Dierbare herinneringen

Een aantal weken geleden was ik het geheugen van mijn mobiel aan t opfrissen omdat ik een nieuwe kreeg. Je kent t wel, al die appberichten waar je foto’s en plaatjes in te zien krijgt en die dan automatisch opgeslagen worden. Ik had uiteindelijk meer dan 30000 foto’s op mijn telefoon, waarvan 80% niet noemenswaardig was. Dus selecteren en verwijderen maar.

Ik ben niet fotogeniek, net zo min was ons pap, dus foto’s van ons pap of ons samen zijn dierbaar en schaars. Tot we twee jaar geleden tijdens familieweekend een activiteiten hadden georganiseerd door alle neefjes en nichtjes. Een soort Crazy 88 waarbij we verschillende opdrachten hadden die gefotografeerd of gefilmd moesten worden, maaaar in elk plaatje moest een dildo voorkomen die voor de activiteit uitgedeeld was. En die werden naar mij gestuurd..
Hartstikke flauw natuurlijk, maar wat hadden we een lol. Ergens op een Duits dorpsplein waar de bewoners ons aankeken alsof er iets totaal niet goed was met ons.

Wat een dierbare herinneringen aan een super gezellig weekend. Tranen over mijn wangen van het lachen. En zo fijn om die stem weer eens te horen. 
Hopelijk kunnen we dit jaar dit weekend weer eens overdoen, met een lach en een traan herinneringen ophalen aan toen. Pilsje erbij, wat lekkers maar die dildo laten we dan maar achterwege.