Veerkracht
Ik krijg regelmatig te horen dat het ‘knap’ is hoe ik leef met de ziekte, omdat ik na elke tegenslag de kracht vind om door te gaan en weer iets van het leven te maken.
Zelf ervaar ik het niet als knap. Ik doe er namelijk niks bijzonders voor.
Veerkracht
Ik kende al veel dalen
maar krabbel steeds weer op
ik klauter naar de top
en word zomaar vanzelf
weer vrolijk in mijn kop
Er huist veerkracht in mij
die is verrassend sterk
maar wat ik altijd merk:
ik kan die kracht niet sturen
hij doet zijn eigen werk
Ik wens jullie allen veerkracht toe.
Hanneke
Meer gedichten staan op mijn website:
https://jmu120.wixsite.com/hannekemulder
43 reacties
Lieve Hanneke. Zo bescheiden als jij bent, ervaar jij het niet als bijzonder om steeds weer krachtig door te gaan, na een slechte uitslag. Nou ik vind dat HEEL BIJZONDER Hanneke. Diepe buiging voor jou. Liefs Dasje 🌺🌺🌺
Heel lief van je, Dasje, dank je wel. Maar met bescheidenheid heeft dit niet te maken, ik beschrijf gewoon hoe het gaat. Het gaat vanzelf, ik kan het niet beïnvloeden en sta er soms zelf verbaasd van dat ik me na een enorme inzinking weer zo goed kan voelen. Ik dein maar zo'n beetje mee op de golven, dat is alles
Liefs, Hanneke
Goedemorgen Hanneke,
Kort - krachtig en pure waarheid !!!
Ik word hier op deze site ook wel eens een beetje "onpasselijk"
van de vele teksten naar elkaar van "fantastisch " en wat "krachtig "
en een "prachtmens" en een " voorbeeld" etc etc etc.
Ik noem het in mijn hoofd altijd de "Applaus Machine " van Kanker.nl
Iedereen gaat met deze klote ziekte op haar of zijn manier om en er
bestaat geen verschil tussen de manier van de ene of de andere en
dus ook geen goede of slechte manier.
We zijn wie we zijn en handelen daar ook naar, zo ook hiermee.
Iedereen is prachtig en krachtig en geweldig en fantastisch, maar dus
ook mensen die niet ziek zijn!!!
Laten we met z'n allen eens stoppen met het "geslijm " naar elkaar toe.
Zo------ik heb weer gesproken....hahaha
XXX Hans
---
Eigenzinnig en recht voor z'n raap, zoals we van je gewend zijn, Hans. Ik zal maar niet schrijven dat ik je daarom bewonder, haha, maar het wordt gewaardeerd hoor.
Hartelijke groet,
Hanneke
Heerlijk eerlijk weer Hans! Wat jij aan de ene kant de applausmachine noemt noem ik aan de andere kant 'de kankerheld': degene die ziek is en die opeens helemaal nooit meer wat fout kan doen en vooral bejubeld wordt. Ik ben daar heel dubbel in, want soms vind ik het stiekem wel degelijk lekker als iemand me als held ziet. Sorry, ik zeg het maar eerlijk haha. Maar ik vind het ook heerlijk dat ik mensen (nouja, vooral een man) om me heen heb die het gewoon tegen me zeggen als ik heel snel normaal moet gaan doen haha.
Liefs Sandra
Net zoiets als "over de dode niets dan goeds" ook zo'n "lul-uitspraak " hahaha
XXX Hans
---
Tja, daar zit ik dan. Zal ik iets aardigs schrijven, op het gevaar af dat het onder Geslijm en Applaus zal vallen? Of zal ik ook schrijven dat iedereen even bijzonder is, dat is veiliger, niemand beweert immers het tegendeel.
Weet je wat? Ik schrijf wat ik wil. dat lijkt me veruit het beste. Dat jij vindt dat je niks bijzonders hoeft toe doen om die veerkracht elke keer opnieuw te hebben, zegt óók iets over jou. Als compromis zal ik niet applaudisseren maar achter de coulissen hoor ik toch veel instemmend gemompel.
Liefs, hoop dat je veel blijft bouncen, en meer op dan neer..
xx, Joke
Instemmend gemompel, dat vind ik wel een mooie. Zal mijn oren ervoor openzetten.
Hartelijke groet, Hanneke
Lieve Hanneke,
Fijn dat jij elke weer de veerkracht hebt om door te gaan!
Maar ik snap jouw reactie dat je het niet als knap ervaart. Ik denk namelijk dat het de menselijke natuur is om steeds weer op te staan, hoeveel ellende je ook over je heen krijgt. Voor de meeste mensen geldt dat ze weer een manier vinden om weer door te gaan en ook positieve dingen zien in hun leven.
Als je echter nog niet veel verdriet hebt meegemaakt, kun je je dat alleen niet voorstellen.
Liefs, Karin 😘
Je slaat de spijker op z'n kop, Karin. Die veerkracht zie ik hier bij veel mensen en zeker ook bij jou. Jouw laatste zin lijkt me ook zeer waar. Hiermee geef je me weer wat meer inzicht in die reacties. Want ik dacht bij het schrijven niet zozeer aan de mensen die ik hier op de site tegenkom, maar aan gezonde mensen in de privé-sfeer. Men is verbaasd over hoe ik het 'doe', omdat men zich er niets bij voor kan stellen. Zo was het voor mij ook toen ik nog niet ziek was.
Liefs, Hanneke
Hi Hanneke,
Fijn dat je zoveel veerkracht hebt! Gedeeltelijk zal dat waarschijnlijk in je karakter zitten, maar gedeeltelijk denk ik dat je onbewust ook bepaalde strategieën inzet om je veerkracht weer te activeren na tegenslagen. Misschien realiseer je je dat niet, maar je hebt vast voor ogen wie en wat je levenslust aanzwengelt. Bij mij komt die veerkracht niet vanzelf. Ik moet die “spier” wel degelijk trainen.
Liefs, Jessica
Dat zou goed kunnen, Jessica. Misschien is mijn strategie wel om juist geen strategie te hebben. Ik laat het komen zoals het komt. Verzet tegen de inzinkingen heeft geen zin, daar wordt het alleen maar erger door. En na zo'n dal kan ik toch altijd weer door.
Verder is het eenvoudigweg ook zo, dat ik me mentaal weer beter voel als het fysiek beter gaat, en daar heb ik helaas geen invloed op. Tot nu toe heb ik steeds het geluk dat periodes van hevige pijn of ander ongemak tijdelijk zijn, en dat ik weinig last heb van bijwerkingen. Het zal moeilijker worden naarmate het fysiek slechter gaat of de behandelingen zwaarder worden.
De 'spier' trainen, dat klinkt voor mij als een zware opgave. Sterkte daarmee. Maar ik zie wel dat het jou steeds weer lukt, ook na zware tegenslag. Zeker weer in jouw laatste blog!
Liefs, Hanneke
Mooi en herkenbaar gedicht weer Hanneke, dankjewel. En Jessica jouw beeldspraak over veerkracht als een spier die je kan/ moet trainen vind ik wel mooi.maar de werkelijkheid is toch wat complexer. Soms train je je suf en voel je je toch gebroken ( dus niet veerkrachtig). En soms heb je meer veerkracht en soms minder. Ook bij mij hangt dat samen met hoe goed ik m fysiek en mentaal voel.
Voordat ik ziek werd gaf ik af en toe workshops aan werkzoekenden over hoe blijf je veerkrachtig en vitaal na baanverlies. Maar nu ik kanker heb gehad besef ik pas echt wat voor topsport we allemaal bedrijven. Ook op het vlak van veerkracht. Elke keer opnieuw. En als je er dan ook nog zo’n opgewekt herkenbaar gedicht over kan schrijven, top!
groetjes, Christa
Dank je wel, Christa. Tja, baanverlies, dat doet me eraan denken dat ik me in het verleden daar zorgen over maakte. Heb toen ik jong was heel veel tijdelijk werk gedaan, moest dus steeds op zoek naar nieuw werk, en ook later heeft mijn baan heeft lang 'op de tocht' gestaan, maar bleef ik steeds net aan de goede kant van de streep. Nu denk ik: waar maakte ik me druk over. Maar dat is wat makkelijk gezegd, natuurlijk. Ik ben het wel met je eens dat kanker veel meer van je veerkracht vraagt dan baanverlies.
Liefs, Hanneke
Beste Christa,
Inderdaad is “het trainen van de spier”, dat geldt zowel fysiek, als mentaal, maar een onderdeel van een groter geheel, waarbij de training soms onvoldoende is of niet werkt. Dan vallen we in een gat of voelen ons gebroken. En dan is het een hele kunst om dat eerst te erkennen, door de pijn heen te gaan om daarna weer op te krabbelen. En ja, met kanker omgaan is absoluut topsport bedrijven!
Groetjes van Jessica
Hi Hanneke,
Dat is ook een uitstekende strategie, knap dat je het meestal kunt laten komen zoals het komt. Verzet heeft inderdaad geen zin, maar is wel een hele menselijke, eerste reactie. Lichaam en geest hebben absoluut invloed op elkaar. Laten we hopen dat je nog lang vrij blijft van lange periodes van pijn, ongemak of heftige bijwerkingen!
Ik heb nagedacht over wat je zegt over dat het je een zware opgave lijkt om die “spier” te trainen. Meestal ervaar ik dat niet zo. Het kan ook heel leuk zijn, omdat ik bezig ben met fijne, kalmerende of grappige dingen, zoals acupunctuur, mediteren, humor en lezen. Ik heb ook veel geleerd in de afgelopen jaren, gedeeltelijk door cursussen, workshops, boeken en films, maar ook van de bijzondere mensen die op mijn pad gekomen zijn. Een enkele keer is het lastig, omdat ik dan de discipline voor bepaalde dingen niet of moeilijk op kan brengen. Dat is dan maar even zo. Het is wat het is 😉.
Liefs, Jessica 😘
Als je het zo beschrijft, herken ik er ook veel in. Bewust zoeken naar dingen waar je blij van wordt, dat doe ik ook en dat helpt zeker. Ik heb het alleen nooit als trainen beschouwd, maar misschien doe ik er toch wel meer aan dan ik denk?
Maar toch is er zeker die onbewuste component. 's Morgens wakker worden en gewoon weer zin hebben in de dag, soms tot mijn eigen verbazing. Ik hoop dat jij morgen op die manier wakker mag worden!
Liefs, Hanneke
Inderdaad denk ik dat je er meer aan doet dan je zelf denkt. Waarschijnlijk ben je van nature een meer intuïtief mens dan ik en denk je daar veel minder over na, is het een soort natuurlijke of onbewuste strategie. Whatever works! 😊👍
Gelukkig zijn er veel momenten waarop ik me gelukkig voel, soms ook tot mijn verbazing. Bewust of onbewust worden we betere levenskunstenaars 😉.
Je blijft me aan het denken zetten, Jessica. Ik ben nl juist best een denker, lezer ook, heb bijvoorberld veel steun aan de Stoïcijnse filosofie van het aanvaarden wat je niet kunt veranderen.
Het zit hem er denk ik meer in, dat ik geleerd heb om niet te oordelen over wat ik voel; ook die gevoelens aanvaarden dus. Dat ik niet vind dat ik positief 'moet' zijn o.i.d.. Dat ik gewoon verdrietig of somber mag zijn. Het is immers al moeilijk genoeg, en als je jezelf ook nog gaat veroordelen, wordt het nog moeilijker.
Nou ja, zoiets. Denk ik. Bedankt voor je zinvolle input.
Liefs, Hanneke
Mooi gedichtje, ik noem het vallen en opstaan. Teleurstellingen omzetten in moed.
Ik ga eens op de veerkracht letten.
Warme groet Hanny
Dank je, Hanny, dat zijn ook mooie formuleringen en ze getuigen naar mijn idee zeker van veel veerkracht.
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
Ik herken dat wel, dat je mentaal ook weer opveert als het fysiek beter gaat. Je hebt het mooi beschreven, die kracht die je niet kunt sturen, maar zelf zijn werk doet. Op school hield ik altijd veel van natuurkunde en leerde over diverse soorten krachten: zwaartekracht, magnetische kracht van aantrekking en afstoting elektromagnetische kracht. De menselijke veerkracht kwam er niet in voor, maar hoort daar volgens mij ook bij.
Liefs, Margriet
Ja, misschien is het wel een natuurkundig verschijnsel.
Ik ken jou ook als een zeer veerkrachtige persoon. Na zo'n enorm zware operatie je leven weer volop opgepakt. En je gaat ook maar door, al zoveel jaren.
Liefs, Hanneke
Kort en krachtig, daar hou ik van. Gelukkig heb jij die veerkracht en gebruik je hem, hoe dan ook. Wees er blij mee want als je hem niet kon gebruiken, zag je leven er anders uit. Tom
Inderdaad ben ik er blij mee en helpt het enorm voor de kwaliteit van leven.
Dank je, Tom,
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
Ieder heeft zijn eigen rugzak en ieder gaat op zijn eigen manier om met tegenslagen in het leven. Of het nou om ziekte gaat of andere zaken in het leven. Ieder mens heeft die veerkracht je weet het alleen als het je nodig hebt.
Maar als ik naar jou en vele andere kijk doe je veel dingen ook op karakter. En dat is kopje niet laten hangen en er wat van maken hoe moeilijk het soms ook is. Ook denk ik dat veel van overleven in ons zit waardoor je krachtig en veerkracht op de voorgrond zet. We willen immers op onze leeftijd nog een hele tijd mee kunnen gaan op deze aardbol. En zoals je zegt het gebeurd. Omdat je wilt leven en doorgaan. Ik vind het een mooi gedicht ,maar ook mooi dat wij als mens deze veerkracht en kracht mee krijgen in ons bestaan ongeacht of je gezond of ziek bent.
Dikke knuf,
Finie
Eerlijk gezegd laat ik mijn kop best wel eens hangen, Finie. Maar het gaat steeds toch weer over, gelukkig. Het is inderdaad mooi dat we dit blijkbaar meekrijgen in onze bagage. Al geldt het helaas, vrees ik, niet voor iedereen. En dan is het nog veel moeilijker.
Liefs en bedankt voor je fijne reactie,
Hanneke
Herkenbaar. Ik vind die opmerking altijd een beetje dubbel en ongemakkelijk. Ongemakkelijk omdat het inderdaad vaak vanzelf gaat. Niet altijd hoor bij mij, maar ik merk wel dat hoe harder ik vecht om uit een dal te stappen, hoe minder dat lukt en soms is inderdaad opeens de knop toch weer om en gaat het 'opeens' weer goed. Dubbel omdat ik het ergens stiekem toch best fijn vindt als iemand dat zegt haha.
Liefs Sandra
Steek de complimenten maar mooi in je zak, Sandra, daar lijkt me niks mis mee. Het is ook een hele klus waar we voor staan en we doen het toch maar.
Hoe harder je vecht, hoe minder het lukt, dat vind ik wel een goeie. Ik denk inderdaad dat het zo werkt, in elk geval bij mij. Het maar over je heen laten komen, soms even flink uithuilen of uitrazen, en dan kan het inderdaad opeens weer goed gaan.
Liefs, Hanneke
Mooi!
Jaaa.... wij bezitten wel een goed stel elastiekjes..... En soms (vaak?) gaat dat het voorstellingsvermogen van gezonde mensen / mensen die nog niet 'echt iets hebben meegemaakt' te boven. We laten gebeuren wat onontkoombaar is en dealen met wat 'erbij hoort'.
En daarbij, je klaagt en piept niet. Een vriendin van onze vriendengroep heeft eens tegen een andere gezegd dat ik niet ziek kón zijn. Want ik lach altijd...... en zie er goed (gezond) uit.....
Misschien ( ik denk dat dus) zijn we ook wel een heel apart volkje. Waar velen nog veel van zouden kunnen 'leren'. Je begrijpt het wel...
Dikke knuffels xxxx Hebe
Een apart volkje, haha, daar lijkt het wel soms op ja. Maar uiteindelijk zijn we natuurlijk heel gewone mensen met helaas de pech dat we kanker kregen. En blijkbaar activeert dat die 'elastiekjes' die we al in ons bleken te hebben.
Liefs en knuffels terug,
Hanneke
Deinen op de golven, dat past heel mooi bij 'stabiel voortkabbelen', vind ik.
Ik voel wat je bedoelt. Drie jaar geleden, toen ik net de diagnose had, ging mijn moeder vaak mee als ik een onderhoudschemo had en ze vond mij geweldig en zo flink (al dat geprik voor een infuus, vaak de jongste op de oncologische dagbehandeling, en dat soort zaken). Ik was verbaasd, ik deed immers niks bijzonders. Ik onderging, zonder al te veel nadenken.
Laten we fijn blijven deinen en voortkabbelen, Hanneke, oke? Veel liefs! XXX
Ondergaan, ja meer hoeft eigenlijk niet. Een uitspraak van mijn vader was: "ik ga niet meer, ik onderga". Hij was toen stokoud en volkomen hulpbehoevend.
Maar wij gaan nog, ondanks al het ondergaan.
Wij gaan nog verder kabbelen en deinen, en ja, graag met jou en vele anderen hier. Goed plan!
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke
Mooi gedicht weer.
Tja, knap, strijder of vechter allemaal woorden die langskomen als je met deze kl#te ziekte te maken krijgt. Ik persoonlijk denk dan altijd hoezo? Als je ziek bent heb je geen keus of je knap, strijdbaar of een vechter bent, je moet wel veerkrachtig zijn om door te kunnen gaan, je hebt je maar mee te laten voeren in de achtbaan waar je in beland bent. Als je deze niet zo veerkrachtig zou doorstaan wat zou dat dan eigenlijk zeggen? Of je het nou wil of niet je hebt er maar mee te dealen. Ik wens ieder de veerkracht toe om de achtbaanrit te kunnen volhouden.
Liefs Nonnie ❤️
Je beschrijft het heel treffend, Nonnie. Ja, dat strijden en vechten, dat hoor je ook zo vaak en daar ben ik best een beetje allergisch voor. Want wat nou vechten, als je bij voorbaat al weet dat je niet kan 'winnen'?
En inderdaad, die veerkracht is geen verdienste. Als je die niet hebt, is het nog naarder, maar daar kun je ook weinig aan doen, denk ik.
Het beste voor jou en je man, en goede gezondheid; zo fijn dat ik dat jullie kan toewensen.
Liefs, Hanneke
Beste Hanneke
Kort maar krachtig
Wederom weer een prachtig gedicht waar waarheid in zit.
Ik wens jou alvast fijne feestdagen en een heel goed 2021..
Groetjes Angela
Lieve Angela,
Bedankt voor de goede wensen, ik wens jou van harte hetzelfde!
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
fantastisch, dat maakt mij ook blij in mijn hoofd. We kennen je zo, maar het is toch een echte levenskunst dit te doen.
Veel groetjes en virtuele knuffels
Geniet van het leven
Loes
Dank je, Loes. En zoals ik aan Sandra schreef: ik steek het in mijn zak.
Liefs, Hanneke
Mooi om al deze reacties te lezen ladies! Zo zie je maar weer hoe 1 gedicht zoveel moois kan genereren. En. hoeveel levenswijsheid wij met elkaar hebben vergaard!
ik wens iedereen die dit leest veel licht en liefde in deze laatste maand van het jaar. En daarna een (zo goed mogelijk) nieuw begin!
hey schat wat heerlijk zo een mooi gedicht op mijn zondag de zon gaat er van schijnen en ik heb een glimlach op me smoeltje ,
dichten gaat bij jou lijkt het vanzelf prachtig vind ik dat
liefs hes xxx
Blij met je glimlach, Hes! En nee, vanzelf gaat het dichten niet, ik zit er flink op te puzzelen. Maar dat vind ik wel heel leuk om te doen. De productie staat een beetje stil momenteel, ik moet er maar weer eens voor gaan zitten.
Okay das eerlijk dan ,maar het lukt dus wel en ik lees ook de andere reacties en iedereen houd van jou gedichten 👌🍀😘