Optimisme en pessimisme
De vorige behandeling begon ik heel optimistisch: het zou vast weer een hele tijd gaan werken. Dat de kanker flink doorgroeide was een zware tegenvaller. Nu ben ik opnieuw begonnen en weet niet goed wat voor houding ik moet aannemen.
“Een pessimist heeft altijd gelijk, of hij heeft een meevaller”, hoorde ik iemand zeggen op de radio. Het omgekeerde zou je kunnen zeggen over de optimist. Het zette me aan het denken. Is optimisme wel zo’n goed idee? Kun je misschien beter een pessimist zijn? Ik worstel ermee, maar kom ook tot een conclusie.
Optimisme en pessimisme
Optimisme vindt men oké
en pessimisme slecht
maar ik zit daar nu een beetje mee
want is dat wel terecht?
Ik was heus niet de grootste optimist
maar blijkbaar meer dan ik dacht
ik heb me nu al vaak vergist
had die kanker nooit verwacht
Toen mij daarover werd verteld
verwachtte ik te genezen
toen ‘t finale vonnis werd geveld
een ‘lange overlever’ te wezen
Maar na het zoveelste slechte bericht
lukte dat optimisme niet meer
ik kreeg steeds een knal in mijn gezicht
‘t zal wel weer slecht zijn de volgende keer
Dus werd ik somber, verviel in geklaag
maar dat voelt helemaal niet fijn
het verpest de dag van vandaag
een pessimist wil ik ook niet zijn
Ik houd maar eens op met die flauwekul
neem mezelf niet meer in het ootje
ik stel mijn verwachtingen op nul
dan is iedere dag een cadeautje
Ik wens jullie toe dat de dag van vandaag een cadeau mag zijn.
Hanneke
Meer gedichten staan op mijn website:
https://jmu120.wixsite.com/hannekemulder
38 reacties
Prachtig, doen zou ik zeggen.
Zo zwart/ wit, was en ben je niet. Je kleurt mijn leven iedere dag. Ondanks de mindere dagen.🤗
Liefs Alice 😘❤
Wat lief van jou, Alice. Nee, het is inderdaad niet zwart/wit. De stemming wisselt, dat kan ook niet anders. Gelukkig kunnen we altijd bij elkaar terecht. Over cadeautjes gesproken, dat is voor mij een heel groot cadeau!
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
Bedankt voor weer een prachtig gedicht met je overpeinzingen erbij! Ik geloof er niet zozeer in dat iemand een optimist of pessimist is. Optimisme en pessimisme bestaan naast elkaar. De druk die we van anderen voelen en ons zelf opleggen om altijd maar optimistisch te zijn vind ik onrealistisch en vermoeiend. Vaak zijn we ongelofelijk sterk, weerbaar en optimistisch en af en toe zijn we pessimistisch, verdrietig, boos of...
Levenskunst is wel om zoveel mogelijk elke dag als een cadeautje te zien. Daar ben ik het helemaal mee eens!
Ik wens je vele mooie cadeautjes toe en wees lief voor jezelf, als het even niet lukt om positief te zijn!
Liefs, Jessica 😘
Lieve Jessica,
Die levenskunst, ja, daar gaat het om.
Wat ik vooral graag wil, is zo min mogelijk met de toekomst (en vooral: de eerstvolgende uitslag) bezig zijn. Het gewoon maar zien als het zover is, en intussen het leven vieren. En ook die wisselende stemmingen maar gewoon accepteren; ze horen erbij.
Ik ben benieuwd hoe het met jou gaat, hoop weer eens een blog van je te lezen en wens jou ook veel cadeautjes toe.
Liefs, Hanneke
Hallo Hanneke,
Het zijn idd twee woorden die eigenlijk naast en bij elkaar horen,
net zoals " liefde " en " haat " --- "pijn" en " fijn" --- "gek " en "geniaal "
zo zijn er nog wel een aantal...
Ik "schreeuw " altijd tegen anderen al mijn hele leven, dat ze optimistisch
moeten zijn, maar voor mij zelf ben ik vaker wat pessimistischer...
En als anderen dat dan tegen mij zeggen is mijn vaste antwoord altijd
dat ik een optimist ben met levenservaring...hahaha
Maar je hebt zeker gelijk dat positief zijn veel leuker en minder vermoeiend
is dan negatief zijn [ helaas lukt het niet altijd ...Pfff ]
Maar wederom een parel van een gedicht !!!
Groetjes Hans
---
Dank je wel, Hans.
Je hebt gelijk. Het leven is vol tegenstellingen die vaak bij elkaar horen. Kan optimisme bestaan zonder pessimisme? Waarschijnlijk niet.
Een optimist met levenservaring, dat is een mooie! Misschien ga ik die af en toe van je lenen, als het mag.
Liefs, Hanneke
Natuurlijk mag je het "lenen " !!
---
Lieve Hanneke,
Een prachtig gedicht. Ik kan me er helemaal in vinden. Je kan niet altijd het een of het ander zijn. Ik probeer altijd optimistisch te zijn, maar als ik dan weer wat voel, dan komt meteen de pessimist in me naar boven. Dat is ook menselijk.
Leven in het nu is denk ik wat we zoveel mogelijk moeten doen. Proberen te genieten van wat we nog wel hebben.
Ik wens je ook nog heel veel cadeautjes toe.
Liefs en een dikke knuffel, Karin 😘❤
Lieve Karin,
Ja, zo werkt dat bij mij ook: als ik iets voel, dan krijgt de pessimist in mij een kans. De uitzaaiingen in mijn botten doen regelmatig pijn. Als ik pijn voel, denk ik dat het aan het groeien is, want dat was de vorige keren ook steeds zo. Maar krimp kan ook pijn doen, en vaak verdwijnt het ook weer, dus hoe moet ik het duiden? Ik weet het gewoon niet.
Het beste werkt altijd, het los te laten en bezig te zijn met de dag van vandaag. Het helpt om dat weer te bedenken, steeds opnieuw. Dus goed dat ook jij dit weer noemt, dank je wel.
Ook voor jou graag nog heel veel cadeautjes!
Liefs, Hanneke
Mooi gedicht! Waar mij pessimisme wordt verweten, hou ik het op realisme. Optimisme is een mooi iets, maar realisme en acceptatie geeft meer rust als het tegenzit. Jij verwoordt dat prachtig!
xx, Joke
Dank je wel, Joke. Je noemt iets wat voor mij een sleutelwoord is: acceptatie. Alleen het woord al maakt mij rustiger. Want we kunnen optimistisch of pessimistisch zijn wat we willen, de ziekte trekt zich daar niks van aan. Het gaat zoals het gaat. Als het lukt om dat te aanvaarden, dan zijn we op de goede weg.
Liefs, Hanneke
Wat een mooie en rake reacties op jouw mooie en rake gedicht. Ik hou het zelf, net als een paar eerdere reacties, het liefst op realistisch. Na 7 jaar lang iedere 3 maanden weer op de uitslag wachten en hopen op iets positiefs, maar steeds weer met je neus op de helaas minder positieve feiten gedrukt worden ben ik het optimisme wel kwijt. Hetgeen niet wil zeggen dat ik de hele dag sikkeneurig ben maar er zijn wel momenten dat het huilen me nader staat dan het lachen. Gelukkig ben ik van nature vrolijk (een vriendin zei gisteren dat ik de pretoogjes had van Toon Hermans) maar qua uitslagen en omgaan met de ziekte hou ik het op realisme, niet hopen want dan valt het vaak weer tegen.
Tom
Dank je wel, Tom, ook van jou weer een rake reactie.
Ja, realisme, misschien is dat wel wat ik in het laatste stukje bedoel, al had ik niet aan deze term gedacht.
Maar wat ik vooral graag zou willen: gewoon niet bezig zijn met de toekomst. Blij zijn met elke dag dat het nog goed gaat. En verder merken we het wel. Ik streef ernaar en vaak lukt het heel goed. Maar als er weer een uitslag aankomt, ga ik toch weer nadenken over wat het zal zijn, terwijl dat geen enkele zin heeft. Ik ben in elk geval nu geneigd het optimisme wat te temperen, want de vorige keer kwam ik van een koude kermis thuis.
Als dit middel blijkt te werken, wordt dat wellicht weer anders. Maar eerst zien, dan geloven.
Het blijft een wankel evenwicht.
Liefs, Hanneke
ik stel mijn verwachtingen op nul
dan is iedere dag een cadeautje
Dat is wat ik wil, en dat zou ik iedereen met kanker die op mijn pad komt, mee willen geven. Dat is acceptatie. Ik heb nog wat te leren. Prachtig gedicht, Hanneke! XXX
Dank je wel, Frie. Ik las net jouw blog over '10 jaar'. Toen ik hoorde dat ik niet te genezen was, zei een arts: "houd je vast aan het idee dat er mensen zijn die het wel tien jaar volhouden". Mijn eerste reactie was: "ik vind 10 jaar nogal weinig op mijn leeftijd!" Tja, moest er nog even aan wennen dat ik geen 80 zou worden. Dat heb ik al lang geaccepteerd.
Inmiddels weet ik dat roepen "ik ga voor minstens 10 jaar" voor mij niet werkt. Want die kans is maar 5%, dus waarom zou ik daar bij horen? En oei, wat valt het dan tegen als het toch veel eerder afloopt.
Mijn opa zei vaak: "je moet het laten meevallen". Dat vond ik wel een wijze levensles. Overigens werd hij zelf kerngezond en uiterst vrolijk 95 en werd toen dood gevonden in zijn stoel met een krantje op schoot, dus dat viel inderdaad nogal mee.
Nou ja, ik klets ook maar wat. Het blijft een worsteling, vooral als er weer een uitslag aankomt.
Liefs en veel sterkte in deze voor jou zo spannende tijd,
Hanneke
Lieve Hanneke,
Wat een prachtig blog. Dewoorden houden mij in z'n greep. Want inderdaad geen verwachtingen hebben, dan kan het altijd meevallen.
Dank voor het delen.
Liefs Bianca
Dank je wel, Bianca. Ja, het kan meevallen, maar dat deed het alweer niet vandaag. Het is maar goed dat ik niet te optimistisch ben geweest. Tumor markers verder gestegen, scan vervroegd. Het blijft moeilijk.
Liefs, Hanneke
XXXX Hans
---
Mooi! Het blijft een uitdaging: leven bij de dag en in het moment.
Dank je wel, Sandra. Ja dat blijft zeker een uitdaging, en het belang ervan werd vandaag voor mij weer eens bevestigd, zie mijn antwoord aan Bianca.
Liefs, Hanneke
Pfff wat klote. Dat moest toch niet mogen, als je net met een ander middel bent gestart! Ik hoop zo dat de scanuitslag meevalt...
Het is moeilijk positief te blijven wanneer je de ene fouten uitslag na de andere krijgt. Soms heb ik dagen, je kan je het haast niet voorstellen dat ik even niet denk aan de deze rotziekte en geniet van mijn kleine man. Maar vaak wordt ik dan weer terug gehaald naar de realiteit door een pijnscheuten. Ondanks dat ben ik altijd een optimist en is mijn glas half vol. Ik hoop dat de bloed uitslagen een vals beeld gegeven hebben en dat je scan stabiliteit laat zien. 😘groetjes Caroline
Lieve Caroline,
Ja, dat is zeker moeilijk. Ik vind het goed dat je nog kunt genieten van je jongen en hoop dat jou dit echt nog lang gegeven is.
Ja, dat herken ik, van die pijn. Ik heb nu ook steeds maar pijn, het popt steeds ergens anders op, je kunt het niet wegdenken en dan is het ook moeilijk om het te vergeten. En juist die combinatie van pijn en gestegen markers vond de oncoloog verontrustend.
Toch heb ik het ook vaak heel goed en ben blij met alles wat ik nog heb, we laten die kanker dat glas niet voortijdig leeg maken!
Heel veel sterkte voor jou en liefs,
Hanneke
Hoi Hanneke,
ja dat is een dilemma, magisch denken, of nu pessimisme of optimisme goed is en helpt. Ik probeer altijd neutraal te zijn, altijd als ik naar de controle ga en zo min mogelijk te verwachten. Maar voor een goed leven is een gezonde portie positieve stemming, in zin van zien wat het leven aan goede dingen te bieden heeft bevorderlijk, dat weten we wel. Maar ja, het valt echt niet mee als je altijd weer een dreun krijgt, het is allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan en dat wordt vaak vergeten. Het positieve te blijven zien is een hoop (mentaal) werk.
Mooi hoe je ons altijd weer inzicht in jouw worsteling geeft, ik denk dat iedereen hier er een lied van kan zingen, van deze worsteling. Jij zingt het lied bijzonder mooi en brengt positieve energie in het leven van anderen. Een waarlijk grote bijdrage.
Liefs van Loes
Tjongejonge Loes, wel wat veel eer voor mijn versjes hoor! Maar dank je wel, en ik steek het in mijn zak.
Neutraal ja, dat is wat ik bedoel. En vooral ook: niet met de toekomst bezig zijn maar met de dag van vandaag.
Overigens lukt het nog niet erg om mijn voornemen toe te passen. Gisteren kreeg ik geen beste uitslag van een bloedonderzoek. Daarom een vervroegde scan. Ik dacht: deze middelen werken dus niet. Maar vandaag heb ik minder pijn en gloort er toch weer wat hoop op een meevaller. Zo blijven we bezig, en erg neutraal is het dus nog niet.
Maar blij met het cadeautje van de dag van vandaag ben ik wel!
Liefs,
Hanneke
Wat het ook is, elke dag is een cadeau. Soms met veel slingers en soms helemaal geen slingers. Je doet het goed! Je bent een pracht mens 😘
Lieve Pasje,
Omdat ik weet waar en in welke omstandigheden jij dit schrijft, ben ik extra geraakt door jouw reactie. Geen slingers voor jou vandaag helaas...
Heel veel liefs en sterkte, en wat er ook gebeurt, wij houden paal!
Hanneke
Lieve Hanneke
Wat heb je het weer pakkend beschreven. Emoties wisselen mekaar af, de ene keer kun je de hele wereld aan en ben je een blij ei en de andere keer stort je wereld in en kun je de hele dag wel janken . Het zullen wel de wegen zijn die je moet bewandelen,hoe hard deze soms ook is, de emoties mogen er zijn en acceptatie is misschien wel het moeilijkste van het leven met kanker en na kanker. Iedere keer stel je je leven weer bij. Wens dat voor jou iedere dag een cadeautje mag zijn met een hele grote strik, geniet van alles om je heen en bewonder de wereld.
Liefs Nonnie ❤️
Bedankt voor je mooie reactie, Nonnie. Inderdaad, de stemmingen wisselen elkaar af en dat zal zo blijven, wat ik me ook voorneem.
Bewonder de wereld, dat zeg je mooi. Niet alles in de wereld is bewonderenswaardig. Maar als je goed kijkt is de schoonheid dichtbij. Als ik met een mooi boek in de zon op mijn balkon zit, tussen prachtig bloeiende planten, met uitzicht op veel groen en een sloot met jonge eendjes en meerkoetjes, ja, dan ben ik vol bewondering en zit er een strik om het cadeau van vandaag.
Liefs, Hanneke
Briljant!
Lieve Hanneke, zelfs als geboren optimist en positief mens, herken ik elke stap die en elk gevoel dat je beschrijft. Toch is dat zeker niet hetzelfde, omdat ik die gevoelens ervaar in niet míjn leed maar dat van anderen. Tenminste niet nu; en daarom gaat het. Daarin raak ik mijn ik dan kwijt en verlies me in het verdriet en de pijn van hen waarvan ik niet wil dat ze dat verdriet, die onzekerheid en die pijn ervaren en voelen. Wil ik dat overnemen. Dan zit ik bij voorbaat 'op een dood spoor' en ben het vertrouwen kwijt dat er ook nog wel 'eens' iets goeds kan gebeuren. Een negatieve rollercoaster waaraan geen eind lijkt te komen.
Het is niet vreemd vertrouwen kwijt te raken en hoop te verliezen als telkenmale het vertrouwen, de hoop en het geloof je teleurstellen en het tegendeel bevestigen. Dan sluipt het stiekeme stemmetje van je eigen gevoel naar binnen en dat 'bedriegt' je niet. Stemmetje is niet stiekem, integendeel. Stemmetje is een deel van jou dat een 'waarheid' spreekt die je gewoon niet horen wilt. Dat is geen pessimisme dat het van het optimisme overneemt. Dat is gewoon niet willen geloven en weten dat jouw IK het bij het rechte eind heeft. Jouw IK met een ongekende realiteitszin. Daaromheen kunnen we velden vol mooie bloemetjes zaaien, genieten van de daarop volgende kleurenpracht, maar we weten dat die niet eindeloos zullen blijven bloeien. Behalve de nagemaakte, maar die zijn veel minder mooi.....
Als je uitgaat van niets, is een klein beetje iets altijd veel. Het is gemakkelijk je zegeningen te tellen als je weet dat je er nog meer kunt verwachten. Wanneer dat vaste stukje bodem onder je voeten wordt weggevaagd, moet je het met jou en jouw IK verder doen. Cadeautjes krijgen gebeurt in 'onze wereld' wel, maar minder vaak dan we zouden willen. Je accepteert dat al geruime tijd; zolang ik je ken. Cadeautjes geven we elkaar en onszelf. Koester die. Ze zijn van hoge waarde waardevol. Het cadeau zijn je geliefden. De cadeautjes zijn wij. Jouw cadeau ben JIJ. Blijf bij jou en vecht niet voor een jij die niet bij jou past. Jij bent jouw cadeau. Jij bent óns cadeau. Wat je ook kunt kwijtraken, dát niet. Nooit.
Wens je eindeloos veel cadeautjes. Wens je vervolgens dat je er nog heel lang over doet eer je ze allemaal hebt uitgepakt. Op jouw manier. Telkens elke dag weer op jouw manier!
Sorry...... 'beetje' lang...
Lieve Hebe,
Bedankt voor deze prachtige virtuoze woordenvloed. We kennen elkaar behoorlijk goed inmiddels, ik weet van jouw neiging het leed van anderen over te nemen en jij weet dan weer dat ik niet wil dat jij dat doet. Want ook jij bent ongeneeslijk ziek maar hebt dan het 'geluk' dat je er na tien jaar nog bent. Maar tien jaar met Kahler leven, ga er maar aan staan. En dat zien mensen niet altijd. Want Hebe straalt, dus het gaat goed, toch?
Ondertussen gaan mijn gedachten verder. Nu heb ik bedacht: ik kan nergens op rekenen, maar hopen mag wel. Dus ja, ik blijf hopen, voor mezelf, voor jou en voor iedereen hier. Hoop op genezing is er voor velen van ons niet meer, helaas. Maar hoop op meer tijd, hoop op een goede dag vandaag en een rustige nacht vannacht, die is er wel!
Heel veel liefs,
Hanneke
Huilen mag hè? Zien jullie toch niet.....
Dank mooi mens! Een beetje een betraande hele dikke knuffel; want zo mag ie wel... xxxxHebe
Lieve Hanneke,
Elske ter Veld, ooit staatssecretaris van sociale zaken, zei eens tegen haar erg veeleisende achterban: "Gelijk hebben is mooi, maar het gaat om gelijk krijgen." Zij stond bekend als realist. Die weg heeft mij altijd erg aangesproken.
In de slotregels van jouw gedicht heb je de weg tussen optimisme en pessimisme gevonden. Het realisme is de keus die je gemaakt hebt. Ik vind het ontzettend knap van je. Het is zo sterk om ondanks al die slechte berichten te kunnen blijven genieten van de mooie dingen die er wel zijn. Je zei wel eens, dat je je aan mij spiegelt, omdat het al zo lang goed gaat bij mij. Ik spiegel me nu aan jou, om de kracht die je telkens weer weet te vinden in deze moeilijke periode. En ik wens je nog vele cadeautjes!
liefs Margriet
---
Mooie woorden Margriet !!
Groetjes Hans
---
Lieve Margriet,
Dat jij het al zo lang volhoudt is niet de enige reden dat je voor mij een voorbeeld bent. Ik leerde van jou vooral ook om me niet te veel te laten weerhouden door de ziekte. Gewoon weer in ons orkest spelen was daarin de eerste stap. De Vierdaagse doe ik jou niet na, maar ik heb sinds de diagnose al drie prachtige wandelvakanties gedaan langs de Engelse en Franse kust.
Ik vind jou ongelofelijk krachtig, te meer daar je een behoorlijke handicap opliep door de ziekte, maar blijft doen wat je belangrijk vindt.
Heel veel liefs,
Hanneke
Mooi om te lezen hoe je gedachtes omzet in een gedicht. Realistisch zijn met een positieve inslag, althans zo interpreteer ik het. Ik had je gedicht een paar dagen geleden al gelezen en moest het toch even op mij laten inwerken (vandaar deze late reactie). Soms heb je dat, woorden die maar rond blijven zingen in je hoofd en je prikkelen om erover na te denken. Dus daarvoor mijn dank.
Is het glas half vol of half leeg? Ik probeer voor half vol te gaan, maar blijf wel realistisch. Ik wens je nog heel veel (half)volle glazen toe.
Dank je Arjen. Inmiddels is mijn glas gelukkig weer wat voller.
als ik dit zo lees denk ik zijn we op zijn tijd niet alleemaal een beetje van beiden
ik zit denk ik een beetje in het midden vaak optimistisch en heel af en toe n beetje pessimistisch ,ik lees nog ff verder
knuff hes xxx