Na vier jaar
Gisteren was het vier jaar geleden dat ik hoorde, ongeneeslijk ziek te zijn. Het stemt tot dankbaarheid, maar het is anders dan vorig jaar. Toen kreeg ik vlak voor mijn ‘kankerverjaardag’ slecht nieuws. Nu weer. Toen begon ik pas aan mijn tweede behandellijn. Nu aan de vijfde. Van de drie behandelingen die ik afgelopen jaar kreeg, hebben er twee niet gewerkt, en één korter dan gehoopt. Hoe sta ik er nu voor?
Na vier jaar
Nooit gedacht
een gedicht met deze titel te schrijven
niet verwacht
zo lang nog in leven te blijven
Ik ben heel dankbaar
voor die vier jaar
maar ik voel me niet echt blij
deze gedachte lijkt me reëel:
vier jaar is al behoorlijk veel
er komt vast niet zo veel meer bij
want het gaat niet zo goed met mij
Sterkte voor jullie allen,
Hanneke
Meer gedichten staan op mijn website:
https://jmu120.wixsite.com/hannekemulder
50 reacties
Mijn hart huilt, voel je gedachten.
Ook mij is nooit een morgen beloofd. Leef met de dag.
Hopelijk gaat het beter wanneer je weer wat verder bent. Ook ik voelde me voor deze 3 kuren veel beter dan nu. Dan maar hopen dat het doet wat het moet doen en het de moeite waard geweest is van onze kostbare tijd.
Liefs Alice 😘❤🙏
Lieve Alice,
Ja, ook jij weet hier alles van, je moest al zo vaak horen dat een behandeling niet werkte; ook het spul waar ik nu mee begonnen ben. Je hebt gelijk, ons is nooit een morgen beloofd en we zijn er toch nog steeds. Dit hadden we aan het begin niet durven hopen. Daarom voel ik ook die dankbaarheid. Wat jij schrijft: leef met de dag, is verreweg het beste. Alleen ook de dag van vandaag is niet altijd een feest. Vandaag gaat het met mij trouwens weer wat beter, dus daar ben ik blij mee.
Dank voor jouw altijd zo warme en steunende reacties.
Veel liefs, Hanneke
Dank je wel Hanneke, ook jou steun en krachtige woorden doen mij altijd goed.
Fijn dat het nu beter te handelen is.
Liefs Alice ❤😘
Lieve Hanneke,
Wat vreselijk dat je weer slecht nieuws gekregen hebt! Ja, je kunt dankbaar zijn voor die 4 jaar, maar het blijft zo moeilijk te accepteren dat het leven waarschijnlijk niet heel lang meer duurt, als je nog zo jong bent. Hopelijk is dat niet heel lang meer nog veel langer dan menigeen denkt! Er kan altijd nog iets voorbij komen wat werkt. Houd moed! ❤️
Liefs, Jessica
Lieve Jessica,
Ach, dat jij nu schrijft dat ik nog zo jong ben, terwijl jij nog zo veel jonger bent en met hetzelfde te kampen hebt.
Ja, er kan altijd weer iets langskomen dat werkt. Ik wens dat vooral jou ook zó van harte toe!
Dank voor jouw onvoorwaardelijke steun en ik wens je heel veel sterkte.
Liefs, Hanneke
Ach, lieve Hanneke
Kan me geen voorstelling maken hoe je je moet voelen, bonus jaren zijn mooi meegenomen. Wat kl#te dat je geen goed nieuws hebt gekregen, hoe verdrietig dit. Hoop dat je kracht hebt om de kleine momenten met beiden handen aan te pakken. Hou je goed en ook al voelt het zo eenzaam, ik en meerdere op deze site denken aan je en leven met je mee.
Liefs Nonnie ❤️
Dank je wel, Nonnie. Wat lief dat je aan mij denkt terwijl je momenteel zelf de handen helemaal vol hebt nu jouw man weer zo ziek is.
Veel sterkte en liefs,
Hanneke
Hey Hanneke,
Je eindigt met de vraag "hoe sta ik er nu voor "??
Je weet het dus ook niet en na je vorige " verjaardag " is er toch zo maar
weer een jaar bijgekomen.
Wat komt er na deze verjaardag dan weer bij...je weet het niet!!!
Het is winter - koud - klote weer - eenzame tijd en ga zomaar door,
maar laat je koppie nu niet gewoon hangen en denk van...
"ik heb toch mooi een jaar erbij, op naar een nieuw jaar erbij " !!
Ik weet wel dat het makkelijker opgeschreven is dan om te zeggen
tegen jezelf, maar probeer het in ieder geval.
XXX Hans
---
Dank voor je reactie, Hans. Je hebt gelijk, we weten niet hoe het gaat lopen. Maar ik wil me hier niet stoerder of sterker voordoen dan ik ben. Momenten van moedeloosheid horen er helaas bij.
De veerkracht waar ik een paar blogjes geleden over schreef is er ook nog hoor, maar die wordt wel weer even op de proef gesteld.
Het beste ook voor jou; immers voor jou ook winter, eenzame tijd etc.
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
Wat is het toch allemaal dubbel. Misschien zou je wel getekend hebben voor de 4 jaar toen ze je vertelden dat de kanker ongeneeslijk was. Maar zelfs die 4 jaar zijn vast geen reden voor slingers. De onzekerheid, de kuren, de uitslagen, de klachten, het moet bikkelen zijn geweest, en dan nu ook nog weer slecht nieuws. Ik weet niet hoe je het doet. Zou willen dat kanker jou eens even vakantie gaf, een heeeeele lange. Wel een apparaat meenemen om te bloggen met ons, we kunnen je echt niet missen.
Liefs, Joke
Dank je wel, Joke. Wat ben je toch trouw in je reacties. Inderdaad had ik niet durven hopen op vier jaar. Slingers heb ik inderdaad niet opgehangen. Vorig jaar scheef ik nog: 'slecht nieuws, maar vandaag gaat de vlag uit!' Nu voelt het anders. De kanker heeft flink huisgehouden het afgelopen jaar, ik heb talloze uitzaaiingen erbij.
Maar ik ben er nog en blijf hopelijk nog wel even bloggen.
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
Wat klote dat je weer slecht nieuws hebt gekregen. Ook al ben je dankbaar voor die 4 jaar en weet je dat het er ooit een keer aankomt: niemand wil dat slechte nieuws horen.
Ik loop een beetje vast in wat ik verder nog wil zeggen, dus ik hou het maar bij heel veel sterkte voor jou en weet dat er aan je gedacht wordt.
Liefs Sandra
Jouw woorden zijn prima en geven mij echt steun. Het hoeven er niet altijd heel veel te zijn, toch? Dank je wel!
Het allerbeste ook voor jou.
Liefs, Hanneke
Och lieverd. Het is helemaal niet gek dat je het even niet meer weet. En dat jij je verdrietig voelt. Alle beperkingen rondom het coronavirus helpen daar ook niet in mee. En de behandelingen zullen steeds zwaarder gaan voelen. Hopelijk volgt er bij het volgende controle moment een gunstige uitslag.🤞🤞🤞
Dank voor je begrip, lieve Dasje. Inderdaad maakt corona het er ook niet vrolijker op. En wie weet krijg ik zomaar weer eens een goede uitslag en is de nieuwe, zware behandeling niet voor niets.
Liefs en het beste voor jou,
Hanneke
Lieve Hanneke,
Het stemt me erg droef, dat het gewoon niet goed gaat momenteel. Al 4 jaar heb je er bij gehad, maar we willen allemaal zo graag meer. Ik hoop van harte dat je nog een tijd gegund is. Maar ik snap ook dat het steeds zwaarder wordt naarmate je vaker slecht nieuws krijgt.
Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat er toch nog goede momenten komen voor je.
Liefs, Karin 😘😘😘
Lieve Karin, dank voor je reactie. Ja, het is toch een soort gulzigheid, die wil om te leven is zo sterk, zelfs al is het leven met kanker niet makkelijk.
Goede momenten zijn er zeker nog, ik hoop op zeer vele daarvan ook voor jou. En sterkte met de bestralingen en hopelijk maximaal resultaat.
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke het is ook zwaar. Logisch dat je het af en toe niet meer weet. Er zullen ook weer momenten komen dat je wel weer kunt genieten. Steeds weer afscheid moeten nemen van dingen die niet meer gaan. Het lijkt me een loeizwaar iets. Ik hoop voor je dat de momenten van loslaten veelvuldig zullen zijn. Ik wou dat ik je kon helpen maar ik kan alleen maar in gedachten met je meeleven. Liefs An
Helpen tegen de ziekte kan niet, maar jouw medeleven helpt mij wel degelijk, An. Het is zo fijn om hier begrip te vinden.
Wat je schrijft is inderdaad een heel moeilijk onderdeel: steeds weer afscheid nemen van dingen. Maar ik probeer ook steeds op zoek te gaan naar dingen die nog wel kunnen, ook nu in coronatijd, en die vreugde geven. Er zijn gelukkig boeken, er is mooie muziek, ik kan nog elke dag naar buiten, er is nog veel dat het leven de moeite waard maakt.
Veel liefs, Hanneke
Hoi Hanneke. Waar voor veel mensen de frustratie er van afdruipt dat ze vandaag de dag zo beperkt worden in alles, denk jij in mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Dat is een sterke eigenschap. Koesteren en genieten wat je allemaal nog wel kan en jou kennende doe jij dat ook.
Dat de rek aan behandelopties een keer op is, is een gegeven waar ook ik mee worstel. Gelukkig niet te vaak, want ik heb kanker, kanker heeft mij niet.
Veel plezier en genoegen in het maken van mooie herinneringen. Daar zijn wij inmiddels experts in! Groet, Herwin
Dat raakt me wel, Herwin, dat jij dat tussen mijn toch wat sombere woorden doorleest. Inderdaad is dat zo, net als jij en vele anderen hier zoek ik naar wat er nog wel kan, en dat is nog een heleboel. Er wordt een hoop geklaagd over de beperkingen van de lockdown, maar het lijkt erop dat wij kankerlijers weer het minst kankeren van allemaal.
Ben benieuwd hoe het met jou gaat, jij moest toch ook aan zwaarder geschut beginnen?
Hopelijk lezen we binnenkort weer een blog van je.
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
Het is niet vreemd om de gedachte te hebben "hoe je er nu voor staat". Ieder jaar is je weer gegeven maar je leeft in een onzekerheid. Het voelt waarschijnlijk heel dubbel, enerzijds voel je misschien een soort van blijdschap en anderzijds voel je een zekere droefenis/verslagenheid (vreemd genoeg).
Maar lieve Hanneke, ik zit nog niet zo lang op kanker.nl maar jij hebt al zoveel liefde gegeven en wij hebben al heel veel liefde van jou mogen ontvangen. Je maakt prachtige gedichten, telkens sla je de spijker op z’n kop, je weet zo goed je gevoelens te verwoorden. En daarnaast ben je een ontzettende steun voor alle mensen die even een aanmoediging nodig hebben. Nu ben jij aan de beurt!! Weet dat er heel veel mensen met je meeleven. Ik denk aan je en hoop echt nog een hele poos van je treffende gedichten te mogen genieten (ze helpen niet alleen jou maar ook mij/ons).
Heel veel sterkte, sterke Hanneke.
Liefs 🍀
Jee, wat een lieve reactie. Ik ben ontroerd en sprakeloos.
Dank je wel en voor jullie ook heel veel sterkte.
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
Ook mij stemt het verdrietig dat je geen goede uitslag hebt. ik voel met je mee en ik voel ook jouw verdriet. Je hebt inmiddels al vier jaar erbij. En logisch dat je gulzig bent naar nog meer jaren . Het is ook jouw levensdrang en overlevingstand. En het klopt dat behandelingen steeds zwaarder worden en minder effect hebben. ik ervaar dat op dit moment ook.
Corona neemt ook veel in beslag. De angst, opgesloten voelen, je extra tijd niet volledig kunnen benutten in de zin die jij eraan wilt geven. En daar heb je al heel lang mee moeten dealen in je ziekte proces.
Toch hoop ik dat je nog wat kunt leven bij de dag want dat doe je inmiddels al een hele tijd. En er wordt weleens gezegd ,de slingers in het leven moet je zelf ophangen, maar dat lukt niet altijd. En er komt een tijd dat die slingers ophangen niet meer lukt. En dat mag je dan ook zeggen. Je bent een sterke en krachtige vrouw ook door te zeggen dat het niet makkelijk is voor je op dit moment. Hopelijk mag je je weer iets beter gaan voelen de komende tijd.
Heel veel sterkte en een dikke knuf Finie
Dat is wel een mooie, Finie, van die slingers, dank je wel. Doet me denken aan wat Marc de Hond noemde: licht in de tunnel maken, als er geen licht aan het eind van de tunnel is.
Ik ben het met je eens dat het ook sterk kan zijn om toe te geven dat je het moeilijk hebt. Gelukkig is daar alle ruimte voor op dit forum.
Je schrijft dat jij ook ervaart dat behandelingen zwaarder worden en minder effect hebben. Wat ellendig. Daar schrik ik van en het maakt ook verdrietig.
Maar we hebben het ermee te doen. En ik ga toch een slingertje ophangen vandaag.
Liefs en ook veel sterkte voor jou, Hanneke
Lieve Hanneke, ik ben in tranen van je gedichtje, van de reacties er op en dan ook nog van jouw reacties op de reacties, volg je me nog? Wat ben je toch een ontzettend lief, meelevend mens. Zoveel voor de kiezen gekregen en toch voor iedereen nog een bemoedigend woord of een hart onder de riem.
En 4 jaar is nog veel te kort, natuurlijk wil je meer, langer, maar wel op zo'n manier dat je nog plezier aan het leven hebt. Wel op zo'n manier dat er goede tijden zijn, tussen de zware behandelingen door. Ik zucht er van hier.
En nu kom ik niet verder dan het weinig originele maar zeer gemeende: ik hoop uit de grond van mijn hart dat de behandeling aan slaat! Dat de bijwerkingen wat milder worden, dat je 's nachts goed slaapt, dat pijn verdwijnt. Houd moed en hoop! Heel veel sterkte en heel veel liefs XXX
Dank, lieve Frie, wat een warme reactie. Ik kom nu niet verder dan plagiaat, namelijk van jouw opmerking die iedereen hier wel kent: "ik pak de tissues er maar weer bij".
Heel veel sterkte en liefs terug, Hanneke
Ohh o zo lieve Hanneke! De tranen rollen en ik laat ze maar... Geen zin er tegen te vechten en ik snap dat jij soms ook geen zin meer hebt er tegen te vechten. En dat dan in een heel andere, diep trieste betekenis. Ons medeleven en de hoop troost te kunnen geven, zijn even groot als het medeleven en de troost die jij ons telkens weer weet te geven. In jouw blogs, maar zéker ook in de altijd mooie, lieve, attente, waardevolle, welgemeende, opbeurend eerlijke reacties. Voor een lach en een traan... altijd goed....
Als je er vóór staat, lijkt 4 jaar best veel. Goh, 4 jaar! Dát is nog heel ver weg en duurt nog lang. Zoals jij wellicht hebt gedacht 4 jaar geleden 'dat haal ik nóóit', heb je het nu wél gehaald en wil je meer. Tenminste meer van jaren die het leven waard zijn. Zo ongelofelijk menselijk. We zijn nog niet klaar hier en hebben het nog fijn. Ik hoop zéér dat de behandeling die je nu ondergaat het gewenste effect heeft en meer. Godsamme, dat móet gewoon! Aan onze gedachten, gebedjes en kaarsjes zal het niet liggen. Denk elke dag diep aan je.....
Het ontroert me ook al de lieve, bijzondere en liefdevolle reacties te lezen. Hartverwarmend!
Heel veel liefs en onwijs veel dikke knuffels xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Hebe
Dat ontoert mij ook enorm, al die liefdevolle reacties. En nu ook nog zo'n mooie van jou erbij, Hebe. Mijn woorden beginnen op te raken, maar dank, dank, dank.
Net zo veel liefs en knuffels terug, Hanneke
Ach lieve Hanneke, kon ik nu gewoon maar een arm om je heen slaan voor een beetje troost.
Voordat ik jouw gedicht las, was ik net cello aan het studeren: de Vocalise van Rachmaninoff. Ik vind het een prachtig weemoedig lied en ga het zo nog een keer spelen en stuur het dan in gedachten naar jou.
Ik hoop van harte dat de kuur, die je nu hebt, wel meer voor je kan doen en dat je nog wat tijd krijgt.
Heel veel liefs en sterkte, Margriet
Prachtig, Margriet, dat je Rachmaninoff voor me hebt gespeeld. Wat is het alweer lang geleden dat we samen muziek maakten in ons orkest. En de kans dat ik nog terugkom, na corona, wordt wel steeds kleiner. Maar ik hoop dat jij er in elk geval nog jaren zult spelen!
Liefs en sterkte ook voor jou, Hanneke
Ach verdorie Hanneke, wat balen zeg. Dat hoop je toch heel lang niet te horen en natuurlijk voel je je niet blij.
Ik hoop dat deze behandelingen aanslaan, met weinig bijwerkingen en pijn.
Sterkte ik denk aan je
liefs Hanny
Dank je wel, Hanny. Met jouw reactie ben ik wèl blij! Sowieso blij om je te zien, want in je laatste blog schreef je dat je corona had gekregen. Vond ik heel zorgelijk. Herstel je daar al van? IK hoop het van harte!
Liefs en sterkte, Hanneke
Nog niet echt morgen wordt beoordeeld door de oncoloog of ik opgenomen moet worden. Moest helaas ook stoppen met de olaparib. Eerst opknappen van de corona
Warme groet Hanny
O jeetje Hanny, wat een ellende. Dat lijkt me echt heel naar en beangstigend. Hoop dat je hiervan snel beter wordt en door kan met je behandeling tegen kanker. En mocht je toch opgenomen moeten worden, héél erg veel sterkte!
Hoi Hanneke,
Waardeloos, klote, droevig, triest, allemaal woorden die op jouw situatie nu slaan. Toch las ik dat je gelukkig ook nog wat energie kon putten uit dingen die je graag doet zoals wandelen en muziek maken. Blijf dat vooral doen.
Wat ook mooi is, is dat er een mogelijkheid is om je ellende te spuien zoals dit forum. En nog mooier is het dat er zoveel mensen zijn die jou helemaal begrijpen, en dan bedoel ik helemaal. Wat een gevoelige, warme en prachtige, steun krijg je hier.
Hou je haaks,
Tom
Inderdaad Tom, dit forum is goud waard. Zo veel steun, zo veel bijzondere contacten. Jij bent daar één van. Ik vind het zo gaaf dat jij een aantal van mijn gedichtjes in liedjes hebt omgezet. Ben de tel al kwijt inmiddels, en de nieuwste is weer een juweeltje.
Liefs en houd jij je ook zeer haaks,
Hanneke
Hoi Hanneke,
Woorden schieten tekort, dus ik wens je alleen even heel veel sterkte.
Hartelijke groet, heel veel liefs en een digitale knuffel,
Conny
Wat lief van je, Conny. Voor jou ook veel liefs en een digitale knuffel terug!
Hanneke
Lieve lieve Hanneke, dit zijn woorden die ik niet wil lezen. Woorden die me heel erg verdrietig maken. Tuurlijk, je weet dat je dit bericht te horen kan krijgen. Dat je hoort : "het gaat niet goed". Tuurlijk, je hebt er al bonusjaren bijgekregen. Alles goed, maar dat moet gewoon zo blijven. Jaar na jaar na jaar, eindeloos. We willen er over bloggen, en dichten en dat willen we hier blijven doen. De realiteit is hard.
Hanneke ik huil nu om je. Weet geen mooie woorden. Ik vind het erg voor je. Ik hoop en bid dat er nog iets op de plank staat in het ziekenhuis, wat jou meer tijd van leven zal geven. Sterkte met alles.
XX Lenneke
Ach lieve Lenneke, nu krijg ik bijna spijt van mijn blog, al weet ik dat dit natuurlijk niet jouw bedoeling is. Het zou zomaar kunnen dat er weer iets gaat werken en er ineens toch nog weer een hele tijd bijkomt. Maar ik probeer wel te wennen aan het idee dat het ook anders kan zijn. Dit komt vooral door de veranderde toon van de oncoloog. Een tijdje geleden hoopte ze nog dat ik 'in jaren mocht denken'. Nu zegt ze dat niet meer. Ze had meer verwacht van de afgelopen behandelingen; had de indruk dat de kanker agressiever was geworden en daarmee neemt de kans op succes af. Dat stemde me niet vrolijk. Maar wie weet, wie weet?
En verder: het is zoals het is. Aanvaarden, de veerkracht zijn werk weer laten doen, zoeken naar dingen die het leven goed houden, dat is wat we kunnen doen.
Ik voel me in elk geval enorm gesterkt door alle reacties hier, daardoor kan ik er weer tegen.
En natuurlijk hoop ik voor jou op nog vele jaren stabiliteit!
Liefs, Hanneke
Nee Han, geen spijt. Juist goed. We willen het niet lezen.Maar we willen het wel lezen. Je bent heel belangrijk hier op kanker.nl.
En ik citeer je: "En verder: het is zoals het is. Aanvaarden, de veerkracht zijn werk weer laten doen, zoeken naar dingen die het leven goed houden, dat is wat we kunnen doen"
Zo ken ik je Hanneke!
Dank je. XX
Lieve Hanneke,
Dat inloggen lukte dus uiteindelijk. En nu blijf ik lezen en denk ik, lief, hartelijk, sterk mens, hoe kán het dat je zoiets doormaakt en het zo nuchter en tegelijkertijd met gevoel op weet te schrijven. Ik denk dat je daarom ook zo weet te raken (ook mij weer!!).
Als de slingers ophangen even niet lukt (zoals al heel mooi verwoord is hierboven), dan wens ik je rustig vaarwater, en kalme geest, en dat je je hopelijk toch wat beter mag gaan voelen zodat het een beetje te handelen valt allemaal.
Een dikke knuffel en m'n gedachten gaan naar je uit!!
Liefs
Dank je wel, Vicky. Wat fijn om jou hier weer eens te zien.
Tja, kanker maakt geen onderscheid, helaas. Ik zie hier alleen maar heel lieve mensen die kanker hebben. En de grootste oorlogsmisdadigers worden 95.
Maar de andere kant van het verhaal is dat een heel lang leven niet hetzelfde hoeft te zijn als een goed leven. We doen het ermee en maken er iets moois van.
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
vier jaar met veel mooie gedichten. Wat verdrietig dat je slecht nieuws gekregen hebt. Dat spijt me. Maar laat je verder door het leven verrassen. Wie weet wat er nog komt. Veel liefs en dankjewel voor al jouw mooie woorden.
Liefs Loes
Dank je wel, Loes. Mooi dat je schrijft: laat je verrassen. Dat is ook één van mijn motto's sinds ik ziek ben. Al zoveel verrassende dingen heb ik meegemaakt sindsien. Eén van de grote verrassingen was dat ik jou tegenkwam op de deelnemersdag, studiegenoot van 35 jaar geleden! Jammer dat het sindsien niet herhaald kon worden. Maar wie weet...
Liefs, Hanneke
Lieve Hanneke,
ja dat was één van de wonderen van de afgelopen jaren. Nu ik eraan denk schieten me de tranen in de ogen. Het was een fantastische ervaring. Dankjewel dat je me er weer aan herinnert! Ik zie de beelden weer voor me, hoor je stem, voel weer ons gesprek en hoe ik de hele dag opgewonden en dankbaar was. Nu ook.
Ik geef de hoop niet op dat wij elkaar dit jaar nog een keer ontmoeten. Lekker een kopje thee drinken, een glaasje sap of gewoon samen naast elkaar zitten.
Ik verheug me erop
Liefs Loes
lieverd wat verdrietig is dit blog en hoe moeilijk is dit alles wel niet
4 jaar lijkt lang voor sommige en anderzijds is 4 jaar kort ligt er maar aan wat de context was ,dat je niet gevierd hebt snap ik dat kan ook helemaal niet als het niet goed meer met je gaat ,wat zou ik het fijn gevonden hebben als jou behandelingen top aangeslagen waren.
weet je eigenlijk zit ik een beetje met me mond vol tanden ,en dat heb ik eigenlijk nooit dus geef ik ik je maar een dikke knuffel en lees ik ff verder
liefs hes xxx
En intussen zijn er toch zomaar weer negen maanden bijgekomen. Dus dat is toch meegevallen en wie weet wat er nog volgt.
Ja tis wat he 👌