Moe
Vermoeidheid en kanker horen helaas bij elkaar, daar vertel ik jullie niets nieuw mee. Tijdens mijn eerste behandeling moest ik elke nacht 10 à 11 uur slapen, maar dan ging het overdag behoorlijk goed. Nu slaat de vermoeidheid in veel grotere hevigheid toe en kom ik de man met de hamer regelmatig tegen. Vermoeid door de ziekte, ziek van vermoeidheid. Ik zoek naar een nieuwe balans, maar kan hem nog niet vinden.
Moe
Ik ben zo moe
soms weet ik niet waarvan
en ook niet wat te zeggen
om het uit te leggen
daarvoor ben ik te moe
altijd maar zo moe
Soms voel ik het niet zo
lijk ik goed in conditie
maar als ik nog moest werken
zou ik het direct merken
daarvoor ben ik te moe
altijd maar zo moe
Een kopje koffie gaat wel
of een broodje eten
maar gezellige dinertjes
met meer dan met z’n tweetjes
daarvan word ik te moe
altijd maar zo moe
Ik kan nog best goed wandelen
en ook nog wel wat fietsen
maar lang met mensen praten
dat kan ik beter laten
daarvan word ik te moe
altijd maar zo moe
Komt het door de kanker?
komt het door emoties?
komt het door de pillen?
ik zou nog zoveel willen
maar daarvoor ben ik te moe
mijn God, wat ben ik moe
Sterkte voor iedereen die moe is,
Hanneke
Meer gedichten staan op mijn website:
https://jmu120.wixsite.com/hannekemulder
38 reacties
Wat rot dat je zo moe bent Hanneke, jij sterkte!
Liefs Sandra
Dank je, Sandra!
Lieve Hanneke,
Wat ontzettend naar dat je zo vermoeid bent. Heel herkenbaar, hoewel het bij mij de goede kant op gaat.
Het os een overheersend gevoel. En waardoor komt het? Ik denk dat alles meespeelt wat je al benoemt: de kanker, de emotie, de pillen, de invloed van alle medicatie die je de afgelopen jaren al hebt gehad. Het is slopend voor je lichaam.
Ik hoop dat je toch nog een balans kunt vinden. Heel veel liefs.
😘😘😘, Karin
Ik denk dat je gelijk hebt, dat al die factoren een rol spelen.
En die balans zal er wel weer komen. Doe nu heel rustig, maar dat bevalt me ook niet. Dus hoop weer wat conditie op te bouwen.
Fijn dat het met jou weer beter gaat.
Precies dit, ik slik even een traantje weg. XXX Petra
Ach Petra, dat traantje. Ik hoop dat jij ook weer wat mag opknappen.
Ja, dat is zo ontzettend vervelend dat je energie wordt opgevreten door die ellendeling. Energie die je keihard nodig hebt om gewoon te leven. En dan gaat het gewoon niet meer, kan je het moeilijk opbrengen om je ergens toe te zetten.
Ik wens je er sterkte mee Hanneke,
Tom
Ja, gewoon leven, wat zouden we dat graag willen. Maar gewoon is het al heel lang niet meer. En het wordt steeds weer ietsje ongewoner.
Lieve Hanneke,
Heel naar dat de vermoeidheid zo toeslaat! Het is niet een gewoon moe, maar uitgeput zijn. Je hoofd wil van alles, maar je lijf doet niet altijd mee of je kunt de prikkels niet aan. Helaas voelen we vaak te laat waar onze grenzen liggen, waardoor we eroverheen gaan, met grote vermoeidheid als gevolg. Lichaam en geest zijn één, beïnvloeden elkaar. Alles heeft invloed: de chemo, de emoties, de ziekte etc.
Neem alsjeblieft je rust, totdat je voelt dat je energie weer toeneemt. En als je wat wilt, doe dan alleen dingen waar je blij van wordt en spreek af met mensen waar je energie van krijgt. Zoals mijn lieve vriendin tegen me zegt, als ik uitgeput ben: jij hoeft helemaal niks vandaag! Heel veel sterkte gewenst! Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt 😘
Liefs, Jessica
Dat is een goed advies van je vriendin. Ik zeg ook wel eens 's morgens: vandaag hoef ik helemaal niets. Soms komt de energie dan weer terug. Maar soms word ik daar juist heel sloom van. Dus het blijft zoeken naar de balans tussen te veel en te weinig. Precies genoeg, dat zou mooi zijn, maar dat is niet zo makkelijk te vinden.
Een gedichtje van herkenbaarheid, zo duidelijk omschreven
we ondergaan voor onze tijd, het slapen voor het leven.
Sterkte
Over je laatste zin moet ik nadenken, Ron. Bedoel je al een beetje dood zijn terwijl je nog leeft? Of is dat een te sombere interpretatie?
De noodzaak om zo veel slaap per dag te hebben zodat je voor de paar uur die rest van een dag nog een beetje te kunnen leven / genieten. Slapen is per definitie een deel van de 24 uur opgeven om te kunnen leven.
met ruim 15 uur slaap per dag en dan soms met minder dan een 3x a batterij wakker worden zo herkenbaar wat je schrijft.
Heel herkenbaar weer...
Ik ben vaak zo moe dat ik 's avonds een slaappil moet nemen
om te kunnen slapen....hahaha
Ja....we lachen er maar om.
Groetjes Hans
---
O ja, die ken ik ook. Te moe zijn om te kunnen slapen. Dat verzin je toch niet.
Wat vervelend die vermoeidheid. Hopelijk gaat het snel beter.
Liefs Alice 😘❤
Dank je, Alice. Ik hoop het ook.
Lieve Hanneke,
Moe zijn loopt als een rode draad door mijn leven
ik heb het handjes en voetjes moeten geven
om dóór te kunnen met dit leven
omdat ik nog zo veel van alles wil beleven
van alles waaruit bestaat nu mijn leven
zijn ook mooie stukjes me gegeven
ik kan vooruit met dit leven
zolang ik niet aldoor naar méér blijf streven
accepteren dit nieuwe leven
daarin was ik lange tijd niet zo bedreven
maar uiteindelijk heb ik dit 'op kleine schaal' leven
naar een hoger niveau verheven
zodat na jaren me bevalt mijn nieuwe leven
en is het met mijzelf tot één geheel verweven
Lieverd, zo zeer herken ik de frustratie en het verdriet om alles wat was en niet meer is. Slapen, opstaan, douchen en vervolgens té moe om nog iets anders te doen dan weer naar bed gaan.....
Ik verwacht zeker dat je weer nog energie opbouwen kunt. Maar dat je 'moet bijstellen'.... dat denk ik ook. En dat voel jij ook. En... dat kún jij ook!
Veel liefs en dikke knuffels xxxxxxxxxx Hebe
Ik hoop dat je gelijk hebt, Hebe. Het lastige is dat mijn energie nogal plotseling veel minder is geworden. Dus het is zoeken waar de grens nu ligt.
Pff, Hanneke, wat lijkt me dat vermoeiend. En zelfs dat woord doet geen recht aan jouw moe zijn, ik kan het hier voelen. Ik ken alleen chemomoe, ook dat overvalt je, zelfs in je slaap, maar tijdelijk en dus ook niet te vergelijken. Ik wens je sterkte en hoop dat je snel nog een bronnetje vindt met balans en hopelijk wat extra energie.
Liefs, Joke
Dank je, Joke. En ik vind het heel sympathiek van je dat je zegt dat het niet te vergelijken is, omdat het voor jou tijdelijk is. Maar dat hoeft ook niet altijd hè? Jij hebt je rugzak ook behoorlijk vol. Ik hoop dat jouw energie weer terugkomt, al zal het vast niet meer zo worden als voorheen.
Oh ja, dat moe zijn als je (lang) moet of wilt praten. Ik heb nooit geweten dat alleen praten zo vermoeiend is. Tijdens de chemo en later na de longontstekingen was ik gewoon te moe om te praten. Bij mij is het gelukkig weer een stuk beter en ik hoop voor jou dat je nog veel tijden hebt waarin je niet zo moe bent. 🌼
Ja, gek is dat hè? Zo moe worden van praten. Terwijl dat fysiek toch niet zo inspannend is. Mentaal des te meer. En ons brein is ook moe, natuurlijk. Alleen al het volgen van het verhaal van een ander. Of dat van jezelf. Doodmoe word ik ervan.
Ben blij dat het met jou beter gaat.
Beste Hanneke,
Ik snap die vermoeidheid wel. Heel herkenbaar. Ons hele leven draait nu voor een groot deel om die vermoeidheid. Ik zie het ook teug bij mijn vrouw en natuurlijk ook bij mijzelf.
Hier op dit huis sloeg het stempel 'Kanker' 2x toe. Daarbij heeft mijn vrouw ook nog COPD COLD4. Voor diegenen die hier niet mee bekend zijn, Dit is het eindstadium van ernstige longziekte.
Nu terug naar de 'Kanker'. De vermoeidheid en kanker zijn ons hier dus niet vreemd. Ik kan nog lichte boodschappen doen, maar ben dan wel uitgeteld. Ik kan nog zelf koken, ook dan moe. Huishoudelijke taken worden door de hulp gedaan. Zomaar in slaap vallen is bij ons ook niet vreemd, Dit gebeurt dagelijks. Mijn vrouw kan in het huishouden bijna weinig tot niets meer hoewel ze dolgraag zou willen. Hier in huis speelt sinds de kanker heeft toegeslagen de vermoeidheid een doorslaggevende rol in ons leven, iets wat ik tot 2 jaar geleden zelf niet kende. We worden er zo moe van, pfffff.
Goh, Robas, als je het ook nog eens allebei hebt, is het nog dubbel zo zwaar.
Ook typerend dat je schrijft: we worden er zo moe van. Want inderdaad lijkt het soms een zichzelf versterkend effect. Dat je moe wordt van die vermoeidheid.
Sterkte voor jou en je vrouw.
Heel veel liefde gewenst en sterkte.
Johan (Marenov)
Dank je wel, Johan. Voor jou ook het allerbeste.
Lieve Hanneke,
Wat ontzettend rot voor je! En tegelijkertijd zo herkenbaar, dat zoeken naar de oorzaak van de vermoeidheid. Want wellicht komt het ergens door dat ook weer over gaat, bijv een reactie op alle emoties over recente diaognoses. Laten we het hopen! Het leven is soms net als breien: insteken, omslaan, doorhalen en af laten glijen.
Liefs en sterkte!
Margriet
Leuke vergelijking, het leven is soms net als breien.
Het af laten glijen, dat is denk ik het beste wat we kunnen doen.
En dan maar weer verder met de volgende steek.
Lieve Hanneke,
Wat vervelend die vermoeidheid. En ja zoek maar eens balans. Het ene moment kun je hem vinden en het ander moment is de balans ineens weer verdwenen. Ondanks de nodige slaap. Maar het zal zo zijn zoals je beschrijft in je gedicht. Heel herkenbaar.
Hoop dat je snel weer balans hierin vindt. Want ook disbalans vergt veel energie van je.
Sterkte dikke knuf ,
Finie
Dank je wel, Finie. Dat geeft me weer een nieuw inzicht: dat ook die disbalans weer energie vergt. Dat lijkt me heel waarschijnlijk. Ik ga ermee aan de slag.
Hoi viooltje.
Ik herken het helemaal.
Ik ben ook altijd moe en veel hoofdpijn daardoor.
Bij mij komt het door de hormoontherapie dat weet ik wel.
En het staat mij soms ook in de weg.
Ik werk sinds een jaar weer 10 uurtjes in de week na 5 jaar thuis geweest te zijn.
Officieel afgekeurd maar ik werd gek thuis.
Als ik een ochtendje gewerkt heb.Slaap ik in de middag wel vaak een uurtje.Maar ik heb t er wel voor over mij wereldje werd zo klein.
10 uur over 3 ochtenden is prima te doen ik ben blij dat ik die stap ook heb genomen.
In de avond op tijd naar bed maar vaak toch hele nachten wakker.
Ik heb slaapmedicatie gekregen maar neem dat pas als ik het echt niet meer trek ik wil er niet afhankelijk van worden.
Probeer zo veel mogelijk balans te vinden maar het is moeilijk.
Ik wens je heel veel succes en hoop dat je er ook een soort balans in vind.
Liefs Angela
Dank voor je reactie, Angela. Daar heb ik grote bewondering voor, dat jij na vijf jaar toch weer bent gaan werken en dat je dat alweer een jaar volhoudt.
Inderdaad kan hormoontherapie voor grote vermoeidheid zorgen. Ik heb 3,5 jaar hormoontherapie gehad, toen moest ik elke nacht 10 à 11 uur op bed liggen en soms overdag ook nog een uur. Maar dan kon ik overdag verder nog heel veel.Nu krijg ik chemo, daarmee kan ik dingen als lopen en fietsen veel minder lang volhouden. Dan is het fysiek plotseling op.
Voor jou ook veel sterkte!
Lieve Hanneke,
Zo begrijpbaar, weet je het zal waarschijnlijk niet over gaan maar je kunt je erbij neer leggen en dan merk je dat het allemaal wel meevalt. Er zijn nog zoveel dingen die je wel kunt doen. Dikke kus van mij
Je hebt gelijk. We hebben het ermee te doen, dus accepteren maar weer. En intussen toch proberen wat aan de conditie te doen, zo lang het kan. Ik las in jouw blog wat het met je doet als je langdurig noodgedwongen moet liggen. Dan heb ik niks te klagen. Ik kan nog steeds lopen na zeven kuren capecitabine. Maar wel veel minder ver dan vroeger.
Ik moet er van huilen, ik huil ook vaak van vermoeidheid. Ik wil helemaal niet klagen, stabiel en heel veel kwaliteit van leven, maar oh, wat kan ik godvergeten moe zijn en dan wil ik alleen nog maar dat de dag om is en ik naar bed mag.
Hele dikke knuffel, lieve Hanneke, bedankt voor je prachtige gedicht! XXX
Ja die tranen vloeien ook weer sneller als je moe bent, zo irritant is dat.
Je schrijft: ik wil niet klagen. Hetzelfde zei ik laatst tegen mijn oncoloog, toen ik vertelde over bijwerkingen. Toen antwoordde ze: "dat is geen klagen, het is beschrijven van de situatie." Dat deed mij veel goed. Ze heeft ook gelijk. We zijn helemaal geen klagers, denk ik. We zijn sterk en moedig en zetten de schouders eronder. Maar we zijn wel moe en dat mag gezegd worden. Zo heb ik mijn blog ook bedoeld. Ik heb het ook geschreven omdat ik weet dat vrijwel iedereen met kanker hiermee te maken krijgt.
En nu weer even uitrusten.
ach lieverd wat moeilijk moet dit zijn ,altijd maar moe en ja vind hier maar eens een balans in als dat al mogelijk zou zijn ,maar even een extra dikke knuffel
liefs hes xxx