Een cadeau voor mezelf
Enige tijd geleden kreeg ik een bestraling tegen pijnklachten in mijn bekken. “Ik zou zo graag een zomer zonder pijn willen”, zei ik tegen de radiotherapeut. Ik was er flink ziek van, maar het heeft wel geholpen. Helaas vlamde de pijn daarna weer op in de bovenkant van mijn lichaam. Ook zag ik bulten verschijnen op en onder mijn sleutelbeen. Ik wist dus dat het weer mis was. Daar zat ik weer bij de oncoloog voor een slechtnieuwsgesprek.
Hoe nu verder?
De plank
Een zomer zonder pijn
is helaas niet gekomen
een zomer zonder zorgen
daar kon ik slechts van dromen
de chemo werkte kort
de kanker groeide weer
het is een hard gelag
voor de zoveelste keer
maar er was nog een boodschap
die ik hierbij ook kreeg:
de plank is nog niet leeg
nog steeds niet leeg
niet leeg!
Ik moet een keuze maken
uit de mogelijkheden
ik heb even bedenktijd
over welk pad te betreden
de moed zakte eerst weg
maar ik ga toch weer door
ik wil graag iets proberen
en houd mezelf maar voor:
ik zie ‘t als een cadeau
dat ik mezelf nu geef
omdat ik nog steeds leef
nog altijd leef
nog leef!
Liefs en sterkte voor ieder die dit leest,
Hanneke
Meer gedichten staan op mijn website:
https://jmu120.wixsite.com/hannekemulder
31 reacties
Beste lieve Hanneke. Wat ben jij dapper. Nu al de schouders eronder en aan het afwegen welke behandeling voor jou het beste voelt om te gaan starten. Al zoveel tegenvallers te verwerken gehad. Ik hoop zo dat een volgende behandeling jouw een stuk langer overlevingsvoordeel gaat geven, zonder dat jij je grenzen bij hoeft te stellen in wat voor jou nog acceptabel is. Had ik maar dat toverstokje. Heel veel liefs en een dikke knuffel. Dasje🍀🍀🍀
Dank voor je medeleven, Dasje! Ja, eens wat langer voordeel van een behandeling, dat zou ik ook graag willen. Op de eerste hield ik het jaren vol, maar sinds die is uitgewerkt, gaat het helaas hard.
Lieve Hanneke, wat wordt jij toch beproefd en wat ben jij een sterke vrouw. Elke keer dealen met wat die kanker je nu weer flikt, behandelingen doorstaan plus rottige bijwerkingen daarvan, dat is niet niks. En ondanks alles blijf je hoopvol en positief. Of, als je de hoop even kwijt bent, vind je vind je hem toch weer terug. Knap hoor, Dat is ware levenskunst!
En ja:, Je leeft je leeft, je leeft!!
Ik wens je veel wijsheid, sterkte en heel veel lichtpunten!
Liefs, Christa
Dank voor je reactie, Christa. Of ik nou zo'n levenskunstenaar ben, ik weet het niet hoor. Dat voelt lang niet altijd zo. En dat weer opveren na slecht nieuws, dat gebeurt eigenlijk altijd vanzelf, daar doe ik niks bijzonders voor.
Maar moeilijk is en blijft het.
Wat ga je een moeilijke tijd door Hanneke. Het gevoel dat je steeds wordt ingehaald, soms lig je weer wat voor maar nu weer even niet. Nóg een tandje bijschakelen? Ja, nóg een tandje erbij.
In mijn tuin hangt een slinger Nepalese vlaggetjes. Meegebracht van een reis, een paar jaar geleden. Het idee is dat je wensen, gebeden en gedachten worden meegevoerd door de wind. Ik fluister er wat moois voor je in Hanneke😘😘
Wat een mooi en lief gebaar, Simone. Dat doet me goed.
Heeft het weekje rust van de capecitabine jou goed gedaan? En hoe gaat het nu met je?
Lieve, moedige, sterke Hanneke, wat ontzettend fijn dat de plank nog niet leeg is.
ja je leeft en ik hoop voor je dat waar je voor kiest je dit nog mooie en goede kwaliteit van leven kan geven en stukken minder pijn
liefs Hanny
Dank je, Hanny. Ja het verbaast mij eigenlijk wel dat er zo veel middelen zijn. Alleen de kans dat ze nog gaan werken wordt wel steeds kleiner, en het werkt ook maar zo kort. Maar het is niet anders.
Lieve Hanneke,
Heel veel liefs en sterkte voor jou.
Liefs Sandra
Dank je wel, en voor jou ook!
Het houdt maar niet op Hanneke maar de plank is nog niet leeg en dat geeft hoop. Wellicht staat er nog een potje op de plank dat jou wat verlichting kan geven. Als ik kon helpen zoeken ....
Sterkte,
Tom
Dank je wel, Tom. Tja, hoop houden maar. Uithuilen en opnieuw beginnen, er zit niet veel anders op.
Lieve Hanneke
Mogelijkheden, die zijn er nog. Je hebt de regie welke mogelijkheden je aan wilt gaan. Iedere keer opnieuw sterk zijn, wat moet je dan? Heel veel wijsheid welke mogelijkheden je aan gaat, volg je gevoel want dat klopt.
Dikke knuffel 🤗
Liefs Nonnie ❤️
Bedankt voor je lieve reactie, Nonnie. Ja, dat zei mijn oncoloog ook: volg je intuïtie maar. Of iets gaat werken is toch nooit zeker.
Lieve Hanneke,
Ik hoop samen met jou, dat deze behandeling je wel langer voordeel geeft. En wat knap om die ongetwijfeld zware medicijnen te kunnen zien als een "cadeau aan jezelf,"
Heel veel liefs en sterkte!
Margriet
Dank je wel, Margriet. De beslissing is inmiddels gevallen: ik ga meedoen met de TIBET-studie, naar een medicijn dat tot nu toe alleen voor darmkanker wordt ingezet. De werking hiervan is nog zeer onzeker, maar niet geschoten is altijd mis.
Wat hebben we elkaar lang niet gesproken of gezien. Hoe gaat het nu met jou? Houd jij nog steeds stand met de letrozol? Ik hoop het van harte!
Ik ben erg benieuwd hoe het gaat met die studie, ik heb er wat over gelezen. Zou voor mij wellicht ook wat kunnen zijn... hou je ons op de hoogte? Succes😘😘
Hopelijk ben je daar nog lang niet aan toe, Simone, want voor deze studie moet je capecitabine en een 'taxaan' (zoals taxol oftewel pacltaxel) gehad hebben, en ik hoop dat dat moment voor jou nog ver weg is! Maar wie weet zou het daarna inderdaad voor jou ook kunnen. Hangt er wel vanaf of jouw ziekenhuis eraan meedoet; ik kreeg die informatie over het mijne via kanker.nl, maar die gaat alleen over Nederland natuurlijk. Maar goed, daar kom je wel achter.
Als er goed nieuws te melden is, zullen jullie dat zeker horen, en anders kun je altijd via een persoonlijk bericht even informeren.
Voorlopig moet ik eerst nog door een hele screening heen, maar dat zal wel goedkomen.
Wat goed, zo'n studie geeft in elk geval weer een beetje hoop. De wetenschap is al zover met kennis over kanker, het zou toch zomaar kunnen dat er iets is dat echt blijkt te helpen?
Met mij gaat het nog steeds erg goed, afgezien van wat gepieker zo vlak voor een volgende controle. Ik heb daar net weer een blog over geschreven. Ik wandel in etappes het Marskramerpad, van Scheveningen naar Bad Bentheim en we zijn net terug van onze zomervakantie: 4 dagen Deventer en 3 etappes gelopen. Verder speel ik veel cello. Een paar maanden geleden vroeg Martijn aan me of ik mee wilde doen in een Tango-quintet. Dat is heel leuk om te doen, wel heel wat anders dan klassieke muziek. Na de zomervakantie kan DSO ook weer een concert geven. We gaan op open monumentendag (11 sept) Brahms 1e serenade spelen in de oude of nieuwe kerk in Delft. Daar verheug ik me heel erg op, en moet ik ook nog flink voor studeren!
Ook ben ik begonnen mijn levensverhaal op te schrijven. Dat is een heel boeiend project, maar kost veel tijd, dus mijn oncologe moet morgen maar gewoon weer een goeie uitslag geven van het bloedonderzoek. Ik hou je op de hoogte.
Heel veel succes en liefs,
Margriet
Ik smelt lieve Hanneke!
Zo mooi beschreven zoals jij bent, voelt en ervaart. Maar ook pijnlijk mooi...
Je begrijpt me en ik hoop, duim, vertrouw en brand kaarsjes.
Knuffels van mij lieve vriendin!
Wat lief van je, Hebe. Sinds kort weet ik eindelijk ook wat de betekenis is van dat mysterieuze kaarsjes branden. Als Amsterdamse met gereformeerde achtergrond was ik niet bekend met dit fenomeen. Maar ik laat het me graag aanleunen, en zeker van jou!
Lieve Hanneke,
Ik weet niet hoe je het doet, die moed erin houden, af en toe zal-ie toch wel eens onder je voetzolen bungelen bah. Fijn dat er nog weer een nieuwe studie is, dat geeft weer wat houvast. "TAS-102 wordt meestal redelijk verdragen", lees ik op kanker.nl. Ik hoop maar dat ze zich daar aan houden want onze Hanneke heeft al wel genoeg te verduren.
Sterkte, ik wuif je wat nieuwe moed toe en een heel groot portie succes met de studie en het aanslaan van de kuren.
Liefs, Joke
Dank je wel, Joke. Ja, natuurlijk zinkt de moed me wel eens in de schoenen. De dag na deze uitslag voelde ik me totaal lamgeslagen. Maar dan krabbel ik weer op, dat gebeurt altijd vrij snel weer.
Nu ga ik me weer op iets nieuws richten. Gisteren ben ik wel zes keer gebeld door het ziekenhuis, donderdag een lange dag met allemaal afspraken en onderzoeken die nodig zijn voor zo'n studie. Dan denk ik weer: hoe is het mogelijk dat dit nu mijn leven is? Ik vergeet bijna dat ik ook nog 52 jaar een normaal leven heb gehad.
Hoe gaat het nu met jou, Joke? Heb je nog regelmatig onderzoeken? Hoe gaat het met werken?
Lieve Hanneke, leef met de dag, je bent voor vele een sterke vrouw en weet dat je niet altijd sterk kan zijn/voelen. Sterkte meis Xx
Je hebt gelijk, Cecylia. Met de dag leven is de enige manier. En altijd sterk zijn kan niemand, ik ook niet.
We zien al een tijd geen blog van jou. Hoe gaat het met jou en je lief?
Lieve Hanneke,
Wat heftig zeg, je gaat echt van het ene naar het andere. Ik vind het zo knap van je hoe je er mee om gaat! Heel veel sterkte en ik hoop dat je wat kan doen zodat deze pijn minder gaat worden.
Dikke knuffel,
Anke
Ja, de behandelingen volgen elkaar nu in hoog tempo op.
Bedankt voor je reactie. Wat lief dat je mijn blog nog steeds leest. Hoe gaat het met jou?
Ik vind het echt knap van je hoe je hier mee omgaat! Ja, ik reageer misschien niet altijd maar ik blijf je volgen hoor! Met mij gaat het goed, zelfs van half jaarcontrole naar jaarlijkse controle. Ik werk ook weer maar maar 2 dgn. Dit is voor mij haalbaar. Ik moet nog 3 jaar en zit op een rustige lokatie, dat moet lukken! Heel veel sterkte,
Liefs, Anke
heerlijk om te lezen dat er toch nog iets onder de plank zat en zal duimen dat het zorgt voor veel minder of geen pijn meer
dikke knuff liefs hes xxx
Helaas nog veel pijn, maar na de eerste acht weken kreeg ik wel te horen dat ik er nog mee door mocht. Dat was al meer dan ik had verwacht.
Ach meissie wat naar pijn beperkt een mens in alles en bovendien wordt je er doodmoe van ,daar zouden ze eens iets op moeten vinden 🙏😘