Kracht
Twee weken geleden vertrok ik, uitgeput door een serie infecties, op vakantie naar Terschelling. Het was er ijskoud. Nachtvorst, overdag een graad of zes, ijzige oostenwind, zelfs een enkele sneeuwbui. Ik kreeg een forse mentale inzinking, vond het leven met altijd maar het besef van die kanker zo moeilijk.
Maar ik ben toch naar buiten gegaan in de kou, elke dag wat verder. Het deed me goed. Het werd steeds zonniger en warmer, en ook in mij klaarde het op. Mijn conditie ging met sprongen vooruit, en uiteindelijk haalde ik de punt van de Boschplaat, een lange fiets- en wandeltocht. Ik ben er weer, heb mijn levenskracht hervonden. Of levenskracht? Het is meer dan dat, het voelt als oerkracht.
Kracht
Soms sta ik van mezelf versteld
als ik nog zomaar blij kan zijn
en zelfs geluk ervaar
Jawel, het mag beslist vermeld
dat ik van zorgen vrij kan zijn
want dat is soms echt waar
Als ‘k opsta na een goede nacht
de zon volop naar binnen schijnt
ik zin krijg in de dag
Dan voel ik een enorme kracht
waardoor het leed subiet verdwijnt
en ik van vreugde lach
Ik voel mij in de branding rots
warmte dringt overal doorheen
en maakt van vorst weer dooi
Ik ben hierop waanzinnig trots
want wat eerst echt ondoenlijk scheen
dat doe ik toch maar mooi
Ik wens jullie krachtige Paasdagen.
Hanneke
Meer gedichten op mijn website:
https://jmu120.wixsite.com/hannekemulder
21 reacties
Mooie woorden weer Hanneke. Dat gevoel van zorgen vrij zijn, het naar je zin hebben, dat heb ik gelukkig ook, zelfs redelijk vaak. Het vreemde is echter dat me dan ook soms een gevoel van schaamte bekruipt, zo van, hallo dat kan toch niet, je hebt kanker hoor!
Groet,
Tom
Ja, dat is het onuitstaanbare personage kanker (voor mij de ongenode gast 'Harry' uit een eerder blog) dat op je schouder tikt: "Hallo, ik ben er ook nog"! Scheld hem maar verrot hoor. Je mag het naar je zin hebben, zo veel mogelijk!
Mooi, en vooral oerkrachtig gedicht!
Dank je wel, Rita.
Mooi Hanneke, hou het gevoel vast. Probeer de confrontatie ook aan te gaan.
Je hebt het toch maar gedaan weer en wind trotseren. En je conditie. Ben trost op je en blij voor je.❤
Liefs Alice❤😘🍀🍀🍀💪💪💪
Dank je wel, Alice. Ja, die confrontatie is af en toe nodig. En daarna kun je toch weer verder.
Hoi Hanneke, wat kan jij dat toch elke keer weer mooi verwoorden. Wat zijn we toch sterk. We struikelen regelmatig en vallen. Maar we weten toch elke keer weer op te staan.......Fijne Pasen.....liefs Corrie.
Dank je wel, Corrie. Ik zie het inderdaad in veel blogs, dat vallen en opstaan. Soms snap ik niet waar we het vandaan halen!
Mooi geschreven Hanneke, dank je wel maar weer ❤️😘
Jij ook bedankt voor je lieve reactie!
Zo herkenbaar, mooi hoor😊
Fijn dat je ook dat krachtige gevoel herkent. Ik heb het in jouw blog ook gezien.
Veerkracht Hanneke, dat is wat je zo sterk maakt! Ervaar en geniet!
Herwin
Ja, veerkracht, dat is een beter woord, het woord dat ik zocht!
Jij spreekt uit ervaring, ik zie jou ook telkens weer opveren na slechte momenten.
Mooi fietsweer vandaag, ik hoop dat je erop uit bent en ook kunt genieten.
Herkenbaar! Dat gevoel heb ik die ene week in het jaar in Frankrijk. Die ene week in het jaar dat het onderscheid gezond en ziek niet gemaakt wordt. Dat gezond en ziek schouder aan schouder die berg opgaan in het kader van Alpe d'HuZes. Samen angst omzetten in hoop en onmacht in kracht. En het gevoel na afloop van diezelfde oerkracht geeft mij weer genoeg energie voor weer een jaar. En tussen die twee weken Alpe d'HuZes in hebben we mede dankzij de opbrengsten van Alpe d'HuZes een jaar vol verbondenheid hier op kanker.nl
Ik zou zeggen ga eens mee!
Sportieve groet,
Herman
Fijn om jou hier weer te zien, Herman. Fiets jij echt die berg op? Wat geweldig! Dat zal zeker een enorm gevoel van kracht geven.
Als jonge meid heb ik veel fietsvakanties gedaan, volledig bepakt, ook in de Alpen en Pyreneeën. Dat waren mooie tijden. Maar wegens knieklachten (nog wat verergerd door de medicijnen) kom ik nu zo'n berg niet meer op. Dus als ik mee zou gaan, is het om jou aan te moedigen.
Wandelen gaat nog heel goed. We doen al ruim 20 jaar wandelvakanties, ook sinds ik ziek ben. Ik hoop dit jaar weer te gaan. Niet meer in het hooggebergte, maar er blijft nog genoeg moois over.
Ik wens jou ook veel kracht toe, en niet alleen rond 'Alpe d'Huzes'.
Hartelijke groet,
Hanneke
Hoi Hanneke,
Wat jammer van de knieklachten. Ik fiets niet meer aangezien zo'n zadel niet zo prettig is in combinatie met een door de BCG-blaasspoelingen chronisch ontstoken geraakt prostaat. Maar Alpe d'HuZes is meer dan fietsen hoor! Er zijn mensen die omhoog rennen, met een handbike omhoog gaan of zoals ik rustig omhoog kuieren.
En hoewel je als supporter meegaan ook hartstikke leuk en indrukwekkend is, is zelf meedoen en die kracht ervaren. Die grote berg die van een nachtmerrie en vijand verandert in een vriendelijke reus, waardoor je als je over de finish komt al weet: volgend jaar ben ik er weer.
Ik wens je nu alvast een goede en mooie wandelvakantie toe. Waar gaan jullie dit jaar nasr toe?
Liefs,
Herman
Hoi Herman,
Jammer dat fietsen niet meer gaat, maar lopend die berg op vind ik net zo geweldig hoor! Mooi hoe je dat beschrijft, hoe een berg in een vriendelijke reus kan veranderen.
Die gedachte "volgend jaar ben ik er weer" durfde ik op de punt van de Boschplaat ook zomaar te hebben, terwijl ik twee jaar geleden al dacht dat het de laatste keer was.
We denken nu over de Franse kust in het noorden, is niet te toeristisch en niet ver weg, maar schijnt toch erg mooi te zijn. De afgelopen twee jaar (toen ik ook al ziek was) hebben we langs de Engelse kust gewandeld. Heerlijk, elke dag langs de zee. Vroeger waren het meer de prestatietochten, zoals de Coast to Coast Walk (van Ierse Zee naar Noordzee) en de Eifelsteig (van Aken naar Trier), en ook een paar keer in de Alpen. Nu zijn we niet zo fanatiek meer, maar ik vind het heel fijn dat we nog steeds kunnen wandelen en hoop het nog lang te kunnen doen. En dat jij nog vaak de Alpe d'HuZes mag bedwingen!
Fijne tweede Paasdag gewenst,
Hanneke
Lieve Hanneke
Dat lees ik inderdaad als oerkracht en daar beschik jij dus over ,valt me altijd weer op dat als het echt moet hoe sterk een mens dan is ,je kan zo meedoen aan expeditie robinson ,wat heb je je een weg terug gevochten mijn petje af voor je hoor en weer zon prachtig bijpassend gedicht ,ik lees gauw ff verder
liefs hes xxx
Ja daar sta ik zelf ook versteld van, Hes, hoeveel onvermoede kracht er in een mens naar boven kan komen. Ik zie dat bij heel veel mensen hier op de site, en zeker ook bij jou en je man. Dat jij, terwijl je zelf zo in de sores zit, hier zo veel lieve reacties schrijft, dat vind ik ook enorm krachtig!
wat lief van je mijn dag kan niet meer stuk ,
precies dat was mij ook al opgevallen stelletje kanjers zijn jullie hier