7: En nu..... ??

We hebben een afspraak met de chirurg op vrijdag 23 maart, voor na-controle en uitslag van de operatie.  Op donderdag 22 maart echter, hebben we al een afspraak met de oncoloog in Stadskanaal, voor een eerste gesprek over het te volgen chemo-traject.  In dat gesprek horen we, min of meer per ongeluk, dat er met het weefsel van mijn borst, ook aangetaste lymfeklieren zijn weggenomen. Dit nieuws overvalt ons wederom volledig. Aanvankelijk hielden we ons vast aan het nieuws dat  de poortwachtersklier schoon was. Nu beginnen we ons af te vragen of dat bericht wel afdoende was, of dat wel betekent dat er geen kankercellen verder door mijn lymfebanen zijn gereisd. Als we logisch nadenken, is het feitelijk zo dat iedere tumor een andere poortwachtersklier zou kunnen aanwijzen. Dus bij 5 tumoren, zou ik ook 5 poortwachtersklieren kunnen hebben. Dat daarvan die éne schoon was, zegt ineens niet zoveel meer.    De oncoloog zegt dat ze niet precies kan zien wat de bevindingen zijn van de operatie, dat we dat gesprek de volgende dag moeten voeren met de chirurg in Hoogeveen. 

Dat doen we natuurlijk, met de wetenschap die we nu al hebben, hebben we een heel lijstje aan vragen voor haar. Ze is zelf ook verrast en ontdaan over de uitslag. Ze bied aan dat we gerust naar een ander ziekenhuis mogen gaan voor een second-opinion, als we dat zouden willen.  Hugo is soms wel boos en wantrouwend naar de artsen toe, hij vindt soms dat dingen beter en/of eerder hadden moeten zijn opgemerkt. Maar ik heb een goed gevoel bij deze chirurg, de verassingen die we al te verwerken hebben gekregen, zijn natuurlijk niet met opzet gemaakte fouten. Iedereen heeft het beste met mij voor. Informatie over andere ziekenhuizen, andere behandelmethoden enzo, maken me alleen maar hardstikke onzeker en onrustig. Ik wil  me focussen op wat er nog komen gaat, op mijn herstel. Een second-opinion gaat mij niet ineens kankervrij verklaren. Voor nu varen we de koers die dit ziekenhuis, deze artsen voor mij hebben uitgestippeld.

Omdat de artsen in het grote overleg (met ziekenhuizen in Stadskanaal, Zwolle en Groningen) verrast waren over de aangetaste lymfeklieren in mijn borst, maken we de afspraak dat ik op woensdag 28 maart een PET scan laat maken in Emmen. Aan de hand van die uitslag,  wordt dan het plan van aanpak m.b.t. de chemo-kuren bepaald.  Op Vrijdag 30 Maart gaan we wederom naar Hoogeveen, het is Goede Vrijdag, de spanning is om te snijden.  We krijgen vanmiddag de uitslag van de PET scan en de zenuwen gieren door mn lichaam. Als de arts de deur open doet en ons binnenroept, geeft ze een hand en zegt met een lach: "Een hele goede middag."  Ik begin meteen te huilen, van pure opluchting. We krijgen de scan te zien op haar computer, alles in mijn lichaam lijkt verder schoon. Geen rare dingen, geen verkleuringen, geen uitzaaiïngen.  We spreken af dat ik zo snel mogelijk begin met de chemo-kuren, die krijg ik in Stadskanaal, dat is het makkelijkste voor ons, onze eigen woonplaats.  Opgelucht rijden we naar huis, eindelijk eens goed nieuws overbrengen aan familie en vooral aan de kinderen. We halen voor de gelegenheid een lekkere taart !!!