En dan staat de wereld even stil... Deel 55
Pijn
Dinsdag 28 08 2018
Zoals met de thuiszorg afgesproken hervat ik mijn werkzaamheden. In geval van nood mag mijn zoon de thuiszorg bellen op de tijden dat ik niet thuis ben. Die zijn er sneller dan dat ik er ben.
Mama geeft als ik thuiskom van het werk aan dat ze pijn in haar maagstreek heeft en dat de huisarts daarvoor geweest is. De plek die ze aanwijst lijkt de plek te zijn waar de eerste tumor zich openbaarde. Ik hou wijselijk mijn mond. De huisarts is geweest. Hij heeft mijn moeder maagzuurremmers en laxeermiddel voorgeschreven. Daarmee zou het te verhelpen zijn, denkt hij.
Mama ligt op bed als ik thuiskom en kan alleen maar op haar rechter zijde liggen met een kussen ter ondersteuning achter haar rug.
Woensdag 29 08 2018
Ook vanmorgen ben ik gewoon naar mijn werk gegaan. Bij thuiskomst geeft mijn moeder aan dat de pijnklachten alleen maar toenemen. Haar ontlasting loopt niet. Mama geeft aan pijn in haar rug te hebben. Dit komt volgens haar omdat ze weer zoveel op bed ligt. Dan ontwaakt bij mij de twijfel. Zeg ik het wel of zeg ik het niet. “Mama, je hebt vorig jaar ook een tijd zo’n last van je rug gehad toen je meer op bed lag. In die periode heeft de fysiotherapeute je rug ingetaped. Ik weet het niet hoor, maar zou dat mogelijk een optie zijn?” Blijkbaar zit mijn moeder in de fase dat ze alle tips ten harte neemt. Ze neemt direct telefonisch contact op met de fysiotherapeute. Die avond staat zij al bij mijn moeder aan het bed en haar om haar rug in te tapen.
Donderdag 30 08 2018
Na enige weken gehuld in stilte komt ineens de verzekeringskwestie en de waterschade weer op ploppen. Daar moeten we ook nog steeds wat mee. Mama bespreekt dit met de thuiszorg. De thuiszorg geeft aan dat het inderdaad wellicht wenselijk is dat de verzekering het probleem gaat oplossen. Maar dat er dan gekeken moet gaan worden waar mama en papa ten tijde van de werkzaamheden heen kunnen. Er wordt in eerste instantie gedacht aan de opname van mama en papa in een verzorgingstehuis.
Mama is volgens de thuiszorg in anderhalve week tijd ruim vier kilo afgevallen. Dit baart wat zorgen. Mama eet door de pijn nauwelijks. In overleg met de thuiszorg en de diëtiste begint ze weer met de proteïnedrankjes.
Vrijdag 31 08 2018
De verzekering komt maandag om opnieuw de zaken op te meten en aan de hand van die bevindingen een plan de Campagne te maken voor de herstelwerkzaamheden op korte termijn.
De pijn die mama ervaart blijft aanhouden. Ze gebruikt zes tot 8 paracetamol per dag. De huisarts komt opnieuw op huisbezoek. Als de pijn er maandag nog is moet ze contact opnemen met de huisarts.
‘s Avonds hoor ik mijn moeder onophoudelijk hoesten en overgeven. Hoe lastig ook. Ik neem het waar, ik registreer. Mijn vader en moeder hebben aangegeven bij de thuiszorg geen bemoeienis van mij te wensen, dus ik laat het maar gebeuren. Maar eerlijk is eerlijk dit vraagt meer van me dan ik je kan vertellen en druist totaal tegen mijn natuur in.
Zaterdag 1 september 2018
Het hoesten gaat onophoudelijk door. Het lijkt een beetje op de hoest die ze eerder in dit gehele traject ook had. Wat mij opvalt is dat haar huidskleur aan het veranderen is van grauwgrijs naar bleek en vaag geel. Mama ligt ook vandaag de hele dag op bed. Wat ik observeer bespreek ik met de thuiszorg en verder niet. Thuiszorg zet mama wederom op de weegschaal. Ze blijft gewicht verliezen. De laatste 2 dagen is ze weer ruim een pond afgevallen.
Zondag 2 september 2018
Mama ligt tot 12 uur in boven in bed. Ze komt beneden en duikt daar direct op het bed in de woonkamer. Ze kan nog steeds alleen op haar rechterzijde liggen. Dan ervaart ze het minste pijn. Mama vertelt dat de kleur van haar urine is veranderd naar bruin. Ik kan niet meer zeggen dan dat dit mogelijk door de medicatie komt en als ze het echt niet vertrouwd ze de huisarts kan bellen.