Regelen, regelen, regelen

Dinsdag 24 december, meteen kom je weer in een hele andere rollercoaster terecht. De last die onzekerheid en machteloosheid heet maakt plaats voor kracht, kracht om door te gaan en alles te regelen zoals papa het gewild had en hoe hij was. 

Meteen na het overlijden komt de hele familie langs, we hebben een hele hechte familie en iedereen woont in t zelfde dorp. Broers en schoonbroers helpen met het aankleden ed, mama en ik trekken ons terug omdat we dit te moeilijk vinden. We hebben die avond tot diep in de nacht met familie bij elkaar gezeten, gehuild maar ook gelachen. 

Woensdag 25 december. Meteen begint al het regelen, er komt die dag iemand van de uitvaartorganisatie en alles moet al gekozen worden. Waar andere mensen nadenken over wat ze die avond eten en moeten aantrekken voor het kerstdiner, moeten wij beslissen welke kist, kaart en bloemen we willen. We zijn er vlug over uit, zo sober mogelijk, maar wel moet iedereen die komt de mogelijkheid hebben na de dienst een pilsje of wijntje met wat uit de frituur te nuttigen. Papa hield ook van een pilsje en z’n frikandel speciaal, dus dat hoort erbij. ‘s Avonds gaan we bij mij tante eten en komt het besef hoe moe we zijn, al die weken twee of drie keer op en neer naar het ziekenhuis, de zorgen en onduidelijkheden die je hebt, de machteloosheid, alles kwam eruit. 

In de dagen die volgen komen er veel mensen langs, honderden kaartjes en lieve berichtjes. Iets wat je als mens heel goed doet! Dat heeft ons zo gesteund. Er komt iemand langs om met ons de dienst in elkaar te zetten zodat we die zorgen ook niet nog hebben. Iets waar we  zo  blij mee zijn dat we daar voor gekozen hebben. Veel op en neer naar de plek waar papa opgebaard ligt, vingerafdrukken nemen, mensen die afscheid komen nemen en ga nog maar even door. De uitvaart is op maandag 30 december. De zondag ervoor nemen we als familie en gezin afscheid. Mama, Dirk en ik kiezen ervoor om niet samen te kist te sluiten. We vinden het te moeilijk om dat te zien en willen hem graag herinneren zoals hij was. Morgen is de dag, daarna is het voor veel mensen “klaar”. Voor ons niet, dan begint het pas..