ben ik toch weer jarig... Dat zag er niet naar uit vorig jaar. Ik had nog maar een paar maanden zei de oncoloog...

Er gaan in het eerste jaar een fors aantal mensen dood waarvan de diagnose primaire tumor onbekend is. Net als mijn buurvrouw en een goede vriend. Zo bizar dat ik er nog steeds ben!

De operatie, december vorig jaar, bezorgd me dagelijks lichamelijke ongemakken. En daarnaast ben ik mijn strakke lijf kwijt, maar ook mijn flexibele geest, mijn optimistische kijk op het leven is weg, mijn zin in dingen is ver te zoeken, kortom: ik ben er nog, maar ben ÍK er nog?  Deze afstandelijke, haast sacherijnige vrouw die zich helaas snel irriteert aan dingen die ze vroeger - de tijd vóór de kanker - goed kon hebben. De voorheen dansende levensgenieter is nu een bankzitter. Liever geen mensen om me heen is nu het devies. Ben ÍK dat? Ik ben niet gek op haar! Ik mag haar niet eens... 

We gaan 2 nachten in een hotel met mijn verjaardag. Inclusief diner en wellness... Ik hoop echt dat we er van kunnen genieten. Het is een hotel op de Veluwe. Natuur was écht mijn ding, vandaar dat we de Veluwe hebben gekozen. Een mooie tijd voor paddenstoelen, óók een liefde van eens, van vóór de kanker, van toen alles nog was zoals het was...  van lang leve het leven... 

... Van de week ben ik toch weer jarig... ik lééf nog, maar wat is léven?