Genieten verdomme!

Met een tas vol medicijnen, gammele benen van het traplopen maar vooral een hoofd vol vertrouwen dat de nieuwe, lichte chemo die ik meteen vandaag toegediend heb gekregen mij echt nog wel wat tijd gaat geven, stap ik thuis dolgelukkig de woonkamer binnen.

Jaïr en Abel hebben besloten een feestje te…

'Hoe is het?' vraagt de oncoloog als ik haar een hand geef en voor controle haar kamer in stap. 'Slecht. Ik slaap alleen maar. Alles doet pijn en ik ben alleen maar aan het overgeven.' 'Ik zag het al aan de uitslag van je bloed. Ik ga je laten opnemen' zegt ze. Oh oke. Ik ben eigenlijk wel blij want…

‘De mensen van de levenseindekliniek vragen of ze wat later mogen komen’ zeg ik tegen Jair. En terwijl ik het zeg, hoor ik hoe absurd het klinkt. Absurd omdat het weer zoveel beter gaat en ik me nu al niet meer voor kan stellen dat dat ooit anders zal zijn. Absurd omdat ik straks oog in oog ga staan…

Het is 10 over 12 als ik gebeld word door een privénummer. Alleen het ziekenhuis belt met een privénummer. Ik had haar telefoontje niet voor 14 uur verwacht dus weet al dat het geen goed nieuws zal zijn. 'We hebben redenen om je nek en je schouder te gaan bestralen' zegt ze. 'Je kunt ondertussen met…

Als Jaïr Abel bij de naschoolse opvang ophaalt, is Abel vadertje en moedertje aan het spelen. 'Ik ben de vader, Sophia is het kind en Jack is de poes' zegt hij. 'Is niemand moeder?' vraagt Jaïr. 'Nee want die is dood.' En ze spelen vrolijk verder.

En zo bereiden we ons allemaal op onze eigen manier…

Met een mond vol kots ren ik langs de balie van de oncologie, op zoek naar het dichtstbijzijnde toilet. Ik heb de afgelopen dagen zoveel last van mijn rug gehad dat ik gisteravond het ziekenhuis heb gebeld. In overleg met hen heb ik wat morfine geslikt maar dat is niet helemaal goed gevallen. Ik ben…

'Je reserves beginnen op te raken' zegt de verpleegkundige door de telefoon. Slik. Ik heb haar gisteren gebeld omdat ik, net als vorige maand, zo moe ben en zulke verzuurde benen heb dat ik de trap nauwelijks meer op kom. Ik kon meteen bloed komen prikken en, net als vorige maand, krijg ik wat…

"Mam, zullen we een grapje met papa uithalen?" zegt Abel als we samen naar huis lopen. "Dan ga jij op de bank liggen met je ogen dicht en dan doe je vast alsof je dood bent. En als papa jou dan een kus geeft, roep je heel hard GEFOPT".  "Ja dat is een goeie, Abel . Dat doen we!"

Pling. Een mail van onze trouwfotograaf. De foto's zijn klaar. En terwijl ik ze download schieten de afgelopen 3 maanden als in een snel afgespoelde film door mijn hoofd. Hoe ik besloot m'n zussen en moeder niet meer mee te nemen naar het passen van m'n trouwjurk omdat ik het dubbele gevoel in hun…

Abel en ik zitten aan tafel. "Mama, mag ik nog een broertje of een zusje?" Ik probeer hem uit te leggen dat we eentje eigenlijk wel genoeg vonden maar daar kom ik niet mee weg. Dus gooi ik het over een andere boeg. "Mama heeft door het gif van de chemo geen eitjes meer" gooi ik in de strijd. Hij is…